De honderdste

Lees ook net interview met Edward op (c) EemsmondSport.nl (20 maart 2023):
EemsmondSport | Atleet Edward Pechler: Zo lang mijn lijf het toelaat blijf ik lopen’

...Tijdens de eerste lus kom ik erachter dat ik mijn horloge vergeten ben in de camper.
...Het lijkt erop dat het te laat is om nog aan de noordelijke lus te beginnen....
...De laatste kilometers voelen zwaar maar ik heb al 99 keer in deze situatie gezeten...

Foto: Strava van Edward

Robert Road 2 Rotterdam

...De race liep voorspoedig en ik dacht als ik dit kan volhouden dan ben ik het mannetje.
...Wat ik niet wilde is wandelen, want dan ga je bij het volgend moeilijk punt weer eerder opgeven. Ik wilde het koste wat kost uitlopen...

Met een raar gevoel in mijn buik word ik, ruimschoots voor de wekker, wakker in een hotel in Schiedam. Het ligt niet aan het eten van gisteren en ook niet aan mijn donker rode ontlasting. Dat is het gevolg van een overdosis bietensap. Nee, het zijn gewoon ouderwetse zenuwen.

.... Lang geleden dat ik zo kapot ben gegaan. Het sjokken wordt strompelen en meerdere malen word ik aangesproken met de vraag of het wel goed met me gaat. Ik mag er dan verslagen uitzien, maar ik voel me beter dan ooit!


Foto: 'Staat Bierum weer mooi op de kaart', aldus Harmen op FB.

Verslagje van Chris:
Op vrijdag 6 augustus komen we aan in Mandarfen. Hier wil ik de Pitztaltrail Glacier P45 gaan lopen. Een trail van 45 km met zo’n 2800 hoogtemeters. Een race waar ik me 9 maanden op heb kunnen voorbereiden. We overnachten in een hotel met uitzicht op de start en finish. Het hotel blijkt achteraf iets te luxe voor dit weekend. Als we ‘s avonds bij het galadiner aankomen zien we dat onze vrijetijdskleding niet helemaal passend is.

Wakker geschud tijdens de Swiss Alps 100

Edwin's Roparun

Michel's rentree !

Edward's 100km

To triatlon or not to triatlon?


Foto: Harm Jan * net 't water uit * GREAT SNAP SHOT! KLIK voor vergroting

Hier staan allle foto's

Dit ging 'm niet worden en ik durfde mijn training niet openbaar te zetten......
Ik had inmiddel het zwembad voor mij alleen en kroop de kant op.....
Dit gingen lange 4 kilometers worden. Rennend, wandelen afwisselend kwam ik steeds dichter bij....

Volgend jaar al titelverdediger!



Michel was zaterdag j.l. in Assen met natuurlijk Tara erbij. Uiteraard heeft hij daar een verslagje van gemaakt.
Goed bezig Mies!

Michel: Vandaag de 7.5 km gelopen. Op uitnodiging van Liane mochten er deze keer canilopers mee doen.
AFP-fysiotherapie Assen hadden een jubileumloop. De rondjes waren 7.5 km per keer en je kon max 30 km lopen. Als loper of caniloper. De start was m 10.00.
Ben ik de enige caniloper ? Ja het lijkt er wel op .
Het eerste stukje langs het water en meubelboulevard. Maar al gauw de natuur in een heel stuk langs een vaart. En ja hoor Tara ziet water even een stop en Tara laten zwemmen. Een pittig klimmetje in het midden van de loop. Via de kanoclub weer terug langs de vaart en een klein stukje weg kwamen we bij de finish aan. Toch leuk als je eerste wordt.
We kregen een emmertje met lekkers voor Tara.
Wij komen als titelverdediger volgend jaar weer terug in Assen.
Tijd 47 min.

De jacht!


Foto: Harm Jan *Ed geconcentreerd in zijn gloednieuwe trisuit*

Hier staan allle foto's

Elke keer als ik voor me een paardenstaart in een zwarte trisuit zie, hoop ik dat ze het is......
Je loopt dan wel voor lul in zo’n pakje maar het is verdomd makkelijk......
Ik roep zachtjes haar naam en al snel heeft ze het door.....

Bloedmaan



Aan slapen denk ik niet meer, aan opgeven des te meer.

Michel's eerste canitrial!



De eerste boomstam die uit de grond stak was voor mijn grote teen.....
Gelukkig had iemand op zijn horloge de gps-route staan.....
Het plezier en vriendelijkheid van alle deelnemers en de mensen van de organisatie wat een feest.....

Marathon van het loslaten



Slaap jij boven zeg ik want ik heb hoogtevrees....
Ik wil die medaille zegt ze, dus ik ga door.....
Ook na mijn derde Rotterdam Marathon krijg ik kippenvel van dit geweldige Rotterdamse publiek....

De grote foto's van dit artikel (o.a. gemaakt door Edwin) staan HIER

Je zweet nog geen eens!


Foto: FB van Ger

Eigenlijk was ik wel klaar met de marathon.....
Vanaf 300 meter na de start liep ik al met mijn 4 drinkflesjes in de hand......maar uitgerekend nu stuiterden ze alle kanten op....
Had ik de laatste avonden op de trainingen niet best wel praatjes gehad?.....

Het beste is er wel af. Maar ik weet al dat het lukt!



Ik word er emotioneel van, niet eens omdat hij zo slecht zingt....
“We gaan steeds wat te hard”. Dit is bewust zegt de beste man.....
Het Kralingse Bos dient zich zo aan. Het is mijn 4e keer hier in Rotterdam maar dat bos heb ik nog nooit gezien.....

Mission failed and mission accomplished

Gelukkig stond er veel publiek zodat uitstappen niet mogelijk was.
Beetje mediteren, vogels kijken en cadans houden.

Een sprintje trekken duw,-en trekwerk om bekertjes water en sponzen aan te pakken.
Ik mocht vanaf kilometer 25 of 30 gaan versnellen, maar dit lukte niet.

Zonder een woord te zeggen zag de door mij uitgekozen dame wel in dat deze loper in het LGB-blauw wel eens een constant tempo zou kunnen lopen.
Ik wil naast haar finishen want snelste Ten Boerster word ik toch niet (nu Harmen op eigen tempo gaat).

Spierpijn!

Soms zet ik me af en scheer dan als een surfplank half boven water weg.... Ik druk op de lapknop en mijn horloge trakteert mij op een overwinningsdeuntje. Triatlon voltooid staat er in beeld. Dacht het niet. Eerst nog een stukje hardlopen.... “Je waagt het niet” roept ze. Ik zou het graag willen maar ze ligt nog wel een paar kilometer voor.


Foto: Jan. Hier staan allle foto's van Remko, Jan en PeterH

YOU ARE AN IRONMAN

Ik word er mee wakker, en ga er mee naar bed.
Zodra ik het water raak valt alle spanning van me af en begin ik ontspannen te zwemmen
Ik weet dat ik veel te hard ga, maar besluit er maar van te genieten
"je gaat 'em gewoon finishen he, dat heb je nu toch zeker wel door!"
Nu hunker ik toch wel naar dat ene zinnetje: "YOU ARE AN IRONMAN"


Foto's: Harm Jan Kors: Harmen zijn focus stond scherp op 6 augustus!

De video staat HIER.

Ik kon echt Harmen niet lopen laten. Was dankbaar dat hij mij wilde helpen dus moet ik maar bijblijven!
Harmen nogmaals bedankt voor het naar boven halen van mijn vermogen!

Foto: Henk Landkroon, met dank! Hier staan al zijn foto's met meer LBers

Ik moet werken aan mijn "basistempo" dus dit jaar.... De 10km tijd gaat naar beneden bijgesteld worden. Dat beloof ik bij deze de trainers!

Aan een lampje heb je niets in de mist. Ik ben dan ook vooral bezig om te zorgen dat ik niet fout loop.

Het lijkt alsof de kilometerbordjes minstens vijf kilometer uit elkaar staan ipv één. Het schiet niet op. Ik ren voorzover ik durf.

Al een hele tijd vliegt er een kraai in de buurt, deze schreeuwt steeds drie keer... Kra, Kra, Kra
Ik wandel voor het eerst even en hoor die stomme kraai weer. Ik begin te lachen en tegen die kraai. Ik weet het lieverd, ik ga verder.

Op papier zou de boot er 3 kwartier er over doen. In praktijk werd het ruim een uur. Volgens mij zegt dat ook iets over de stormachtige omstandigheden.
Met wat gepaste scheldwoorden ga ik met mijn redelijk verkrampte benen naar boven.

In plaats van het Amsterdamse "Lekker bezig", is het hier het Groningse "Primaaaa" en "Eem deurloopn".
"Loser, loser" hoor ik in de verte......

Het is lekker winterweer en met de schaatsers in het midden en het geluid van opstijgende vliegtuigen op de achtergrond, vliegen de rondjes voorbij.
Helaas komt er al een dipje rond de 25 km en een nog grotere na de 35 km....

Al snel voel ik me als Max Verstappen op zoek naar nieuwe lijnen voor meer grip......... Volgens de speaker is er een "grappige" foto van mij gemaakt tijdens de eerste doorkomst. Ik ben benieuwd, want meestal sta ik erop alsof het mijn laatste is......

Geen zuchtje wind en het strand lag er strak bij....Na een km of 2 sta ik bijna op het punt om gas terug te nemen en toch maar een tempo-duurloop er van te maken.....

Ik maak wat oergeluiden à la Olijve, in de hoop ergens wat kracht te vinden voor de laatste kilometers....
Ben zal niet blij zijn als hij ziet hoe slecht ik nu loop...."Blijven vallen, cadans hoog houden"...

Het parcours is best leuk als je één rondje moet lopen maar na een paar rondjes beginnen de irritaties. Mede doordat mijn benen er vandaag geen zin in hebben zijn de vele kinderen die, goed bedoeld, sponzen en water aanreiken een bron van irritatie......

Behalve mijn onkunde om goed af te dalen voel ik me verder wel ok. Op de wat vlakkere stukken haal ik de mensen die mij hebben ingehaald bij het afdalen meestal wel weer in.....
Soms hebben ze een tuinslang met sproeier die ik dan vol op mijn gezicht richt. Dit gaat niet altijd goed waardoor ik een keer de vrijwilligers bij de verzorgingspost de volle lading geef.....

Voor de zekerheid heb ik wel nieuwe tubes om de velgen laten leggen, “better safe then sorry!”. Nu ik meer triatlons in open water ga doen heb ik dit jaar ook besloten om een wetsuit aan te schaffen.
Soms moet er even diep gegaan worden om het lichaam hard te maken, maar ik houd er altijd rekening mee: “Geen enkele training is belangrijker als blessurevrij blijven!”.

Een beetje te veel!

Kennelijk lette ik dus niet goed op en kwam daardoor twee keer langs het bordje van 1 km....

Once upon a time in the west.

De dames die me inhalen zijn de vriendelijkheid zelve en lijken er plezier in te hebben...........
Waarom vind ik dit leuk? Ik klim gestaag door. Maar leuk is dit echt niet. Dat mijn benen wat moe voelen is normaal. Maar ik heb nog niet vaak maagproblemen gehad. Misselijk bij elke stap............
"We do everything in our power to make you finish the race, but remember that it is ok to drop out if you don't have your day"

 De vierde postzegel



Boven een schuur hing 't bord: 'STARTVAKKEN'. Helemaal begrijpen deed ik dat niet. 'Wat heb jij gedaan?' zegt Erik, 'Heb je onder de douche gestaan zo nat ben je' Het zouden de zwaarste 12km gaan worden in mijn marathoncarrièrre..... die vierde postzegel moet ik hebben...

Dan is het opeens zwart, mijn hoofd voelt als een gong die, na een flinke klap, natrilt. Ik weet even niet meer waar ik ben.......
"Good thing you didn't end up over there"........

Met alle aanmoedigingen is het onmogelijk om te wandelen en ik pers er nog een slowmotion sprintje uit......

Al geeft mijn hartslagmeter slechts 141 aan, het voelt zwaar zat zo. Vooral omdat ik bij het passeren van de finish, door de drukte, geen drankpost heb gezien en ik nu al dik 10 km geen drinken en de broodnodige bananen heb gehad.....