LB-menu
De tafel achter ons dacht dat Bart gewonnen had. Wij lagen in een deuk.....
Na een jaar blessureleed is dit de eerste wedstrijd van het jaar voor mij. En.... de spreuk van het jaar is.........
Het wordt een loeizware dag, dat weet ik nu al.....
Een illusie, Petra in deze vorm is voor mij niet één maar twee maatjes te groot....
Foto: Thom
Foto: Edward, klik!
Ik kan toch niet opgeven omdat ik een beetje pijn aan mijn voeten heb en niets liever wil dan slapen?.....
Ik begin als een bezetene aan de laatste grote klim. Onvoorstelbaar dat ik de vorige nacht al wilde stoppen. Ik voel me sterk en vrolijk. Alles lijkt in een versnelling hoger te gaan. Ik haal andere deelnemers, waarvan sommigen niet klimmen maar er verslagen bij zitten op een kei, makkelijk in.....
"Dat kan toch niet gezond wezen" heb ik meerdere keren gehoord. Misschien hebben ze wel gelijk, het is misschien ook wel gekkenwerk. Maar een uitdaging houdt mij scherp en gefocust....
Ik vertelde hem dat hardlopen mijn beste onderdeel zou moeten wezen, maar door de constante dorst en omgekeerde maag dit er niet meer in zat.
Maar mijn tepels zijn in ieder geval niet verbrand....
Hierdoor ontstaat ruimte om je te vervelen tijdens het lopen, iets dat me in de bergen nog nooit is overkomen....
Foto: website organisatie
Het geslinger door niet al te goed betegelde straten in Sneek is lastig voor de vermoeide benen van de deelnemers, maar de finish is briljant..
Ik vertrouw op de berglucht om me naar de finish te brengen.....
Ik kan nu wel wat verdoving gebruiken dus sla het aanbod niet af. Het werkt meteen. De drank warmt me van binnen op en ik zie alles weer positief.....
Er werden door de LB-ers zo wie zo prima tijden gelopen. Pechvogel was Marco.
Bij de start even om me heen kijken wie ik in de gaten moet houden...
Het duurt een paar kilometer voordat de focus weer op het lopen is. Dit was gewoon een aanslag....
Terug op het vaste land bleek die gauwigheid niet zo handig. Ger had zijn parkeerkaart aan de buschauffeur gegeven....
Zoals echte musketiers, een voor allen, allen voor een, buffelen we door het zand, de duinen en smalle paadjes.
Ik pak de microfoon en roep; Thom………you, you’re a Ironman..
Dat heb ik nog niet eerder meegemaakt, en voor degenen, die er van houden: dit alleen is al een reden om volgend jaar hier te starten!
Veel tijd om achterom te kijken gun ik me niet, want dan lig ik op mijn snuit......
Dit is een eerste zeer serieuze test voor Ed en zijn Enkel.
Ik daal behoedzaam af. Behoedzaam klinkt positiever dan langzaam........
Al ben ik nu waarschijnlijk niet echt leuk gezelschap. Maar het is goed om even mijn race-ervaringen te kunnen delen al zijn het op dit moment meer racefrustraties..........
Nee, ik ga wel door maar het wordt een latertje", antwoord ik, en hang op.
Lees 't allemaal over de ruim 53 kilometer, 1400 hoogtemeters in 6 uur en 41 minuten.
Foto: Willem Mutze (de man met de meeste marathon/ultra's gelopen heeft in Nederland: 1359 !). Meer foto's
Meerdere keren wil de helft rechtsaf en is de andere helft er zeker van dat we linksaf moeten. Een enkeling loopt stug rechtdoor. Ik heb geen idee en ben overgeleverd aan de navigatiekunsten van anderen. “Ja we zitten fout maar we moeten wel deze kant op”, geeft niet veel vertrouwen.
Omdat ik nog energie over had ging nog iets versnellen....
De laatste kilometer voelt altijd dubbel. Blij dat je er bent maar ook jammer dat je er al bent.
En iedereen die wat inspiratie en motivatie zoekt op rengebied, vraag maar aan Thom, Petra en Bart wat er zo leuk is aan vies worden onder het rennen.....
Maar het belangrijkste is dat ik geen pijntjes heb opgelopen......
....en het was maar goed dat Petra goed wakker was anders was ik nog verkeerd gelopen....
Kan nu het tempo niet meer onder de 5min houden, ik denk nog: hier gaat de winst.....
Bart kan gelukkig de handen nog in de lucht steken als de Harm Noor van Oldenburg zijn naam scandeert, Baaart de Vries aus die Niederlande, aus Groningen.
Vier jaar geleden liep ik hier de marathon voor de eerste keer onder de drie uur. Ik herinner me vooral de rust en ruimte bij de start in het Olympisch Stadion. Het gemak waarmee ik de eerste 30 kilometer liep. De kleine dip ergens bij de 35 kilometer en de zenuwen bij 40 km toen ik wist dat ik het kon halen. Een kwartier voor de laatste 2,2 km. Ik was moe, maar kon dit toch niet meer verprutsen? Pas bij de laatste bocht naar rechts richting het Olympisch Stadion wist ik het echt zeker. Ik hoorde "Bloed zweet en tranen" van André Hazes. Zodra ik het stadion binnenliep hoorde ik Vanessa schreeuwen en zette ik nog één keer aan in de bocht van de atletiekbaan.
Het lijkt op een bingo. In plaats van de nummers van deelnemers die vooraan staan op te zoeken, worden er willekeurige tassen gepakt.....
Mijn enkel doet geen pijn, maar het hele onderbeen voelt als een houten protese. De laatste ronde komen Michel en Lianne achter ons lopen. Lianne is aan het einde van haar latijn maar loopt sterk door....
Heel veel Ten Boersters doen mee dus hoi Michel en zo gaat het......
Met wat puzzelwerk lukt het me om het net van de horens te krijgen. Het schaap huppelt van vreugde naar beneden zonder me te bedanken...
Op ruim 2700 m hoogte over een smal alpinepad langs de afgrond. Dat is toch machtig. Het pad loopt iets naar beneden dus het rennen kost nauwelijks moeite.
Foto van Edward: De Matterhorn....
Ervaren dat je lijf in staat is om de lichaamstemperatuur op peil te houden terwijl je rent in de hitte, zoals deze dat ook kan als het vriest. Een geweldige machine. ...
Ik gok erop dat de snelle jongens het later in de wedstrijd moeilijk gaan krijgen met de warmte en ik weer de top drie in kan glippen....
Beelden dat ik midden in de nacht verscheurd word door wilde honden hebben me doen omkeren.........
Als het vlak is durf ik nog wel wat snelheid te maken maar vooral bergaf is het levensgevaarlijk voor een plattelander uit Groningen....
De ijle lucht maakt me licht in het hoofd. Ik ga met moeite door mijn knieën om op een steen te gaan zitten....
Na 12 km kom je over een ponton heen, deze is vlak voordat we hier aankomen neergelegd en daarna weer gelijk afgebroken.....
Op de gekste plekken enthousiast publiek om je aan te moedigen........
Het ging bij mij steeds zwaarder en m'n hartslag liep steeds meer op, maar toch bleef ik inhalen. Dat voelde goed.
KLIK voor vergroting.
Ik maak me geen illusies en weet dat ik op deze korte afstanden niet meer de snelheid heb die ik vorig jaar had.
Het is mijn laatste trainingsimpuls voor de bergen...........
Ik moet toch echt ’s gaan trainen op de lange afstand.......
....dat is de eerste keer dat je me niet tegen spreekt....
... er zijn er al een hoop aan het wandelen ... de warmte eist zijn tol!\
Wij moeten ons echter maar op één ding focussen, en dat is het uitlopen van de marathon.
....Iemand die zo diep kan gaan en pijn kan verdragen verdient het om alleen en als gladiator en overwinnaar over de finish te gaan.....
... vlak voor de 41 km stond Evelyn al met de hondjes en vroeg of ze mij moest duwen het laatste stukje. Zag het er zo soepeltjes uit?
Dan komt ik alleen te lopen en denk ik: kom ik ooit uit dit Amazone-gebied.
Hij vraagt hoe 't gaat en ik vertel hem, dat 't beste er nu al af is, en dat ik daar eigenlijk best van baal.
Maar wat ik vreesde werd korte tijd de keiharde waarheid: ik werd ingehaald door..........
Foto: website Ibbenbüren
Waarom ik soms extra applaus krijg van de dames is me een raadsel.
Liep volgens een enkele wel als een aangeschoten haas......
Het parcours is heel afwisselend, met een paar leuke klimmetjes over de duinen......
Nog net horen we Jan Kooistra roepen: "Waar is Petra Bus?".
Een hele berg zie ik wandelen en klagen dat ze dorst hebben.
Heerlijk om over dit afwisselende terrein te rennen, klimmen, afdalen, boomwortels ontwijken en proberen het beste deel van de paden te vinden.
"Dadels" antwoord ik, "Oh ik dacht een stuk hasj" zegt de andere vrijwilliger.
Zoals onze trainer Hinrick afgelopen dinsdag nog zei: „het moet geen moeten worden”
Edward zeg tegen mij: we lopen je straks voorbij; een mooie prikkel om hun voor te blijven.
Zij is tevreden en wil zo samen wel doorhobbelen, maar sorry.. geef me zelf op m'n donder.. iets meer pit.........!
Voor de energie had ik de avond ervoor een bord pasta en twee tripels gehad, dus daar kon het ook niet aan m ankeren.....
Ik groet hem en voer het tempo weer op naar 4.40 wetend dat het straks langzamer zal gaan. De man met de hamer komt meestal wel voorbij........
De Waddeneilanden zijn zo dichtbij en je kan er perfect trainen.........
De Berenloop. Ik ga tegen beter weten in proberen om weer een marathon op snelheid te lopen. Het belooft een zware editie te worden dit keer. De voorspellingen beloven harde wind en misschien zelfs hagel. Ik verheug me op een paar uur bikkelen en vechten tegen de elementen.
.... „Als je op zoek bent naar een weg naar huis……..”, klinkt het door het mooie landschap waar ik op dat moment moederziel alleen doorheen ploeter.......
.... dat is het mooie van een marathon het blijft een mysterie: soms voel je goed en dan gaat het niet, en de andere keer voel je wat minder en dan loop je super......
...dit is het ultragevoel. Rennen voelt comfortabeler dan stilstaan.Alles gaat vanzelf. Alleen het ademhalen, het rennen en de omgeving. Puur genieten......
Ben klaar met mezelf, ophouden met zeuren, gewoon opletten ..ik kan het!
Ik heb besloten om de Hoka One One nog een kans te geven.......
Zand, zand, zand. Ik heb er genoeg van. Ik ben geen paard.......
En het was dan misschien geen 100 kilometer maar ik heb 60 kilometer heerlijk mogen rennen door de bergen van Lake District.
Ga er wel even voor zitten, 't is het lezen meer dan waard!
"Zij met die loopneus is er ook weer". We lachen. Ik heb al de hele wedstrijd een niet te stoppen loopneus en dat is kennelijk niet onopgemerkt gebleven......
Het idee dat ik hier vanmorgen, toen de zon net boven de berg uitkwam, vertrok en negen uur later na een schitterende tocht van 80 kilometer hier weer terug ben, doet me denken aan een uitspraak van een oude Amerikaanse ultraloper: "If you finish the race you're the man for yourself". Deze "waanzin" doe je maar voor één persoon en dat ben jezelf........
Foto: (c) Berlinda Scherphof, met dank. Link
Ook Erben is snel gestart maar ik hou hem in de gaten. Met schaatsen zal ik hem nooit verslaan, maar met hardlopen maak ik een kans.......
Ik bedenk allerlei smoesjes maar het is waarschijnlijker dat ik mezelf behoorlijk heb overschat met een tijd van onder de 2:45.......Maar als je nooit een risico neemt in een wedstrijd zal je het nooit weten.
Maar op dit moment zijn er even andere dingen belangrijk. Goed lopen, lekker lopen en ook nog zorgen dat er bij de finish een goede tijd staat.....
De gedachte om dan toch maar te stoppen bij 21km flitst door m’n hoofd, maar dan zie ik ’t bordje voor de 30km ineens staan.....
Het landschap was prachtig en af en toe een lawinetje uit de boom maar dat was wel lekker fris in het gezicht.....
Ik zei die moet al lang binnen zijn. Achter ons liep een fietspad.....
Moet een paar keer aan Harry denken.. die zei eens.. iedereen doet zijn best op zijn manier.. of je nu snel bent of niet....
...En als je met Harry loopt moet de marathon natuurlijk wel onder de drie uur afgelegd worden.......
...maar er is hoog water, door het zand, en waar het zee water is geweest banen we ons een weg.....
.....we keken enigszins jaloers naar die korte broek en shirtje van de dames voor ons........
Ik ga snel van start om alles te geven, maar na een km loopt Piet mij voorbij......
Bij 20km ontbreekt mijn weggezette flesje. Help, iemand probeert mijn 46e marathon te saboteren.........
Ik ben de eerste loper uit de provincie Groningen. Daar ben ik wel trots op........
Ik krijg het warm en bij de eerste post vergis ik mij en gooi ipv water, sportdrank over mij heen. Plakkerig zwoeg ik verder.
Door 't heerlijke weer en de lekkere appels was 't genieten en als ik geld bij me had gehad was ik zo op het terras gaan zitten.........
Een duitser applaudiseert en vraagt: Wieviel haben sie gelaufen, zehn kilometer? Ik zei: Nein, fünfzig. Hij weer: WAS !!! FÜNFZIG?
Harry: Op een gegeven moment dacht ik een tijd interesseert me niet meer als ik de finish maar haal......
Elly: Ik had deze marathon niet willen missen. Fantastische uitzichten, steile klimmen, goede verzorging. Super!....
Michel: Voor mij een speciale loop..... Nico: De mooiste 10km loop van Noord Nederland..... Sander: Net een 4 mijl in het klein.....
De onverharde paden, een moerasachtig parcours.. loodzwaar.......
De KikaRun: iets moois om mee te doen!
Vandaag op het programma: de Kikarun Groningen. Hulde voor het Kikateam voor de mooie parcours, voor iedereen, kinderen en ouders iedereen liep mee.
Geen tijdregistratie, nee vandaag doen we het voor de zieke kinderen.
Want deze kinderen zijn liever gisteren beter dan vandaag. Met mooi bedrag van 101 euro heb ik ook gelopen. Veel mensen langs het parcours door het mooie Kardinge gebied . Soms wat harde tegenwind, maar dan mogen we niet klagen.
Hier een zin uit een verhaal van iemand die kreeg de ziekte met haar 6de jaar; ze is nu 17 jaar.
Ik vraag me vaak af: waarom werd hij niet beter en ik wel? Kanker is een heel oneerlijke ziekte.’
Het was voor mij iets moois om aan mee te doen. Het is voor een goed doel.
Michel
En we wonnen, want bij de start was het droog....
Het LB-clubklassement wordt steeds spannender....
Had je niet genoeg aan de drinkposten kwam het wel uit de hemel......
.... maar nee hoor: één drinkpost deze editie van de NvG.
...........een nieuwe aanval op mijn pr.........
Vandaag de Energyrun de eerste loop bij de kolencentrale in de Eemshaven.....
Na 20 minuten kregen we een gigantische hagelbui op de kop, het water sopte in mijn schoenen.....
Als je dit tempo doorloopt loop je de marathon onder de drie uur........
Als hij het kan met al die "spieren" moet het voor mij een makkie zijn.......Ook zie ik niet heel scherp realiseer ik mij.........
....en de ervaring dat je wel de nodige kilometers als basis voor de marathon moet kunnen trainen.....
Nooit gedacht dat ik wat zou drinken met een Ajacied,..........
Daar stond een marathonklok en ik heb die passage geklokt.....
Helaas had hij mij nog niet verwacht en was even aan de wandel gegaan....
Speldjes, vaseline, hartslagbanden vliegen in het rond, tot hilariteit van vrijwilligers
Het gaat nog erg makkelijk, ook al ziet mijn gezicht er op de foto's anders uit....
ik kon me gelukkig verschuilen achter 2 sterke ruggen....
En plots loopt er iemand voorbij met van die neon verlichte benen....
De bus was omgetoverd in een rijdende kroeg, waardoor de terugreis zo was gepiept.
Ik loop tegen de klok, mijn benen lijken verdoofd en het lijkt wel of ik niet meer vooruit kom.
Elke drempel een berg en dan die tunnel... Henk haalt me weer in.
Na enig strek- en lapwerk kon hij zijn weg vervolgen, maar dat heeft hem wellicht de titel 'snelste man van de Esso' gekost.....
Tot het 20 km punt, ik kon zowaar nog versnellen....
Misschien was dat hete bad van gisteravond toch niet zo'n goed idee....
De druk werd zo groot dat ik was gas terug moest nemen (haha)....
Een ieder die me kent weet hoe groot de teleurstelling is....
.. de 2e ,5km liep steeds makkelijker ondanks het beperkt aantal trainingen in de voorbereiding....
Eerlijk gezegd loop ik wel met zo'n mooi horloge maar doe er te weinig mee
....die stuurt haar door naar "twee lange mannen" achter de vrachtwagen.....
'Parcours was lastig, een hoogholtje met direct een scherpe bocht'
"Linksaf richting de Waterweg, daar stond een krachtige wind.."
"Vandaag wilde ik in Dokkum lopen maar was iets te laat wakker."
"Op de boulevard was het behoorlijk koud door de harde wind, maar gelukkig strak blauwe lucht en een zonnetje."
"ik achtte het voor Terschelling niet voor mogelijk"
"veel mensen wandelde i.p.v. lopen, ik kon mijn tempo nog net een beetje houden"
Dit verslag is direct bereikbaar via: www.runningpeter.nl
Bedankt voor de leuke reakties, welke nu geplaatst zijn onder de uitslagen
WE DID IT!!!
Foto's:
- van en tijdens de New York City Marathon
- Friendship Run
- andere activiteiten
Filmpjes:
- time-lapse van de start
- eigen filmpjes komen nog !!!
Routes:
- New York City Marathon
- Friendship Run
Twee krantenartikelen
Foto: Peter op de First Avenue, genomen tijdens de marathon
Daar zie ik de rug van een bekende maar de naam op het startnummer zegt me niets. Ik ga naast hem lopen en ja het is hem toch echt.
Ongeveer op dezelfde plek als ik vorig jaar Luc Krotwaar zijn laatste 5 in zag gaan.
Edward: Opeens voel ik Marleen langszij komen....
Sabina: ben bijna net zo bruin als Edward..haha..Harry....
Marleen: Als ik er nu achteraf aan terug denk, kan ik nog steeds niet echt vertellen waar die eind sprint vandaan kwam.
Als we aan de laatste lus beginnen begrijp ik waarom het best wel makkelijk loopt.....
Heb ik tegen de mooie achterkant van Angelique haar shirt aangekeken.......
Zonder kauwgum kan ik niet lopen..........
Sneeuw, ijs, wind en regen moesten worden getrotseerd om toch de broodnodige trainingskilometers in de benen te krijgen. Een pijntje hier en een pijntje daar werden in de afgelopen weken vakkundig door Ellen Oosterbeek weggestreken!
Ik heb me zo vaak afgevraagd..hoe ver ga ik.. trek ik dit nog..
Al vóór de marathon op m'n tandvlees gelopen, dit is sport.. bikkelen, karakter tonen en gaan..
Ik pak hem bij de hand en samen bereiken we de finish. Nog even een knuffel en ieder gaat zijn eigen weg.
... en zoals mijn vermoeden al was, mevrouw Bus rende veel te hard....
Plotseling wordt mijn voet van achteren gehaakt en voor ik het weet lig ik plat op mijn bek op de kinderkopjes voor het Vaticaan. Kinderkopjes, Vaticaan het blijft een rare combinatie:)
Vanmorgen nog even testen hoe het met de snelheid is na al die lange duurlopen, in de Veneboerloop in Drachten.
Maar wat een heerlijk gevoel. Wat is rennen toch lekker. En.... opnieuw de Tineke-truuk!
Ik heb mijn eigen ‘loopweg’ gekozen.......... en bij de 25 kilometer stond de man met de hamer verstopt. Deze had ik nog niet eerder gezien...
Het ' nieuwe lopen' bevalt goed en ik merk dat mijn hartslag erg laag is......
Maar na de 25 kilometer is het plotseling over.............
Soms denk ik dat ik: ' helje se von het ys! bliksem, it is net vertrouwd!' hoor........
Met een vuurpijl als startschot gaan we op weg.......
Wat hij op zijn horloge zag weet ik niet........
Wat dat betreft leek het wel weer wat op de Teutolauf........
Nu is zand niet echt mijn ding, maar DIT zand helemaal niet.....
Onuitputtelijk..wanneer kak ik in elkaar??
Lees het allemaal!
PR voor Vanessa ? .... en waarom die stof op zijn schoenen??
Lees het allemaal!
'Ik heb 'n cyclaam gewonnen' , 'Shirtjes ruilen?' , '''Warm onthaal' , 'Heerlijk dat duwtje in de rug', Teutolauf = SUPERLAUF en de ''Razende Reporters'
Lees 't allemaal in de Teutolauf verslagen van Sabina, Tineke, Yolande Harry en Bert
Lees het hele verslag en bekijk de foto's!
weinige kilometers toch besloten om hem wel te gaan lopen.
Kan dat?? Tuurlijk!!
Illegale 10 km en 2de plaats masters.
Omdat we toch al in Friesland waren vandaag toch maar een svfriesland
wedstrijdje meepikken.
Lees er alles over in de volgende verslagjes....
De eerste keer doet pijn.
Vandaag de 50 van Assen. Prachtig evenement. Mooi weer erbij.
Draaiorgel en springkussens op de atletiekbaan. Vanessa gaat het ook proberen.........
KLEINTJE ROTTERDAM, EN MAAR 10 KM?!
Verslagje Edward
Na Leeuwarden vorige week, vandaag dan Amersfoort. Beide marathons ter voorbereiding op de 50 van Assen op 5 juli. Nieuw LB-lid Vanessa had zich maanden geleden al ingeschreven en ik zou met haar gaan lopen. Maar van trainen kwam het niet bij Vanessa en ze besloot maar om de halve te gaan lopen. Samen met een collega gestart op een schema van 3:30
Wat een geweldige marathon. Door de brandweerkazerne, de dierentuin, een treinrevisieloods, de stationshal(met 20 traptreden) en door een militair oefenterrein. Wat een enthousiast publiek. Ik heb nog nooit zo vaak mijn naam gehoord. Je naam op het startnummer is dankzij de stadsmarathon nu doorgebroken. Het was geen makkelijke marathon maar het publiek maakte veel goed. En dan de drankposten. Na 1 km begon het al en elke 2,5 km uitgebreide drankposten met water, sponzen, sportdrank, bananen en sinaasappels. Met genoeg vrijwilligers om het je aan te reiken.
Giraffes, bevers, en allerlei beesten met hoorns waar ik de naam niet van weet. Zelfs dinosaurussen. De stationshal waar na de 20 traptreden de aanmoedigingen van de rijendikke menigte door de stationshal weerkaatsen. En niet te vergeten Symfora een centra voor geestelijke gezondheidszorg waar je ontvangen werd alsof je op kop liep. Je kon nog net tussen de gillende menigte door.
BIj de drankpost op 35 km ben ik even gaan wandelen en heb een banaan gegeten en goed gedronken om nog ff aan te zetten voor de laatste kilometers. De laatste 4 kilometers door het centrum waren onvergetelijk. Overal enthousiast publiek. Constant hoorde ik mijn naam. In 3:28:30 (zelf geklokt) kwam ik over de finish. Een perfect georganiseerde marathon met een geweldig publiek. Toch een klein minpuntje. De medaille die je na de finish kreeg zat nog in een plastic zakje. Die hoort toch omgehangen te worden? Maar altijd beter dan in Leeuwarden waar de medailles op waren.
Vanessa liep de halve een stuk beter dan vorige week in Leeuwarden. In 1:57:57 (zelf geklokt) kwam ze over de finish. Met de LB-trainingen zal ze snel weer op haar oude nivo komen en nog sneller worden.
Marathon Amersfoort: de coolste marathon van Nederland???
Verslagjes Edward en Martin
Edward:
Vandaag mijn eerste pacerklus op de hele marathon. Ik doe het samen met Anton die mijn pacer was op mijn eerste marathon. 3:30 is de bedoeling. Mooie tijd voor een pacer omdat rekenen met 5:00 min/km erg makkelijk is. Het zijn 2 rondjes. De eerste ronde is het een mooi treintje. De halve marthoners voor de 1:45 zitten er ook bij. Het parcours is verder niet heel bijzonder. Er is een wijk waar ze er wel een feest van gemaakt hebben. Vlaggetjes over de weg en veel enthousiaste toeschouwers.
Na een aantal halve marathoners net onder de 1:45 afgeleverd te hebben blijven er een man of 15 over. Ze zien er nog fris uit. Bij de dertig kilometer slinkt de groep. Een valpartij zorgt voor een keerpunt. De 2 gevallen lopers weer naar de groep brengen is teveel gevraagd ze moeten afhaken. Enkele lopers gaan vooruit maar de meeste moeten ook afhaken. Met nog 3 lopers blijven we over. Eentje heeft het erg moeilijk. Maar het lukt ons hem erbij te houden. Het is zijn eerste marathon. De laatste kilometers halen we nog heel wat lopers in die duidelijk te snel van start zijn gegaan. Eentje weet nog aan te haken. De laatste kilometer versnel ik met een loper die ondanks wat kramp verschijnselen nog wat over heeft en blijft Anton bij de anderen.
In 3:28:49 finish ik samen met hem. Anton heeft de anderen mee weten te krijgen en finisht 10 seconden later.
Daarna lekker uit eten in Leeuwarden met een aantal pacers. Dit is toch wel een hele mooie manier om kilometers te maken. Behalve Bert die pacer op de halve was zag ik ook Martin Eggens die voor de hele marathon ging.
Martin:
Dit jaar heb ik Rotterdam niet gelopen. Maar toen ik de beelden op tv zag en de sfeer weer even proefde zou ik daar graag volgend jaar ook weer bij willen zijn. Echter, toen zat ik met een dilemma. Mijn bedoeling was om op Terschelling voor de marathon te gaan. Maar als ik volgend jaar in Rotterdam wil lopen dan volgen de beide marathons wel erg snel op elkaar.
Dus als ik dit jaar toch nog zou willen lopen, dan zou dit in het voorjaar nog moeten. Er waren drie mogelijkheden. Klazienaveen, Leeuwarden en Amersfoort. Amersfoort trok me wel omdat deze loop eenmalig zou worden georganiseerd, maar dat zou niet goed uitkomen met de stadsloop van Appingedam waar ik al toezeggingen heb gedaan.
Klazienaveen viel af omdat er vier rondjes van 10 km moesten worden gelopen en het zou twee dagen na terugkeer van mijn vakantie zijn. De keuze viel dus op Leeuwarden.
Dit zou dan mijn derde marathon worden. Na mijn kuitblessure na Rotterdam vorig jaar was ik onzeker over de afloop. In de voorbereiding heb ik voorzichtig getraind en mijn voornaamste doel was om de marathon uit te lopen zonder opnieuw een blessure. Het idee was om met de pacergroep van 4 uur 15 mee te lopen. In het startvak had ik Edward, Bert en Jodi nog even een hand had gegeven en succes gewenst.
Omdat ze wel erg ver achter mij in het startvak stonden was het ondoenlijk om me daarbij aan te sluiten. Ik wilde daarom langzaam gaan starten zodat de pacergroep me wel achterop zou komen. Het ging echter zo lekker en de benen voelden zo goed dat ik met een gemiddeld tempo van 5.55 min/km kon lopen. Is toch altijd weer een valkuil omdat je met andere mensen (vooral halve marathon lopers) mee gaat. Dat bleek ook dit keer weer. Eerste ronde ging zo goed en ik voelde mijn zelfvertrouwen zo groeien dat ik dacht de tweede ronde nog wel een ietsje sneller te kunnen. Niet dus. Na 25 km kwam de klad er in. De benen werden erg moe en de spieren begonnen pijn te doen. Hartslag was normaal, maar de ademhaling ging op hol. Bij de eerstvolgende drinkpost maar even stoppen en rustig wat drinken en eten. Maar het ging niet over. Uiteindelijk haalde de 4.15 pacergroep mij in. Nou ja, groep, alleen de pacers liepen samen. De rest was afgehaakt. Zij hebben nog even geprobeerd me mee te trekken, maar omdat ik de marathon uit wilde lopen zonder blessure wilde ik liever ook niets forceren. Dus in mijn eentje maar weer verder. Uiteindelijk heb ik hem wel uitgelopen met veel stops bij verzorgingsposten maar het was beslist geen negatieve split.
Achteraf gezien vond ik het een zware marathon voornamelijk omdat er veel psychologisch zware elementen in zitten. Je loop twee keer hetzelfde rondje en er is weinig publiek langs de kant. Dat laatste is nog minder als je voor de tweede keer dat rondje moet lopen. De weg is dan inmiddels weer vrijgegeven dus je loopt dan gewoon tussen het overige verkeer.
Tevens zaten er erg veel viaducten in het parcours die, begrijpelijk, gedurende de loop steeds zwaarder werden. Dus de keuze op Leeuwarden was misschien niet de beste, maar hij kan wel weer in de boeken worden geschreven. Nu afwachten of ??n van de pijntjes die me nu kwellen ook nog uitgroeit tot een blessure. Ik zal eerst een poosje helemaal niet sporten en dan kijken of ik me nog kan voorbereiden op de Stadloop van Appingedam.
Dus over twee weken zal ik zeker weten of mijn doel is geslaagd of niet.
Zoals ik me nu voel moet dat dan wel weer gaan lukken. Ik heb er weer vertrouwen in.
M'n eerste echte loopje na Rotterdam. Ik heb er zin in, alhoewel ik geloof dat ik niet echt goed heb getraind wil ik wel sneller dan de vorige!Keep on dreaming baby...
Samen met Tineke op de fiets( geleende fiets van de buren bedankt hiervoor)naar de stad, Henk mocht ook mee. Voor het eerst met de fiets naar de stad wat een belevenis en gezellig. Wat een drukte, heerlijke muziek de sfeer zit er al goed in bij mij.
Half negen en nog mogen we niet gaan ik heb zin om te muiten. Rustig blijven Yolande, maar ja die spreker ratelt maar door en je verstaat er niets van afschaffen die handel. En ja hoor daar gaan we dan, klokkie goed, indrukken en wegwezen maar dat gaat niet zo snel. Wat een drukte oei iemand gevallen niets ernstigs. Goed uitkijken en ja hoor m'n eerste opvlieger,weg wezen kan je niet gebruiken. Duurt even voor ik in de wedstrijd zit maar het tempo zit er al flink in. Ik gebruik nooit het woord wedstrijd maar nu toch wel want ik wil WINNEN...Ja leuk hoor die rondes maar ik loop me uit de naad bochie links bochie rechts, bergie op en af. Bij de derde ronde vergeet ik zelfs een bocht te nemen loop ik gewoon helemaal verkeert zo ben ik bezig om een goeie tijd neer te zetten. In het park zien we weinig de verlichting is uitgevallen" handje vast Tineke hier heen" roep ik. Tineke loopt te kreunen kramp heeft ze shit denk ik als ze maar wel door kan blijven lopen want we hadden afgesproken samen over de finish, want ik wil winnen...Het lijkt wel een 10 kilometer wedstrijd zo hard gaan we voor mijn gevoel. . Als we over de finish komen zie ik de tijd hé hoe kan dit nou! Hoor ik dat je op dit parcour zelden een PR loopt, ja dat zal wel maar waarom EPPE en EDWARD wel! Als ik dit had geweten. Onderweg gesproken over een lekker biertje na afloop maar dat kunnen we niet opbrengen. Lekker op de fiets terug naar Tineke en daar nog 2 bakkies gedaan met wat lekkers. Moe maar voldaan lig ik rond half 2 in bed, mijn tijd komt nog wel denk ik.
Tineke:
Samen met Yolande op pad.
De eerste ronde was veel te vol en daar hebben we onze kostbare minuten laten liggen.........toch??? Halverwege de tweede ronde opeens totaal uit mijn ritme. Ademhaling niet meer onder controle......maar doorgaan. Het komt vast wel weer goed. En het komt goed.
Om de beurt lopen we voorop en we hebben steun aan elkaar. Henk van Til doet ook nog een poosje mee. Maar wacht later op Arent. Jammer en hij gaf zo goed het tempo aan. Maar we kunnen het zelf ook!!!
Halverwege de derde ronde.......kramp in de rechter kuit. Paniek.....kan ik nog wel doorlopen???? Proberen, geef zo maar niet op! In het plantsoen even niet op het asfalt lopen, maar op zachte ondergrond en het helpt. Maar nu wil de linkerkuit ook niet achter blijven en begint ook. Verkrampt van pijn ga ik ‘gewoon’ door, aangemoedigd door Yolande.
Ik denk ‘kom op, nu niet meer laten liggen’. (zijn woorden van Jeannette, heb ik goed onthouden).
Samen hand in hand over de finish, heerlijk. Daar doe je het voor.
Maar ’t was wel donker in ‘t bos. Ook nog een dikke kei midden op het pad…….nee, we zijn er niet tegen aan gelopen.
We hebben gebikkeld en waren blij met al jullie aanmoedigingen. Bedankt hiervoor.
En vandaag…………och een beetje brak, maar dat gaat ook wel weer over. Kijk al even weer in de agenda naar de volgende wedstrijd.
Verslagje Peter
Soms wil je als marathonloper eens iets anders.'n Experiment dus. Net als twee jaar geleden de Zestig van Texel, een onvergetelijke ervaring.
Een andere experiment ligt al jarenlang bij mij op de plank: de Eemmeerloop, een loop van 50km een loop door 4 provincies: Gelderland, Flevoland, Noord Holland en Utrecht.
Maar elk jaar kwam het er niet van. Meestal door blessures, soms door andere bezigheden.
Dit jaar had ik me zinnen er op gezet. Bijna kwam het toch in het gedrang door een reis naar Zürich, maar gelukkig was ik op tijd thuis.
Mijn voorbereiding was niet zo veel anders dan een marathon, met bewust minder km's om blessures te voorkomen.. In de voorbereiding o.a. de pacersklus in R'dam en de Drents-Friese Wold marathon.
Kortom ik was al maanden lang aan het duurlopen.
Het weer lijkt gunstig. Alsof men gehoord heeft dat ik boven de 23gr niet aan de start verschijn. Na 184km bereik ik tegen 10u Spakenburg. Het valt niet mee om een parkeerplek te vinden.
Bij de inschrijving maakt men mij er op attent dat de route veranderd is. Hoezo anders?? Ik ken de route helemaal niet, en men drukt mij 'n nieuwe routebeschrijving in de hand. "Ik hoop wel dat er bordjes staan?" vraag ik, "want met dat papiertje in de hand lopen, dat wordt 'm niet". Gelukkig blijken er ook bordjes te staan.
Bij de start ga ik bewust op de eerste rij naast Gerard Nijboer staan, die het startschot lost. Wellicht dat ik daardoor nog op de foto kom. De estafettelopers rennen me aan alle kanten voorbij. Er zijn ca 30 sololopers, de bikkels - of gekken?? -. De sololopers zijn al snel aan de staart van het peloton te vinden.
Mijn aanvangstempo is het schema van het clubrecord (2002) van Rolf Gerrits, dus 5.15min/km. Je moet toch wat??? Dat Rolf goed kon lopen weten we allemaal nog. Wie weet? Subdoelen zijn onder de 4.30u, onder de 5u en finishen.
Het weer is top. Lekker zonnetje en mooie wolken. Alleen de wind kan spelbreker worden en de evt buien 's middags. Al snel vind ik het goede tempo. De route langs het Eemmeer is prachtig. Echt genieten van de mooie uitzichten. Samen met de sololopers Wim&Wim uit Zuid-Holland loop ik een flink stuk op.
Zij weten me te vertellen dat Ajax al een nieuwe trainer heeft: Koos Albers..... die loopt niet zo snel weg.
Bij een drankpost moet ik hun loslaten. Zij hebben flessen bij zich, ik maak gebruik van de aanwezige voorzieningen. Dat moet ik op den duur zuur bekopen.... Aan het lange stuk naar de Stichtsebrug langs de windmolens lijkt geen eind te komen. We zijn nu op 25km als ik op die brug sta. Mijn tijd is prima, 2:09u, dus nog steeds op schema Rolf. Even bijtanken en dan weer verder.
Echter tussen 25 en 34km géén drankpost terwijl die er wel had moeten zijn. Dat blijkt me te nekken. Mijn machinerie komt droog te staan en bij die 34km moet ik behoorlijk bij tanken; de brandstof die ik bij me heb, een hele bende Squeezy's, blijkt me tot nu toe niet veel te helpen. Daarom moet ik maar weer eens op zoek gaan naar een andere soort benzine.
Het blijkt te laat, mijn motor heeft al te veel droog gestaan en heeft de olie is te dik geworden. Daardoor moet ik voorbij de 35km regelmatig gas terugnemen. Af en toe 'n stukkie wandelen en dan weer het duurlooptempo opzoeken. Een behulpzame fietser ziet me bikkelen en reikt me wel water aan. Bedankt! Het blijkt toch te laat te zijn: mijn motor heeft al te lang droog gestaan. De km's 40 tot de finish leg ik in een intervaltraining al: rennend, wandelend en bij de 45km even op 'n hekkie zitten i.v.m. een ronddraaiende maag. Mijn benen zijn helemaal leeg; dit heb ik nog NOOIT zo erg meegemaakt. Als het 60km was, was ik uitgestapt, zeker weten. Mijn doel om binnen de tijdslimiet (5u) te finishen komt in gevaar. Gelukkig blijf ik nog genoeg estafettelopers voor. De EHBO-wagens houden me goed in de gaten en moedigen me aan. Erg fijn.
Als ik Spakenburg weer binnen strompel, herken ik de sporthal niet meer. Mijn tijd van 4.57 is uiteraard best redelijk, maar de manier waarop eigenlijk niet. Gelukkig heeft géén enkele LB-er 't gezien..... Even maak ik me een ilussie dat die tijd nog genoeg blijkt voor 'n 3e podiumtree. Helaas is een andere 50plusser me 6 min sneller af geweest, niet veel dus. Ik realiseer me nog nooit zo dicht bij een podiumplaats geweest te zijn.
Na een douche, bak friet en een kop koffie ga ik via Epe (mijn ouders) terug naar huis. Ik ben dan dik 12 uur van huis geweest.
Volgend jaar weer?? Ik denk 't niet. Volgens mij moet ik eerst maar weer eens een fatsoenlijke marathon lopen voordat ik me opnieuw op het ultrapad ga begeven.
Trimvereniging Quo Vadis heeft met de Eemmeerloop een prachtige 50km loop neer gezet en de organisatie is al 25 jaar in goede handen, alleen zou er voor de echte sololopers (die zonder fietsbegeleiding) wat meer voorzieningen onderweg moeten zijn (colaatje, banaantje, ontbijtkoek). Ook de herinnering, een koekdoosje met een foto van de loop is erg origineel en de sfeer in Spakenburg is top. Misschien is de Eemmeerloop als duo-loop veel geschikter...........
 |
Persbericht Fiepko Coolman (zie foto) deed zaterdag 9 mei voor de 20e keer mee aan de Bedumer Bosloop, een prestatie van formaat. Namens de organisatie van de Bedumer Bosloop |
Verslagjes van Tineke en Kees
Tineke
De eerste wedstrijd na de marathon. Ben benieuwd hoe dat gaat.
Ga natuurlijk veel te snel van start, veel te hoge hartslag, terwijl ik mij voorgenomen had om toch vooral rustig te starten en onderweg bekijken wat ik verder zal gaan doen......niet dus!! Krijg mijn hartslag ook niet naar beneden, och, komt natuurlijk door het warme weer denk ik dan maar. Het loopt wel lekker en ik hou de pas er goed in. Onderweg wordt er nog even tegen mij gezegd, zo filmster, ook weer aanwezig. Ja, ik wel!!
Kom ik iemand bij 7 km tegen die wandelt, ik zeg, kom op doorzetten en hij haakt bij mij aan en samen gaan we verder. Op de terugweg flinke tegenwind. Ik vraag hem heel lief, vind je het goed als ik achter jou ga lopen????? Maar natuurlijk. Gaat ie opeens veel langzamer lopen, stapje erbij??. Dan gaat ie weer veel te snel, kan je niet bijhouden.......hij weer wat langzamer. Op het laatste stuk gaat ie nog even versnellen, laat maar lopen, zit er bij mij niet meer in.
Bij de finish staat ie mij op te wachten.
Heb hem maar es even heel vriendelijk bedankt.
En snelle Henkie heeft het maar even weer gedaan. Gefeliciteerd. Wiebo en Kees ook gefeliciteerd met jullie PR!! 
Kees (v.d. Horn)
Snelle Henk,
Weer gefeliciteerd met je 2e plek. Stond bij de 12 km nog even wat te drinken en op je te wachten, je zou mij nog even halen. Omdat Greet en Janneke er niet waren. Gelukkig was er ook voor mij een vriendelijke dame waarmee ik samen deze 1e 10EM in een mooie tijd kon volbrengen. Langzaam gestart en daarna de loop met z'n tween geleidelijk opgebouwd. Gezamenlijk over de finish in een eindsprintje. Al met al een leuke loop met een goed resultaat.
Verslagje Edward
Als voorbereiding op de pacerklus in Leeuwarden vandaag dertig kilometer gelopen in de statenloop in Oentsjerk. Had me voorgenomen om tempo 4:40 te gaan lopen. In het begin is het nog redelijk druk. Er zijn meerdere afstanden. Als de 5, 10, 16, en 21 kilometers lopers hun eigen routes volgen wordt het erg rustig. Eenzaam ren ik door het Friese landschap. Het weer is heerlijk. Soms een lekkere tegenwind om weer wat af te koelen. Vraag me wel steeds af of ik nog wel goed loop. Rond de 20 km zie ik toch nog wat lopers voor me die ik langzaam inhaal. Tempo voelt goed en de laatste kilometers kan ik nog versnellen richting de 4:20. Weer in Oentsjerk aangekomen het zegt een verkeersregelaar: "nog 800 meter". Ik zet nog 's extra aan maar die 800 meter is wel erg lang. Dan kom ik bij de autoweg en zie geen verkeersregelaars. Dan weet ik zeker dat ik ergens een pijl gemist heb. Ik steek over en vraag aan wat mensen die in hun tuin bezig zijn of er al meer hardlopers voorbij zijn gegaan. Ze kijken me raar aan. Hardlopers? "Het bejaardenhuis" vraag ik. Ja dat kennen ze wel en sturen me een kant op. Ik zie in de verte inderdaad het weiland met de braderie en mini kermis. Ik steek over en zie dat ik vanaf de verkeerde kant de finish nader. Jan Kooistra kan er wel om lachen. Denk dat ik 500 meter ben omgelopen. De officiële afstand was gemeten met Friese kilometers, want zelfs met mijn omweg geeft mijn forerunner krap 30 kilometer aan. Ik klok 2:14:48.
gr,
Edward.
Na vorig jaar de loop van Uithuizermeeden heb ik geen 10 km loop meer gedaan. Ik had een plekje achterin het startvak, wist niet precies hoe het zou gaan. De eerste ronde van 5 km ging goed zodat ik de tweede ronde nog iets kon versnellen. Ik was tevreden met de eind tijd. Het weer was goed, wel veel wind maar daar had je niet veel last van. Verder was de Lopster torenloop goed verzorgd, veel fruit na afloop, en we kregen een mooi loopshirt. Jan heeft weer erg mooie foto's gemaakt.
Groeten Tiemen
Verslagje van Edward
Na 3 dagen van het mooie weer op Texel te hebben genoten is het dan eindelijk zover.
Na de pannenkoeken gaan we op weg. Vanessa huurt nog een fiets en met en rugzak met veel te veel eten en drinken gaat ze me zo goed mogelijk begeleiden. Ik heb heerlijk geslapen dus daar zal het niet aan liggen. Het belooft weer een zonnige dag te worden met
weinig wind.
Na een minuut stilte voor een vannacht overleden ultraloper gaan we eindelijk van start. Ik probeer niet onder de 5:00 de km te komen. Na 4 km gaan we de zandvlakte op, op weg naar het eerste stuk strand.
Hier weet ik al dat 5:15 erg moeilijk zal worden. Ploeterend door het zand eindelijk de kustlijn.
Hier loopt het iets makkelijker maar het is er ontzettend scheef. Niet goed voor mijn knieen. Het schaarse publiek is echter zeer enthousiast. Kinderen maken er een spelletje van om een soort hindernisbaan uit te graven in het zand. En juichen als de lopers op de uitgegraven eilandjes springen. Na 8 km strand eindelijk de strandafgang. Vanaf hier kan Vanessa weer een stuk meefietsen. Ik kan mijn tempo weer oppaken maar voel nu al dat dat stukje strand mij geen goed heeft gedaan. Dan weer het strand op. Hier is het iets minder scheef. Na 6 km eindelijk weer een strandafgang.
Na wat duinen gaan we het Slufter gebied in. Weer zand maar ditmaal met stenen. Ik probeer me maar op de prachtige omgeving te concentreren. Vanessa kan me niet bijhouden op de fiets. Een mountainbike was hier wel handig geweest. Na ook deze beproeving te hebben doorstaan gaan we weer de duinen in. De ene heuvel na de andere. In de verte de vuurtoren bij De Cocksdorp. Vanaf daar is het een lang stuk langs de waddenzee terug.
Ik ben al aardig kapot als ik in De Cocksdorp aankom. Vanessa probeert me op te vrolijken door te zeggen dat het nu alleen nog maar vlak is en we de wind in de rug hebben. Maar ik weet dat Vanessa gisteren dit stuk gerend heeft en kapot in ons appartement aankwam. Het was erg warm. En nu is het niet minder warm.
Ik passeer het marathonpunt in 3:42 ofzo. Vraag me af hoe ik zo kapot kan zijn. In Barcelona liep ik fluitend 3:26. Het is erg warm en er is geen wind. Ik voel me zoals 2 jaar geleden in de hete marathon van Rotterdam. Hier iets minder publiek dan in Rotterdam. Maar de vele
Texelse schapen en lammetjes maken met hun geblèr genoeg geluid om toch door te gaan. Ik wandel stukjes bij de waterposten. Steeds langer. Na het estafette wisselpunt op 43,5 km wandel ik nog langer.
Ik zie de eerste vrouw voorbij komen. Even denk ik aanhaken, maar mijn benen blijven wandelen. Vanessa roept dat ik niet te lang moet wandelen en ik zet me langzaam weer in beweging. De eerste vrouw heb ik snel bijgehaald en ik loop een tijdje met haar mee. Dan gaat het me te langzaam en ik neem wat afstand. Na een drinkpost waar ik teveel drink en eet krijg ik last van mijn maag bij de 50 km. Ik wandel weer en de eerste dame komt me weer voorbij. Een begeleider probeert mij nog uit te schakelen door tegen mij aan te fietsen. Na een tijdje ga ik weer rennen.
Met nog 5 km te gaan, zien we in de verte de eerste vrouw weer.Vanessa wil dat ik haar inhaal. Dat moet kunnen. Ik drink nog eenmaal en focus me op de gele shirtjes in de verte. Wat een heerlijk gevoel nog maar 5 km. Met nog 1 km te gaan weet ik dat het gaat lukken. Ik zet nog aan en met nog 400 meter te gaan haal ik haar in. De begeleiders reageren enthousiast. Vooral degene die mij heeft aangereden.
Ik let al kilometers niet meer op mijn eindtijd en ben zeer gelukkig dat ik onder de 5:30 finish. 12 seconden sneller!!! Ik heb mijn doel bereikt. Verdwaasd wacht ik op een medaille maar daar doen ze niet aan op Texel. Ik ga uitgeput liggen in het gras. Een aardige meneer die
vraagt of ik het koud heb brengt me een heerlijke warme rode deken. Ik vraag aan Vanessa of er ook patat in de buurt is. Helaas maar de kop soep die ze brengt smaakt ook prima.
Het is een prachtige loop maar zoals Harry Rutgers mij sms-te: het is een pokke eind!!
Over 2 jaar ben ik er weer maar dan op de fiets om Vanessa te begeleiden.
Edward
Verslagje van Petra
3.24.27
Net niet gelukt, 15 seconden te langzaam om Jaap te verslaan. Nou ja jammer dan, volgende keer beter!
Iedereen van de marathongroep uit onze loopgroep had de marathon reeds gelopen. Behalve Hans en ik: wij hadden Utrecht uitgekozen, niet zo massaal als Rotterdam.
's Morgens kreeg ik al een sms van Jaap die mij nog even een tipte: zet hem op en niet sneller dan 1.42 op de halve. Dat ben ik waarschijnlijk direct weer vergeten want ik ben natuurlijk weer veel te snel van start gegaan, eerste km rende ik 4.39, je wordt gewoon meegetrokken.
Ik dacht, ik moet langzammer maar deed het niet. Stom stom stom!
De halve marathon rende ik in 1.39.41 en ik voelde me kiplekker maar, de zon gaf steeds meer warmte af en het ergste is, ze gaan me in halen net of ze allemaal gaan versnellen voor een negatieve split.
Bas fietste naast me en heeft me gelukkig, na de eerste 10 km alleen te hebben gerend, gevonden. Hij zei dat ik nog steeds 12,5km/uur rende, mooi door gaan zo.
Bij 34 km kreeg ik een klein dipje, extran en een musliereep helpen goed en ik haalde de lopers die mij op de halve voor bij waren gegaan weer in. Ik was niet meer bezig met de tijd, rekenen wilde ook niet meer. We zien wel, het zal er om gaan hangen. En ja hoor: 15 seconden te kort!!!!
Maar wel een PR en een clubrecord, dus ik ben zeer tevreden.
Groetjes Petra
Bedankt voor alle felicitaties !
Verslagjes van:
Marjo, Sabina, Yolande, Rieka, Tineke , Janny ,Jeannette en Bert
Marjo
Mensen, we hebben een geweldig weekend achter de rug!
Zaterdagochtend om 10.00 uur in de trein, als een groep opgewonden scholieren, met 14 man en vrouw op stap. 2 supporters en 12 lopers. En maar drinken en maar eten, winegums, space-cake (werkt echt goed), eierkoeken met verschillende geurtjes, het leek de busreis naar Schoorl wel. Ieder op z'n eigen manier toch wel wat gespannen volgens mij.
Om 13.00 uur in Schiedam, prima hotel, spulletjes geloosd, en daarna Rotterdam dus in. Het startnummer halen, slenteren over de EXPO, nog wat shirtjes en gelbandjes scoren, slenteren, wachten, slenteren, op naar de Pizzeria (helaas zonder pasta, voor Henk S. werd gelukkig een uitzondering gemaakt, toch een klein portie pasta voor hem). Hier werden onze magen gevuld door geweldige pizza's, kwamen we tot rust door de meditatieve muziek bij het toilet, een goede voorbereiding voor de dag erna.
Daarna richting hotel, voor sommige nog een biertje, nootjes, chips, chocola etc. strategieën werden nog besproken en daarna was het rust.
Om 7.00 de wekker, de rituelen van vaseline, tapen, etc. een goed ontbijt en richting Rotterdam. Laatste voorbereidingen in de sporthal en op naar de start.
Ik zelf ging, met Sabina, op zoek naar Peter H en Henk S, pacers voor 4.15, hier wou ik eerste instantie mee oplopen in ieder geval voor de 1ste helft. We vonden ze, echter de ballonnen waren ver te zoeken, hingen wat op hun rug, het heliumgas was op. Na de kippevelzang van Lee Towers en het startschot, was ik na 5 minuten mijn pacers dus al kwijt, ik liep net voor ze uit volgens mij, een paar keer achterom kijken, maar geen ballonnen, ik heb ze niet meer gezien. (Later wel weer, bleek achteraf, ze haalden me in zo rond de 38 km). Zelf dus maar mijn tempo bepalen, gelukkig had ik div. schemaaatjes op zak. Lekker lopen, me goed voelen, dat was mijn motto, en af en toe op het schema kijken hoe ik er voor stond.
De eerste helft liep heerlijk, voor mijn gevoel een rustig tempo, ik kon nog lekker wat kletsen tussendoor (ik kwam Pino steeds tegen), genoten van publiek, muziek, onze supporters (Heino, Henri, Henk M. Maatje van Henk (sorry, ik weet je naam niet meer), Dirk en Maatje en natuurlijk Yvonne en Henk), geweldig wat er allemaal om je heen gebeurt!
De halve kwam ik door op 2.02, mooi dacht ik, schema 4.05, zou mooi zijn, echter.... Na 25 werd het ietsje zwaarder, tempo ietjes later zakken, wou wel weer tot de 30. Daarna was het zwoegen, ploeteren, pijn aan mijn voeten, beetje misselijk, concentreren, doorgaan, weer wat drinken, aftellen, ingehaald worden door Henk en Peter van 4.15, jongens wat worden die kilometers lang, waar blijf die Coolsingel, wat is 4 km nog een eind, doorbijten, doorgaan, je kan het, hé de finish, toch nog een eindspintje, en ja, ik heb het weer gehaald! Wat was ik blij, binnen!, gehaald, geen PR (waar ik stiekum voor gegaan was) maar enorm tevreden met mijn 4.18. 
En iedereen van de groep haalt het!, geweldig, een paar goede PR's en iedereen komt tevreden over. Daarna heelijk douchen, de schade bekijken (blauwe nagels, blaren, bloedendestriemplekken) lekker je verhaal kwijt kunnen bij iedereen, en andere verhalen horen en langzaam richting station. De patatten smaakten goed, we zaten weer gezellig bij elkaar in de trein (helaas zonder toilet), we hebben weer lekker zitten lachen en schranzen en ik kijk terug op een geweldig weekend. Jongens en meiden, bedankt, het is heerlijk om met Loopgoep Bedum deze dingen te doen.
Groetjes, Marjo
Sabina
Rotterdam marathon, een hecht team..goede voorbereiding, met dank aan Henk..die best trots op ons was..die glimmers in z’n ogen..die pubers die hij af en toe onder handen moest nemen..en nog vaker flink liet zweten!
En Henk..wij zijn jou dankbaar.
Tot zover mijn verslag.
Nee natuurlijk niet, verwacht ook niemand van mij,
Ik zit er vol van,
En weet niet waar te beginnen..
De zaterdag..startnummers halen..het was bijna koud,wind..perfect
Een heerlijke dag,gezellig, uitgelaten..en het belangrijkste..niemand uitgevallen.
Goed hotel, Novotel Schiedam,
Een heerlijk ontbijt, jammer dat eten voor mij toch wat lastig is voor een lange loop.
Mijn buik, maag en hoofd zat vol van de marathon,
Niet eens echt zenuwachtig..eigenlijk helemaal niet.
Voelde me gek genoeg rustig, na zo’n voorbereiding en de laatste 2 weken opspelende spierklachten in m’n linkerbeen.
Ik was alleen maar blij dat ik van de partij was.
Vlak voor de start zag ik een lb jasje fietsen..ik en Marjo rennen..dat was Heino samen met Henry.
Heino..met spanddoek..even stil..met Henry..vorig jaar was ik samen met hun om aan te moedigen,
En eens gaan we Heino aanmoedigen,
Ook weer zo’n kippevel moment, Heino die alles met ons mee getraind heeft..nou ja..hier heb ik de juiste woorden niet voor..en de marathon groep begrijpt me wel.
Dirk, Henk van Jeannet, Yvonne (wordt donderdag 50jaar!!) van Bert, Henk ..onze steun en toeverlaat (TOPS van Henk??) samen met Arent.
Samen met Marjo, Henk en Peter gestart in de 4.15u groep.
En toen..die zon..weinig wind..en toen..gewoon niet op letten natuurlijk..GAAN!
Bekenden binnen deze groep, zo ook iemand van de R to R groep..Henk..samen liep ik met Henk op (weet geen achternaam..niks..noppes)
Maar na zo’n 18km liep ik niet meer voor in de groep maar meters achter Peter die “hekkesluiter “van de 4.15 u was.
Het leek me zo mooi, om met de groep te lopen, de wil was er wel..
Een innerlijk gevecht..hoge hartslag.. stoomwolken uit m’n oren.
Een crisisberaad in m’n hoofd en allemaal hindes voor me,
Ik moest laten zakken..om me heen kijken..die ene Henk..die zo makkelijk doorliep..
Maar ik heb me bijeengeraapt, vond het geweldig dat ik er mocht zijn en besloot een kwaliteit marathon te lopen, rug recht en borst vooruit..hoofd omhoog..mezelf streng toespreken..op laatst voor de loop zoveel smsjes gehad van mensen die in mij geloven..dus potverdrie..niet meer zeuren.
En ik heb genoten..en Dirk ..ik heb gevochten..ZEKER WETEN!
Heb me helemaal gegeven..en een paar keer een signaal van m’n been..gevoel er door te zakken…moment van geen controle..dat was angstig..maar in m’n hoofd alle knoppen omgezet.
En dan 10 km voor de finish diverse mensen inhalen van de 4.15 groep..nou ja zeg..
Ik voelde me ijzersterk..en alle goede adviezen van de trainers en loopmaatjes flitsten door m’n hoofd.
Ik kon het..bij de 37km..ik voelde me zo emotioneel worden..was trots..en voelde dat het goed ging komen..de vele trainingen..tussendoor flinke verkoudheid, blaasontsteking..dat been..
Nog steeds dat been..de tranen branden in m’n ogen..pure opluchting..strijdvaardig..
En de laatste km even sneller ..die 200mtr..inhalen..die finish..
HEERLIJK,
En weet je..de dames achter mij..ik hoopte zo dat alles goed zou gaan..Rieka,Yolande..Tineke..
Nee, geen pr..maar zo mooi en bijzonder om na de finish elkaar inde armen te vallen..gillen(Rieka) en janken (volgens mij de meerdere?!)
En dan ineens die camera en microfoon voor je snufferd..tv Rijnmond..
“DAMES,DAMES..WAT GEBEURT HIER ALLEMAAL?”
MOOI MAN!!
De treinreis terug..weer vreten,schransen..nakletsen, genieten..euforie..en Henk en Arent met ons.
Zoveel winegums..ben voorlopig helemaal genezen,
Ben gaan uitdelen aan alle coupezitters..en zelfs de conducteur..na even tegenstribbelen aan de pannekoek,
Een babbeltje met wildvreemde mensen..ze hadden allemaal schik..
Jeannet kreupelend..een echte strijder..Geert..met z’n droomtijd..Wiebo..zo snel..Bert..als haas voor Jeannet..ook samen een strijd gevoerd..elkaar kwijtgeraakt in de loop..en toen heldhaftig verder,
..Philip..goed gedaan!..Peter..met 1miljoen foto's rijker..gewoon even onder het lopen..tja..verschil moet er zijn Henk S..de rust zelve..en verwonderd waarom ik niet eens gewoon op m’n kont kon gaan zitten..maar ook genieten van ons uitje..Peter en Henk..superhazen..en zelfs deze marathonmannen moesten na de finish bijkomen,
Valt natuurlijk ook niet mee als je normaal veel korter”mag”doen over de marathon en nu 4.15uur
Marjo..mijn kamergenoot,..nog niet heel lang lber..maar volgens mij op haar plekje..je ging snel weg..moest het even bekopen..maar bent keurig gefinisht.
Heb van te voren gehoopt op een pr, en bedenk dat een marathon iets is wat veel meer betekent dan een pr neerzetten,
Soms is het gewoon niet een goeie dag voor en pr,
En dat geeft niet,
De maandenlange training, de teamwork..
Het is goed zo!!!!
Sabina
Yolande
Zit nu achter de p.c. met m'n flesje water en de medaille om het boekje van de marathon naast me.
Ja, wat ga ik vertellen dat we met z'n drieën in het startvak stonden koud de rode zakken om ons heen. Meezingen natuurlijk handen in de lucht Never walk alone!Nou ik heb me wel vele keren alleen gevoeld. Het startschot kijken , kijken, geniet oké dan. Ja, daar aan de rechterkant van de Erasmusbrug Arent en Henk jammer ze zien ons niet. Ook rechts Marjo "Marjo"schreeuw ik ja hoor ze ziet 't. Hé leuk denk ik, Oeps hartslag hoge 2. Zo eigenwijs als ik ben gewoon blijven lopen en Henk, ik hoor het hem zeggen "je komt jezelf tegen en je levert aan het eind heel veel in". Peter komt langs natuurlijk de nodige komplimenten, kwijl, kwijl...Bij de 20km druk ik op m'n knopje van het horloge en blijft de tijd stilstaan. Lastig dan maar weer overnieuw beginnen. Ik hoop op een banaan waar ik trek in krijg en gelukkig staat Heino aan de kant oh fijn. En dan krijg ik 't al zwaar De 4.30 groep komt langs en dan op de Erasmesbrug komt Rieka voorbij. Jezum wat loopt ie goed prachtig, ik probeer me aan te klampen en shit het lukt niet. Dit komt hard aan bij me. Ook dan blijft het zwaar Tineke loopt achter me afgesproken dat we ons eigen tempo lopen. Tineke die het zwaar heeft ik kan het niet opbrengen om d'r op te peppen 't wil niet meer. Ik blijf als een zombie lopen probeer me als er een DJ staat met heerlijke muziek mezelf op te peppen dit helpt enigszins maar tekort om het gevoel vast te houden. Dan zie ik in een flits Wiebo "hoe gaatie"schreeuw ik, dat gaat me nog steeds goed af. Nou volgens mij wel gelikt, smile op z'n gezicht oh fijn voor die jongen denk ik het is 'm gegunt. En dan die verrekte kralings bos. Eindelijk zie ik een bandje staan spelen ze niet wat een afknapper! Veel mensen aan het wandelen. Dit wil ik ook! En dan gebeurt het ook 1 minuut. Wat errug denk ik, ik ben hier veel te trots voor.Ik ben een Masereeuw en Masereeuws laten zich niet kennen en nou ga je als de donder weer lopen, lopen luie donder. Je hebt niet getraind om te wandelen maar om te lopen vooruit. Nou vanaf de 35 km is het alleen maar beter gegaan. Heb het publiek gedwongen om voor me te klappen." Als je hier nu toch staat laat je dan ook horen"schreeuwde ik of" ik loop hier voor jullie hoor!" Uiteindelijk kwam ik weer in m'n ritme kon weer genieten kon weer lachen en kreeg ik weer energie had er plezier in ja zo moet het gaan dacht ik. Een handjevol rozijnen gegeten en zo mezelf weer opgezweept samen met het publiek. Klappend kwam ik de coolsingel op, men riep dat ik er nog goed uit zag. Verdomme dacht ik, ik kan 't en ik ga ook als Yolande over de finish! Heb keurig nog de burgemeester een hand gegeven. En dan nu is het klaar, voorbij ik heb een marathon gelopen het voelt een beetje onwerkelijk. Ik heb zo veel gegeven dat ik nu uitgeblust ben, op. Dat kan, is er ook een nazorg groep dan sluit ik mij hier direct bij aan.
Bedankt iedereen voor deze geweldige marathon belevenis ik waardeer jullie zeer!
Liefs Yolande
Rieka
Drie trainingen in de week en 1 keer spinning in Winsum bij Sport Slim met goede begeleiding, dit omdat ik in 2007 een scheurtje in mijn voetplaat had, om mijn voeten te ontlasten. Hoe meer ik ging lopen des te beter ging het met mijn voeten.
Oude schema van Sabina gekregen van Jan Luursema en die sprak mij wel aan, alle trainingen gingen goed tot de eerste week in maart, erg veel spierpijn in mijn linkerbil en de rest van mijn been ik moest tijdens een training afhaken, shit en nu…dat was het dan?ik zag het niet meer zitten met die marathon echt balen.
Naar de fysiotherapeut, gelukkig kon ik snel terecht, hij constateerde dat mijn SI gewricht vast zat, OK ik wist niet dat hier van in bezit was, na veel oefeningen en massage werd het wel beter maar de eerste uur in de duurlopen had ik erg veel pijn maar daarna ging het beter dus er is nog hoop!
Dan is het zover met z`n allen naar Rotterdam, wij zaten in een prachtig hotel en met de trein van Schiedam naar centraal ging erg vlug, ja Sabina dat heb je weer erg goed geregeld.
Goed geslapen heb ik niet,warm en zo hyper van al die zoete koolhydraten en natuurlijk de spanning, wat doet mijn lichaam na zoveel km.?
Richting startvak kwamen wij Heino en Henry op de fiets met koude handen tegen, geweldig dat jullie er waren, toppers!
In de startvak samen met Tineke en Yolande , uit volle borst”You never walk alone” meegezongen en wat giechelen, spannend, bedankt meiden.
Dan de startschot, Yes we mogen los, na de Erasmusbrug lieten wij Yolande gaan, wij liepen al 6min de km, mijn plan was eerste km tegen de 7min per km aan maar je wordt gewoon meegezogen, de rem erop en dat heeft Tineke vaak tegen mij moeten zeggen, Tineke bedankt.
Dan loopt zomaar Peter v/d Hulst naast ons, kan dan ook nog foto`s maken en Henk wel erg gezellig, ook Peter waarschuwde ons: jullie gaan te hard, mee gaan met de groep 4.15 was wel erg verleidelijk, het voelt dan nog erg goed, maar nee niet doen.
Bij een lus zagen wij Marjo nog, erg leuk om elkaar dan nog even te zien tussen zoveel mensen. Na 21km zagen wij al van ver Henk M. en Arend met bananen, te gek Henk en Arend dat jullie er waren, zo maar door stampen hoorde ik Henk zeggen en dat deden wij.
Voor de Erasmusbrug liepen wij Yolande achterop , rustig de brug op en naar beneden rollen.
Daarna liep ik zo lekker bij 25km ik heb nu eenmaal een lange aanloop nodig ik liep 6.30min per km hartslag was goed 160 en het voelde zo goed maar Tineke en Yolanda bleven achter mij lopen, na het tunneltje kon ik jullie niet meer zien maar gelukkig kon ik dat los laten, tja schuldgevoel, samen finishen was ook erg leuk geweest en sorry Yo dat je daar een rot gevoel van kreeg, ik moest door het voelde zo goed. Bij 30km kwam ik Wiebo tegen Wiebo was toen bij 40km punt , VOLHOUDEN riep Wiebo, OK nog 12 km, nog een heel eind dus doorzetten in de schaduw, zonder toeschouwers, Keesriefweg(is 10 km) alleen bij de waterpost mocht ik van mijzelf wandelen en goed drinken en dan weer verder, mijn linker kuit voelde erg strak aan dus koelen en ontspannen verder lopen. Tussen de 35 en 40km heb ik veel mensen ingehaald en vooral wandelende heren en dat gaf mij toch een kick, GEWELDIG ik kon maar doorgaan het publiek was geweldig, kreeg nog een tuckoekje, lekker zout. Eenmaal onder de kubuswoningen door was het nog een stukje en toen kwam de Coolsingel, nou onbeschrijfelijk wat er toen door mij heen ging, zo`n adrenalinestoot heb nog niet eerder beleefd, wat een KICK, hier kan geen harddrug tegenop, wat was ik hyper ik heb de burgemeester niet eens een hand gegeven ik vond mijzelf op dat moment veel belangrijker ik kon na de finish gewoon verder, voelde geen pijn, ongelooflijk. De eerste die ik in de armen kon vliegen was Peter, gelukkig kwamen Tineke en Yolande ook vlug binnen, kanjers en dan even ontladen, nou ja nu ik dit schrijf krijg ik weer kippevel.
Heino, Henry, Henk, Arend, Dirk bedankt voor jullie steun daar heb ik erg veel aan gehad, SUPER.
Yvonne en Henk bedankt voor jullie gezeligheid!
Tineke, Yolande, Sabina, Jeanet, Philip, Wiebo, Marjo, Bert, Henk S, Peter, Geert, Ger, Janny, allemaal kanjers GEFELICITEERD !!!!!!!!!!
Na de volgende marathon wil ik graag een toiletverhoger en de slaapkamer op de BG.
Dit was mijn feestje,
Groetje Rieka.
Wiebo
Ook ik heb, net als alle Rotterdam gangers denk ik, een geweldig weekend gehad.
Start met de rode trein naar Groningen. De trein was te laat, konden net de gele trein naar Rotterdam halen. Vervolgens door naar ons TOPhotel in Schiedam, prima geregeld Sabina!
Na incheck, inrichten kamer en uitklappen bedbank zijn we met zijn allen naar Rotterdam gegaan. Daar aangekomen eerst een pasta?pizza!tent besteld. Bleek actheraf wat moeizaam, maar prima gegeten.
In de beurs onze startnummers gehaald, daarbij kregen we ook een prachtig loopshirt van Rotterdam marathon. Daar zullen jullie ons de komende weken vaak in zien lopen.
Hier liepen we ook zomaar aan tegen een errug mooie Adidas kledingset, in 'onze kleuren' kobalblauw en fel geel. Prachtig vonden we allemaal deze set, zowel in heren- als iets afwijkend (getailleerde) damesset te koop.
 |
 |
's Avonds na pizza nog even borrelen, voetbal kijken (een gestolen overwinning van de FC?) en slapen.
Zondagmorgen een goed ontbijt, geen wit brood zoals aangegeven in de tops van Henk M. Buiten kwam al een bleek zonnetje tussen de wolken door, dus niet te veel kleren aan. T-shirt is mogelijk.
In Rotterdam aangekomen ons geïnstalleerd in kleedruimte en vervolgens naar de start. Geert, Philip, Jeanet en ik mochten gewoon startvak E in, Bert B moest sneaky ons snel volgen omdat hij er eigenlijk niet in mocht. Lukte dus toch!
We staan gelukkig ver voorin het startvak, zon komt er bij. Na de nodige plasjes en Leen Huizer (met je loopt toch nooit alleen) klinkt het kanonschot. We mogen vertrekken voor onze 42195 meters.
Wat al veel mensen aan de kant, en dat worden de komende uren steeds meer. Wat een sfeer, en wat ook een lekker weer.
De eerste kilometers gaan goed voor mij. Hartslag 155 en km-tijden van net onder de 5 min. Bij 12 km komen de pacers van 3:30u mij voorbij. Ik denk dat ze behoorlijk sneller gaan dan ik, maar dat valt mee. Ik kan het tempo goed volgen. Onderweg op diverse plaatsen de aanmoedigingen van Dirk, HenkM, Arent, Heino, Henri, HenkN en Yvonne. Dat geeft goede moed.
De doorkomsttijden op 15, 20 en 25km zijn goed. Ik kan vlak blijven lopen. Na 25km wordt de hartslag wel hoger, ik vermoed dat ik het tempo van de pacers toch ergens zal moeten loslaten. Na 30km denk ik dat mijn tempo behoorlijk minder wordt, ik heb het moeilijk, de pacers van 3:30 verdwijnen uit mijn zicht. Hartslag ruim 160, kan prima. Iedere 5km goed drinken, 3 gelletjes onderweg en ook ieder sponsje gebruiken voor koeling.
Op 35km blijkt dat mijn tempo nog steeds goed is, ineens zie ik ook de blauwe ballonnen van de pacers weer.
Bij 38 of 39 km kom ik vlak achter elkaar Rieka, Yolande en Tineke tegen. Ze hebben alle drie de pas er nog goed in. We begroeten elkaar, roepen wat, lachen, en dat stimuleert toch weer!
Bj 39km staan Henk en Arent aan de kant. Doorlopen zegt Henk, wordt een kanppe tijd. Ook ik begin te geloven dat ik de ruim 42km zonder problemen kan gaan uitlopen. Dit lukt ook inderdaad, in ruim 3:33u loop ik over de finish aan de Coolsingel.
Twee doelstellingen had ik eigenlijk vooraf voor mezelf: niet hoeven wandelen en een tijd onder 3:35u. Aan beide heb ik voldaan, ik ben er trots op.
Na de finish beperk ik met tot een beker water en een kop thee. Heerlijk! Meer even niet op dit moment, omdat mijn maag na zo'n inspanning vaak niet thuis geeft.
Op naar het Albeda college. Daar zit Geert al, heeft een prachtige tijd gelopen. Beiden zijn we tevreden met de resultaten.
M'n maag moet ik zoals gedacht inderdaad even laten rusten. Na een heerlijke warme douche neem ik plaats voor het college, lekker in het zonnetje. Hier komen alle strijders binnen die ook net 42 km gelopen hebben. Prachtig gezicht, ook prachtige begroetingen, gezichtsuitdrukkingen en benen- en tenen trekkende topppers die allemaal net een geweldige prestatie geleverd hebben.
Alle LB-ers komen hier ook achtereenvolgens binnen. Philip, sterk debuut. Marjo, had iets sneller gewild. Rieka, Sabina, Tineke en Yolande. Drie sterke debutanten en Sabina met haar tweede. Allemaal moe, maar voldaan.
Later zijn onze pacers en supporters hier ook. Felicitaties, nog even napraten, wat een prima prestaties.
Bedankt HenkM, voor drie maanden perfecte training en tips!
Na de douche, massages, voetmassages, moeizame wandeling naar station, vette hap, broodje gezond, ijsjes, koffie, in de trein, veel drank(jes), bier, winegums, pinda's, chips, restjes pannekoek, chocolatbars, drop, en nog veel meer, kwamen Groningen en daarna Bedum weer in zicht.
Mensen allemaal bedankt voor een prachtig weekend.
Wiebo
Tineke
Daar sta ik dan, na al die trainingsweken, in het startvak van de marathon van Rotterdam met nummer F3030. Ik vraag mij af hoe zou nummer F3030 het er af brengen?? dat blijft, voorlopig, nog even een vraag. Wat stond er ook nog maar onderaan al die goede tips van de trainer??
POSITIEF DENKEN. Oké!!
Na Lee Towers, even van slag, het startschot en we gaan. Let op mijn hartslag en vooral niet te snel weg.
Onderweg zeg ik meerdere malen tegen mijzelf, je loopt nu echt de marathon van Rotterdam, kan het soms nog niet eens geloven, maar het is echt zo!!
Rieka en ik lopen de eerste helft samen op. We corrigeren elkaar als we te hard gaan en we lopen goed.
En Yolande.....die zien we in geen velden of wegen meer.
Het loopt lekker. Veel publiek, aanmoedigingen en bandjes. Ik geniet ervan.
Na een tijdje staat Yolande ons op te wachten. Gaan nog even met z'n drieën verder en dan gaat toch ieder zijn eigen loopweg.
In het Kralingsebos lijkt het meer op een wandelmarathon. Niet wandelen, no way!!! Daarvoor hebben we niet getraind en al die kilometers gelopen.
Oei, het begint nu toch zwaar te worden. Zie Henk en Arent aan de kant staan. Zeg tegen Henk 'k ben kapot'. Doorzetten, kom op, bek op stuur en rustig door stampen. Oh...dus.
Terug op de Coolsingel roept Henk nog even 'kom op, hier klappen ze voor jou'. Nou eerlijk gezegd, moet ik het publiek aanmoedigen. Ik schreeuw van blijdschap en iedereen begint te klappen.
Yes, de finish, heerlijk. Ik heb een marathon gelopen!! En heb er keihard aan gewerkt. Heb hem uitgelopen!! En daar ging het om. Henk zal wel denken 'k had ook niet anders verwacht, toch??'.
Och, nog even een intervieuwtje gegeven voor TV Rijnmond.
Even de beentjes laten masseren en op weg naar het station en de patat.
En dan de thuiskomst. Spandoek voor het huis:
Ons mam deed de marathon in Rotterdam
Bloemen op tafel met een energiepakket. Geweldig!!! Dankjewel kids!!!
Ik heb een prachtig weekend gehad, met lieve mensen om mij heen.
Goed hotel, veel plezier gehad. Ik heb genoten. Had het gevoel dat ik wel een week weg was geweest.
Alle LB'ers bedankt voor jullie aanmoedigingen. Had het soms ook wel even nodig.
Henk bedankt voor de marathontraining. Ik heb er veel plezier in gehad.
Bedankt voor alle tips, tops en HF frequentie-advies.
Maar.... volgens mij had Henk er zelf ook veel plezier in!!
En nu dan??? Hebben we opeens tijd over en eindelijk ook eens tijd voor andere dingen, zoals (klein)kinderen.
What's next?? RUST.
Deze keer was ik er in het hotel niet bij, maar ook wij hebben een fijne marathondag gehad.Mijn dochter stond zondagochtend klaar om ons, Ger en mij, naar Rotterdam te brengen. Alles verliep goed, maar door toilet zoeken, startnummerhalen, toilet zoeken, verkleden, toilet zoeken, startvak opzoeken en nog eens een toilet zoeken, waren we wat laat in het startvak en konden niet meer bij de snelle jongens voorin het vak staan. Jammer ook dat ik Bert en Jeannet daardoor niet meer kon vinden. Samen met Ger de eerste paar km gelopen, hoorde Rieka nog gillen (leuk)en daarna ging ger ervandoor. Bedankt Ger tot zover je geweldige steun, want je hebt echt wel wat gezeur van mij aan moeten horen voor ik het startvak inliep, of was het spanning? De eerste 33km liep ik heerlijk, fijn dat jullie er stonden Henk, Heino, Dirk en de anderen. Het geeft nog weer een extra dosis energie. Hoe is het mogelijk dan dat mijn bovenbenen in een keer de brui er aan gaven en onmogelijk pijn gingen doen, zelfs zo dat ik bij 35 km moest gaan wandelen erg......., weer een stuk hardlopen en nog eens moest gaan wandelen.......erg en pas daarna weer wat op tempo kon komen en gelukkig met de finish in het vooruitzicht nog met een aardig vaartje, Ger nog voorbij lopend, over de mat kon lopen. Jammer Ger dat je wel heel erg veel pech had onderweg,vallen, kuiten, e.d.maar je hebt je prima gehouden zelfs na zoveel pech. Je hebt me zelfs nog geholpen de douche in te komen, want jeetje wat waren die opstapjes hoog om erin te komen. En al die mannen in hun onderbroekjes in de rij voor de douche maar lachen, hadden zij dan geen centje pijn?
Later, toen we Heino en metgezellen tegen kwamen hoorden we de tijden van de anderen. Leuk, want ik vond het erg jammer dat we niemand meer gezien hadden.
En natuurlijk Henk bedankt voor je trainingen ze hebben zonder meer geholpen met doooooooooooooooor lopen.
Janny
Echt genieten van al die verhalen op de site en ja, wat moet ik dan allemaal nog vertellen.
Wat een fantastisch weekend met een loopgroep van saamhorigheid. Gezelligheid, wie of wat je ook bent en wat voor tijden je ook loopt! Uiteindelijk zijn we allemaal bikkels/toppers.
Samen met Bert Bos aan de marathon begonnen. Op tijd in het startvak gaan staan, hartslag al hoog want Bert had een ander startvak en er werd streng gecontroleerd. Ondanks dat lukte het ons om toch bij elkaar te starten.
En daar klonk het startschot! Als een kanonskogel over de Coolsingel.
Na 5 kilometer moest Bert plassen. Ik zou een bekertje water voor hem meenemen bij de drinkpost en hij zou mij dan weer inhalen. Kort na de drinkpost begon Bert te twijfelen of ik nu bij de drinkpost zou wachten of dat ik langzaam zou doorlopen. Bij 8 kilometer nog geen Bert gezien en Bert wist inmiddels niet meer of hij nu voor of achter mij liep. Bert gokte dat ik nog wel voor hem móest lopen, dus in hoog tempo heeft hij mij uiteindelijk teruggevonden. Vervolgens een tijdje lager tempo om de hartslag bij Bert weer naar beneden te krijgen.
Tot 21 kilometer liepen we lekker en Philip bleef bij ons lopen. Qua snelheid ging het meer dan goed, we liepen 3 à 4 minuten onder ons schema. Zaak voor Bert om toch de rem er wat op te zetten want anders zouden we het in de laatste kilometers moeten bezuren. Dit was wel nodig want ik had een blik op oneindig met de wetenschap dat de laatste kilometers toch wel zwaar zouden worden.
Op het 25 kilometerpunt begon het warm te worden waarbij de wind ook nog eens wegviel. Over de Erasmusbrug heen en ja hoor, na de blaren die er al waren, begonnen de bovenbenen langzaam pijnlijk te worden. Toen was het toch echt stil tussen Bert en mij.
Na een aanmoediging van Henk en Yvonne bij 28 kilometer toch weer de draad opgepakt. Tot 34 kilometer wisten we het tempo redelijk te houden, we zakten wel wat terug maar we zaten nog op schema. Maar rond de 34 kilometer was het gebeurd. Mijn bovenbenen konden niet meer en ik wist niet meer waar ik het vandaan moest halen.
Bert probeerde mij nog op te peppen door te zeggen dat er bij 35 kilometer weer tijd was voor een gelletje en veel water. Dirk riep op dat punt nog dat ik bij Bert moest blijven (Dirk, ik kon je op dat moment wel wat aandoen!).
Bij de drinkpost van 35 kilometer namen we de gel en het water en ik dacht :”nu gaan, het is alles of niets”.
Wij hebben gebikkeld en strijd geleverd, in de laatste 2 kilometer lukte het ons zelfs om nog wat te versnellen. Waar ik het vandaan haalde weet ik niet meer maar het publiek op de laatste kilometers en op de Coolsingel maakte het dat we door de pijngrens heen konden gaan.
Finish!
Bij de finish vlogen Bert en ik elkaar in de armen, wat een emoties!!
Bert, je bent super geweest, je hebt mij tot een prachtig PR laten komen!
Nu veel spierpijn en heel veel blaren…..
Ik wil iedereen bedanken. Allereerst, Yvonne en Henk die er het hele weekend bij waren en ons in staat stellen om onze trainingsuurtjes te maken.
Daarnaast natuurlijk mijn loopmaatje Heino, ook dit jaar weer mijn steun en toeverlaat tijdens alle trainingen en kilometers die we samen hebben gelopen.
Henri, als vanouds weer met Heino op het parcours om foto’s te maken en aan te moedigen.
Henk M. bedankt voor de trainingen en info’s (tops), super!
Dirk, top dat je er was en Arent, bedankt voor de support en verder de gehele marathongroep, het was gezellig met elkaar.
Groetjes,
Jeannette
Bert
Mijn verslagje van de marathon van Rotterdam.
Na het lezen van al jullie mooie verslagen, heb ik daar eigenlijk niets meer aan toe te voegen.
Het afgelopen weekend was erg gezellig en voor iedereen die gelopen heeft een top prestatie.
Deze marathon was zeker niet een van de makkelijkste die we gelopen hebben, aangezien de temperatuur toch wel aan de hoge kant was. Daar kwam nog bij dat de vochtigheid ook nog eens een keer hoog was. Daardoor kon men zijn warmte niet goed kwijt en dat resulteerde weer met een te hoge hartslag.
Daarom is het des te meer een prestatie dat we de 42 km en 195 meter allemaal hebben volbracht.
De foto’s zijn geweldig en de support was weer uniek. Daarom wil ik ook iedereen die op zondag aanwezig was bij deze marathon bedanken. Zonder jullie was het zeker een stuk moeilijker geweest. Ik verheug me er op om iedereen volgende week weer terug te zien. Kunnen we nog even lekker bij praten.
Nu moet ik mijn aandacht aan Yvonne richten, aangezien Sara gearriveerd is.
Zie jullie binnenkort,
Bert
Mission accomplished! Ik kreeg zaterdagmiddag een lief, uiterst sportief, sms'je van Petra: "Klasse! Geniet ervan." En hoewel op dit moment vooral het traplopen helse pijnen oplevert, doe ik dat. Ik heb me de laatste dagen regelmatig afgevraagd of het wel verstandig was zo nadrukkelijk de druk bij mezelf te leggen, met de ogen van de hele club op me gericht, hoewel het allemaal wel met een knipoog was natuurlijk. Kennelijk heeft het gewerkt.
Over de race kan ik kort zijn: die was, geholpen door de prima omstandigheden, perfect. Twee identieke ronden over een niet zo eenvoudig parcours. Direct aan het begin, tussen 1-3 km (en dus 22-24 km nog eens) een lange klim, later in het stadje Borgholz nog een kortere, maar veel steilere helling en lullige kuitenbrekende duikertjes en kasseien.
Kwam de eerste ronde door in 1.43 en was op dat moment meer bezig met wat ik eventueel mocht verliezen (niet veel dus) dan met wat er nog te winnen zou zijn. Maar gesteund door wat rugwind kwam ik de eerste helft van die tweede ronde zo lekker door, dat ik de moraal vond om de laatste 12 kilometer vol door te beuken. Gesteund door mijn vriend Rob Libbers die de tweede ronde meefietste en verheugende kilometertijden doorgaf: "Alweer 4.38!" Een niet voor mogelijk gehouden 1.41.30 voor de tweede helft was het resultaat. Opnieuw een negative split. Ik zou werkelijk niet weten waar nu nog winst te boeken is. Mijn marathoneindstation is - in de wetenschap dat ik over een maand of vier 47 jaar en dus hoogbejaard dreig te worden - bereikt.
Natuurlijk is de marathon waar je je pr loopt altijd omgeven door warme rozige gedachten. Maar toch: Jongens (en meisjes) sla deze niet over! Steinfurt is een prachtig gemuetliches stadje in een fraaie omgeving waar je binnen twee uur bent (dankzij de A31) en het evenement is goed - met Deutsche Gruendlichkeit - georganiseerd. Ook iets voor de nordic walkers! Zij kunnen er de halve marathon met stokken absolvieren. Er waren er veel die dat deden.
Ik vond het weer top om met de marathongroep te trainen! Ik zal er niet meer zijn de komende weken, nu eerst een weekje rust, dan een weekje skien. Jullie allemaal - ja, allemaal! - succes in je marathons de komende tijd.
Jaap
Vandaag de Bonifatiusloop een mooie loop in mijn geboortestad. Ooit mijn eerste halve. Nu een vaste loop in mijn agenda.
Het is prachtig weer. Zonnetje en een graad of negen. Eerste 9 km met de wind mee en daarna tegenwind met de laatste kilometers slingerend door een wijk.
Erg druk is het niet en ik loop dan ook de hele halve alleen. Voor de gelegenheid mijn gele spira schoenen maar weer aangetrokken. Benieuwd of ik nog een beetje snelheid heb na al die trage duurlopen. Het ging eigenlijk wel erg lekker. Soepel verend naar 1:25:02. Nog een paar weekjes dan is texel aan de beurt. Dat is niet eens drie keer deze afstand. Moet een makkie zijn.
iPhone meeltje
In december zag ik het meteen: dit jaar vallen pasen en kerst niet samen; nee grapje: elk jaar vallen Haren en Diever samen, maar in 2009 niet! Dus DE kans om beide te lopen!
Want eigenlijk wil ik Haren ook nooit missen.......
Diever, wanneer was dat voor het laatst??? In 2001 en 2003.... Toen dacht ik nog: als ik de 28km in Diever kan, dan geef ik me op voor Rotterdam..
Die tijd heb ik achter me gelaten. Nu doe ik én Diever én Rotterdam. En de tijd dat elke marathon 'met de bek op het stuur' moet heb ik ook al lang achter me gelaten.
Er was slechts een klein probleempje, het vervoer erheen. Gelukkig gingen Greetje en Nico ook! Helemaal top.
En de vraag: 'waarom doe je de smeerpijploop niet?' is heel eenvoudig te beantwoorden: de Drents Friese Wold marathon is de mooiste marathon in de buurt op nog geen uur rijden. DAAROM!
Maar dat betekent nog niet dat 't een eitje was. Integendeel.
Lekker op tijd in het Dingspilhuis, kopje koffie. Het begon zoals gebruikelijk met het 'wat doen we aan?'. Gezien Erwin Krol, zou het wel eens kunnen gaan regenen onderweg. Dus zeker LANGE tight. Anderen denken daar duidelijk anders over: de helft draagt kort, de helft lang (en dan heb ik het over de broek!).
De start is heel speciaal: de kortere afstand (28km) start als eerste, daarna 15min later de marathon. Dus in Diever staat de finishklok NIET op de marathontijd, ook heel speciaal.
Nico staat voorin het vak, ik achterin. Ons doel is recreatief te lopen. Maakt niet uit, het blijft 42.2km, recreatief of niet. De route is adembenemend, pracht bospaden, langs vennen, schitterende vlakten, langs een schapenkudde met lammetjes op het pad, en na 25km heuvels; even denk ik in de Berenloop te zijn, zo dichtbij en zo mooi. Het weer is inmiddels niet meer mooi.
Ook die blaar niet, die na 25km opkomt. Nico en ik lopen gelijk op. Groepje na groepje lopen we voorbij met een strak tempo van ca 5.20/km. Dit is het schema van 3.45u. Natuurlijk weet ik al dat dat niet gaat lukken, maar het dwingt je om een constant tempo te lopen.
De verzorging is puik. Zelfservice dit keer, waarbij de tafels goed gevuld staan. Even een korte stop, 'KOEKHAPPEN' en dan weer verder. Zo rond de 34km begin ik de benen toch wat te voelen. Dan kun je nog zo geroutineerd zijn, bij dit tempo ligt toch altijd die psychologische dip te wachten. Door de resterende afstand te projecteren naar een bekende route ('nog even op en neer naar de CP-plaats'), verkort je de afstand. Dit werkt uiteraard pas vanaf de 34km, anders is de projectie veel te lang....
De cola bij de 37km ligt Nico zwaar op de maag en daardoor maakt hij het laatste stuk alleen nog maar rare geluiden. Mijn machinerie loopt bij 39km helemaal vast. Ik moet even kort stoppen, wat misselijk - energie te kort dus -, maar gelukig is dat van korte duur en kom ik weer op gang. Dit herhaalt zich nog één of twee keer, korte vloek en daar horen we Jan Kooistra in de verte. Greetje ziet mijn oranje pet van verre en zet het op een fotograferen. Behoorlijk kledder, finishen we dik boven de 4.09 uur, dus NETTO 3.54u.
De boullion smaakt prima, beetje heet nog en na een heerlijk warme douche, een koffie en een cola, rijdt Greetje ons naar Zuidwolde.
Een pracht marathon en een dikke blaar rijker, duik ik op de bank.
Greetje en Nico: bedankt voor 't vervoer, de gezelligheid en de het samen oplopen, helemaal TOP!
Peter
Verslagje van Nico
Als enige mooie dag in een reeks natte dagen was zaterdag een bofdag. We gingen met een flink aantal Bedumers van start. Jacob Stollenga en ik hebben elkaar de hele route in evenwicht gehouden. Wel waren we even van slag toen we na 3 km al Jan-Dirk Jansen voorbij gingen terwijl die altijd sneller is. Ook Philip Meijer gingen we voorbij.
Die had meer last van het zoete drankje bij 10 km-post dan ik. Ik heb tot de volgende drinkpost met kleverige vingers gelopen. Wij hebben zo'n 14 km lang een groepje op sleeptouw genomen, die ons bedankten voor het stabiele tempo. "Geleerd bij de Loopgroep Bedum" riepen wij. We waren best tevreden, vooral Jacob (PR!)
Nico Vierkant
 |
Na drie dagen Barcelona is het dan eindelijk zover. Gisteren een goede voorbereiding gehad door naar CDCL te gaan. Een heerlijke loungebar aan het strand met grote kussens (of zijn het bedden), waar je heerlijk kan liggen, drinken en eten...... Foto: startgebied de avond ervoor |
Verslagjes van Sabina, Tineke
Sabina
GROET UIT SCHOORL 8 FEBR 2009
Waarom zaterdag toch die hoofdpijn, Zondag naar Schoorl, heb er al heel wat tijd in geïnvesteerd, en anderen nog veel meer..
Behalve veel lopen..inkopen doen met Jeannet.
En dan ga ik me een beetje ziek voelen, 's morgens kantinedienst bij CVVB, waar zijn sportclubs zonder vrijwilligers.
Nou ja, beetje op tijd naar bed (???)
Om 6 uur eruit, het is zover. Drinken, eten en nog weer drinken.
Survivalpakket in de tas, hoeft eigenlijk niet, weet alles van de catering..vooral flink sjouwen..en ook ..voorpret..worst/kaas snijden..veel bier, koeken..alles.
Spandoek voor het raam, allemaal half uitgeslapen mensen..en onze "vaste" buschauffeur....TIES..een kanjer..hij geniet er ook van..we verzorgen hem goed.
De koffie..koek erbij..
Heino en Jeannet rollen door de bus met koffie en thee,
Ongekende luxe.
Onderweg BIG SURPRISE voor Dirk en Peter. Zo'n shirtje is er maar 1 van!!
Op de heenreis komen we vlak voor Schoorl vast te zitten, het is glad en de weg veel te smal. Er ligt een motor in de sloot, pas geland? Het wordt mistig in de bus, ruiten beslaan..en Ties gaat onverminderd door..beetje naar voren, weer naar achteren, een draai linksom..brrrrr
We komen ongeschonden op de plek van bestemming, en de buschauffeur is de rust zelve.
Geen hoofdpijn meer, gelukkig..beetje spanning. Onzin ik ga gewoon lopen en vertel Dirk dat ik geen tijd in m'n hoofd heb. Twee weken terug de "Road to Rotterdamloop", ik weet het nog zo goed, aan de hand van Bert en Heino in de laatste kilometers, ik was stuk.
Verhaal "brandstof" volgens de kenners.
Nu een grote bidon met EXTRAN LONG ENERGY, en 2 stuks GO-GEL.
Best een spannende dag, ben een beetje bezorgd over Rieka, Yolande..en in gedachten bij Tineke.Marjo.
Ik hoop dat Rotterdam voor allemaal gaat lukken, heb begrepen dat vandaag DE DAG is om te beslissen voor een aantal mensen.
Ik ga van start, voel me goed, Nico loopt naast me. De geijkte vraag..wat ga je doen?
Nico is ziek geweest en net weer een beetje terug..3.00uur..misschien 2.50uur..aldus Nico.
We lopen samen wat op..ik ga best snel van start..sneller dan de bedoeling was.
Ik ga niet met Nico lopen, even maar..hij gaat er vandoor of ik krijg het weer eens zwaar.
Dat is mijn prognose, We babbelen en schieten een paar busgenoten voorbij, oa Jan Metus.
Krijg een schreeuw na..Sabina je loopt te hard!!!
Weet ik, en het voelt gewoon goed, hartslag goed.. Na 5 kilometer iets langzamer..misschien toch verstandig, En dan onverminderd met 6 min/km door denderen.
Wat er allemaal door je hoofd gaat, Het voelt gewoon goed, na 1uur een gel en na weer een uur de volgende.
Zo ineens dat bord van 17km, ik vraag Nico of dat wel klopt, ben ik dit..jaja nog steeds naast Nico. Stoffer Havinga vlak achter ons.
En straks komt het moment dat mensen mij voorbij gaan, dat die benen niet meer willen..dat ik terug zak..tenminste..dat ben ik een beetje gewoon geloof ik.
NIX,NADA..hartslag nog steeds mooi, en zo'n vlak tempo. En zo nu en dan mensen inhalen. MOOI MAN!!!
Prachtig gebied, mooiste weer van de wereld. Alleen die laatste kilometer..ben er ineens zoooo zat van..deze kilometer voelt langer, Nog een bocht?
Joelende lbers..en met 2.58.16 over de finish!!
Jeetje, m'n training zet zoden aan de dijk, En ja..ik ben heel blij.
Ik voeg me bij de groep..en dan na een minuut of 10 komen Rieka en Tineke er al aan .
Ze FLANEREN naar de finish..super..alle twee een big smile.
Tineke vliegt bijna met open armen op de fotograaf af..net een jonge meid..helemaal gek.
En dan Yolande..5 minuten na Tineke en Rieka, we hadden al angst dat ze misschien nog in de duinen zou liggen..maar ook zij komt stralend binnen.
We gaan aan de patat..krijg ik van Geert en Rieka..nog bedankt...mag nu..ik deel mijn bakje..hij wordt koud.. En voor mij is het meer het idee van "NU PATAT"
Wat uitwisselen van ervaringen..gedoucht.bijna koud....brrrr Maar ik stink in ieder geval niet meer.
Terug in de bus gaan we weer los..biertje, wijntje..wat een leven, Gezellig, Volgens mij allemaal dik tevreden,
Ik vraag aan Dirk of hij weet wat ik heb gelopen.. 3uur? Zegt Dirk.. Ben verbaasd..zeg je dat omdat je in mij gelooft Dirk?
En Bert..je had ook gelijk..ben best beetje een bikkel nu toch? Het geeft wel even een golden power gevoel in ieder geval.
En ik geniet nog even flink na..voel me nog steeds heel goed!
En Greetje en anderen die helaas niet mee konden lopen..op naar een andere keer.
Greetje bedankt voor supporten, best moeilijk als je zelf niet kan lopen en er toch bij bent.
Sabina
Tineke
Schoorl 8 februari 2009
Het is dan zover. Mijn eerste 30 km. Heb nog nooit zover gelopen en ben benieuwd hoe dat gaat. Maar heb er alle vertrouwen in en ga ervoor. Rustig starten is de bedoeling. Maar opeens wordt het anders. Op de 18 km is een limiet van 2.00 uur en anders wordt het verder met de halve en dat verandert opeens het programma. Op de eerste 18 km komt toch een bepaalde druk te liggen. Als we goed nadenken, weten we dat we dat makkelijk kunnen halen, maar toch.
Met Rieka en Yolande van start. Ik ga natuurlijk weer veel te gretig van start. Dus afremmen!! Rieka en ik lopen rustig verder en zijn helemaal gefixeerd op die 18 km en 2.00 uur. Yolande doet het wat rustiger aan en ik verlies haar uit het oog. Kijk nog een paar keer achterom, maar zie haar niet meer.
Zou toch jammer zijn als we de limiet niet zouden halen en alsnog een halve moeten lopen.
DAARVOOR ZIJN WE TOCH NIET SCHOORL GEKOMEN!!!
Onderweg goed drinken, banaantje en op tijd de energiedrank, doet wonderen. Hartslag in de gaten houden, hoewel die veel hoger is dan 't advies, maar het voelt goed.
En dan het 18 km punt. Yes, we hebben het gehaald, natuurlijk, kan toch ook niet anders en we vragen ons af hoe het met Yolande is.
Hadden afgesproken na 18 km even gas terug te nemen. Maar al gauw gaat de rem er al weer af en we stomen gewoon lekker verder.
Heuveltje op en heuveltje af. Rieka geeft nog wat tips, we corrigeren elkaar en als de een weer te hard gaat, wordt ie door de ander teruggeroepen, we klagen wat over de pijntjes die we nu soms toch wel voelen, maar bikkelen lekker door en genieten van de mooie omgeving.
En dan die laatste kilometer. Binnen gehaald door LB'ers doet opeens wonderen en we zijn helemaal niet meer moe, toch?????
Staat opeens Yolande naast ons en wij hadden niet eens door dat ze ook 30 gelopen had!! Stom! Klasse meid!
ROTTERDAM HERE WE COME!!!
De busreis was weer gezellig, hoewel ik één ~angstig~moment dacht, dat we met bus en al in de sloot zouden belanden. Maar de chauffeur had gelukkig alles onder controle.
De catering in de bus was weer geweldig. Bedankt hiervoor.
Rieka bedankt, we hebben er een leuke 30 km van gemaakt.
What´s next......kilometers vreten!!!!!
Verslagjes van Ger, Bert e.a en Jakob
Ger
Bitter koud?: Jazeker!
Toch een feest?: Volmondig; Jazeker!!
Met 2 broeken aan en 3 shirts onder de jas aan de start verschenen van de beroemde "Egmond Halve".
Met een iets te spontane toezegging aan 2 collega's, toch maar die kant op gereisd. Had er natuurlijk al lang weer spijt van dat ik mee zou gaan, maar achteraf viel het geweldig mee.
Auto in Alkmaar geparkeerd; de bus stond al klaar en 15 minuten later al in Egmond. Plek zat in de lekker verwarmde tent achter de sporthal. Toiletten in overvloed en geen wachtrijen zoals wel gebruikelijk is.
Op het juiste moment richting start getogen en zowaar direct vanuit het startvak in een rustig dribbeltje naar de start en vertrekken zonder stil te hoeven staan!
Toch wel apart, zo aan de achterkant van het veld. We hebben zelfs gezongen onder het lopen!
De collega die zijn eerste wedstrijd van zijn leven liep, had zelf ingezet op een tijd van 2u15, maar hij voelde zich zo sterk dat ik hem na het verlaten van het strand niet langer afgeremd heb.
Pal achter mij lopend slalomde hij zich een weg naar voren en kwamen we in 2u04 over de finish. Hij liet zowaar de andere collega die een tijd ver voor ons liep achter zich!
Deze loop was een groot loopfeest met ontzettende veel deelnemers maar ook geweldig veel en spontaan publiek.
De organisatie was de beste die ik tot nog toe meegemaakt heb!
Bert e.a
Om 8.40 uur vertrokken Heino en ik vanuit Hoogkerk richting Egmond. Gezellig keuvelend en voorzien van koffie en de nodige broodjes kwamen we om 9.45 uur aan in Egmond aan den Hoef. Daar de auto geparkeerd en lopend naar Egmond a. Zee. Het weer is prachtig alleen ontzettend koud. Er stond namelijk aanzienlijk meer wind als de afgelopen dagen. Later kregen we te horen dat het gevoelstemperatuur – 8 graden was, er stond ons nog wat te wachten.
Na wat rond gekeken te hebben in de sporthal en onze sanitaire behoeften te hebben gedaan, zijn we richting de zee gelopen. Daar aangekomen, werd het pas duidelijk hoe koud en zwaar de loop ging worden. Jeannette en echtgenoot Henk waren een dag eerder neergestreken in Egmond. Even bellen waar ze nu zijn. Blijkt dat ze een paar meter van ons vandaan waren. Dus zijn we met ons drieën weer richting de sporthal gelopen om de nodige voorbereidingen te treffen.
Daar aangekomen bleek dat Ger Coster ook al was gearriveerd. Elkaar nog even sterkte toegewenst en op naar de start. We hebben tijdens het omkleden besloten dat we bij elkaar zouden blijven zodat ik als haas voor Heino en Jeannette zou kunnen zijn. We gingen weg voor een eindtijd van 2 uur. In de eerste 400 meter kreeg Jeannette al last van haar kuitspier, maar ze wilde gewoon doorgaan. De pijn werd niet erger dus maar proberen of ze de hele route kon volhouden.
Henk heeft ons voor het strand nog meerdere malen toegejuicht. Daar aangekomen ging de wedstrijd beginnen. We moesten pal tegen de wind in buffelen, maar dit ging eigenlijk eigenlijk wel voortvarend.
Heino en ik liepen zoveel mogelijk naast elkaar zodat Jeannette een beetje uit de wind kon lopen.
In de duinen aangekomen moesten we nog wat behoorlijke stijgingspercentages overwinnen voor dat de route wat vlakker werd. Heino ging als een speer. Soms iets te snel, rustig aan Jeannette moet ook nog mee.
In de laatste 2 km nog een gemene bult bedwongen en op naar de finish. Met Jeannette op kop liep het ook nog even gemeen omhoog, maar dat kon ons niet meer tegenhouden om nog even een versnelling er in te gooien. Henk stond ons al weer toe te juichen. Over de eindstreep aangekomen waren we toch zeer tevreden over de eindtijd, 1.57.25.
We konden terugzien op een zware maar zeer mooie halve marathon.
Na afloop even lekker douchen, dachten we. Maar het was zo druk dat Heino en ik noodgedwongen samen onder één douche moesten staan, maar het water was gelukkig wel warm.
We hebben een leuke dag beleefd en waren het er over eens dat dit zeker voor herhaling vatbaar is.
Heino, Jeannette, Henk en Bert.
Jakob
Na een mindere voorbereiding dan voorgaande jaren, dit n.a.v. buikklachten die in het begin van vorig jaar optraden en waardoor ik vanaf april niet meer op de loopgroep trainingen verscheen, ben ik toch aan mijn 9e achtereenvolgende halve van Egmond begonnen.
De zaterdag voor de wedstrijd even naar het strand geweest om de boel te verkennen (wandelen). Hier bleek al dat het licht bevroren zand geen goede ondergrond zou zijn voor een goede loop.
Zondagmorgen was er al vroeg activiteit in de straat omdat om 10.30u het startschot zou klinken voor de 10,5km lopers. De temperatuur lag nog onder nul en het waaide stevig.
Nog even gekeken naar de start van de 20 wedstrijdatletes die nogal ‘zomers’ gekleed waren en hierna richting startvak. De zon scheen goed maar op de boulevard was het winderig en koud.
Na een rustig begin door Egmond volgde een pittige strandloop waar inmiddels het zand behoorlijk mul was geworden. De stevige zuidenwind maakte het er niet gemakkelijker op en het passeren van veel lopers kostte veel concentratie.
Tot de duinopgang bij Castricum aan Zee bleven de elementen tegenwerken waardoor de klim naar de duinen ook nog veel energie kostte. In de duinen met de wind in de rug kon eindelijk weer eens lekker gelopen worden.
De paden waren goed te belopen maar vele langzame lopers hielden niet rechts wat wel op de borden langs het parkoers als verzoek was aangegeven.
Zoals gewoonlijk was de bloedweg na 19km weer eens de scherprechter en moest de laatste energie worden aangesproken. Bovenaan de bloedweg stond de familie te wachten waardoor het ineens iets makkelijker liep maar dat was maar van korte duur.
Een stuk vals plat,de klim om de vuurtoren en de finish was inzicht.
Met een voldaan gevoel aangekomen en de wetenschap dat volgend jaar mijn 10e keer wordt en een niet verwachtte eindtijd van 1.41.7 mag ik van een geslaagde Egmond spreken.
Vandaag de Pinguinloop gelopen. We waren net op tijd bij de start.
Geen tijd om in te lopen en ook de forerunner 305 had te weinig tijd om satellieten te vinden. Nog net 2 bekenden gevonden die ook 1:30 wilden lopen. Het was koud maar met de zon erbij was het aangenaam loopweer. Eerst lekker wind mee. Ik heb me heerlijk gedrukt en lekker achter de andere 2 aangelopen. Met nog ruim 2 km te gaan en pal tegen
de koude wind in zakte het tempo en ben ik alleen doorgegaan. Op 1:28:48 kwam ik over de streep en was heel tevreden dat dit redelijk ontspannen ging. Daarna douchen in het zwembad met onderbroek aan. Heb eerst nog maar een paar baantjes gezwommen. Daarna wachten op Vanessa.
Zij had het wat zwaarder en had last van buik, rug, benen en de ijskoude tegenwind. Ze was te moe om haar tijd te klokken.
Uitslag
Als dat maar goed komt voor Amsterdam......
Wie waren de troeven die middag?? En zelfs tijd voor 'n dutje!
Géén André Hazes gehoord en toch (dubbel) klappen??? Hoe kan dat....
En.... wat een sfeer en entourage, echt kippenvel.
Lees het zelf!
Verslagje van Tineke en Yolande
Tineke
YES!!! Weer een PR op de halve. De vierde dit jaar!!
Heino en Jeanette jullie waren SUPER!! En niet te vergeten Jan!!
Oké, ik moest het zelf uiteindelijk wel doen, maar jullie hebben er zeker mede voor gezorgd dat ik een PR liep.
Onderweg werd steeds aan mij gevraagd:
· 'gaat het nog wel'
· gaat het ook te hard'?
· nog wat drinken
· en waren windvanger
Heino en Jeanette hadden er veel plezier in. Zodra ze een plaatsnaambord in de verte zagen , sprinten ze even vooruit en lieten ze zich fotograferen door Jan. En ik maar rustig doorkachelen, oké, verschil moet er zijn. Voor hun was het een makkie (denk ik) maar ik.....met bek op stuur!!
En Jeanette maar aanmoedigen. Kom op Tineke, tempo vasthouden, bij de groep blijven. De laatste kilometer, 'kom op, je kans nu niet meer laten liggen'. Nee, ben ik eigenlijk ook niet van plan.
Oei, die laatste kilometer wordt opeens wel zwaar. Ik trek alles uit de kast en ga ervoor.
Hand in hand gaan we verder, en ik tel de meters af.
En dan de finish, YES ik heb het weer gehaald!! En daarna genieten van zo'n mooie loop.
Nog even flink kramp in de kuit, maar dan komt er een lieve mevrouw van de EHBO en masseert mijn been en het komt allemaal weer goed.
Heino, Jeanette en Jan hartstikke bedankt voor de goede zorgen onderweg!!
De laatste wedstrijd van dit jaar.
En die PR op de 10 km, och, laat die maar..... dit voelt wel heel goed!!
En nu op naar 2009, met nieuwe uitdagingen en ......verrassingen???
De chocolademelk en appeltaart smaakte heerlijk.
Tineke
Yolande
Erge leuke loop. Ben zeer blij voor Tineke dat ze zo'n mooie tijd heeft neergezet. Grote klasse!
Jammer voor mijzelf dat het niet is gelukt, heb en had erg veel pijn aan m'n knie, moest zodoende veel wandelen rond de 17 km. Balen...
Maar voor de insiders: Ik heb al 3x gewonnen bij "de kolonisten van Catan"onder het genot van de Top 2000.
Heb ik toch een beetje gewonnen.
Uitslag, Foto's, Krant
Verslagje van Tineke
Tineke
Assen is mijn laatste kans dit jaar om een PR op de 10 km te lopen, dus..... 'weer' op PR-jacht met bek op stuur!!
Gelijk volle bak erin, uiteraard goed verdelen, tempo vasthouden en hartslag in de gaten houden.
En.. het gaat goed.
Mooi afwisselend parcours. Asfalt, klinkers, modderige bospaadje, droog zandpad. Hoewel ik moeite heb met de wisseling van asfalt naar klinkers. Het is dan net of de klinkers gaan dansen en ik niet meer vooruitkom. Kijk ik naar mijn hartslag loop ik veel te hard.
Het laatste rechte eind spreek ik mijzelf toe,'kom op tempo vasthouden, ook het laatste stuk, maar het lijkt wel of er geen eind aan komt. En dan eindelijk die matten.
Hangend over het hek kijk ik op mijn horloge en denk eerst es even heel diep na en dan...... BALEN, ECHT WEL!! Weer geen PR!!
Het maakt voor mij het afgelopen jaar zo compleet.
Een PR op de 15 km, op de 10 EM en zelfs twee keer op de halve.
De PR op de 10 ontbrak er nog aan. En dan het verschil 20 seconden boven mijn PR. Dat is dus 10 seconden op de 5 km, hoeveel stappen zouden dat zijn? Kon ik dan echt niet sneller? Blijkbaar niet, ik heb alles gegeven en ben tot het uiterste gegaan.
Maar als ik het dan van de andere (positieve) kant bekijk, kom ik tot de conclusie:
· Het was prima loopweer
· Heb goed gelopen
· Heb alles gegeven
· Beter 20 seconden boven je PR dan 2 seconden
· Kreeg nog een leuk vest
· En een paar NAM-sokken
· En na afloop kerstbrood/oliebol en een drankje.
Maar ik wou alleen een PR.
Die PR op de 10 km wordt 'em voorlopig niet.
Het wordt tijd voor iets anders........het wordt tijd voor het lange-re duurwerk!!
Tineke
Uitslag, Foto's
Verslagje van Marjo
Marjo
Gisteren een dagje naar Ameland om de Adventure Run te lopen. Een dagje samen op stap met Maarten, mijn man, die het wel gezellig vindt een loopje samen te lopen. Het parcour was goed, erg gevarieerd, bos, strand, duinen, polder, dijk, en door Buren en Nes. Ondanks dat ik hem eerder heb gelopen vond ik het deze keer pittig. Het was een koude dag, met vooral veel harde tegenwind (althans, die voelde ik vooral), steeds op zoek naar brede schouders en ruggen om je achter te verschuilen. Na ruim 2 uur stapten we over de finishlijn. Moe en voldaan moesten we snel onze tassen halen bij de sporthal om de boot te kunnen halen.
Lekker dagje, op naar Schoorl en Rotterdam
Uitslag
Ik vond het loei loei zwaar, zwaarder dan vorig toen ik de 30km gelopen heb of zal het aan m'n conditie liggen ???
In Blijham zullen we zien waar de waarheid ligt.
In ieder geval lekker gelopen gisteren in een bijzonder mooie omgeving alleen het zonnetje kon net niet door de mist heen prikken
gr Henk
Verslagje van Tineke
Tineke
Lekker crossen in Norg.
Het was eigenlijk triest wee, maar om te lopen was het lekker. Het was flink modderig op het parcours. Het grasveld bij de start-finish was na de eerste ronde al veranderd in zwarte modder en erg glibberig. Ik nam steeds de binnenkant, naast het lint, maar dat deden er volgens mij meer, want bij de tweede ronde was het daar ook al glibberig. Maar een mooie loop. Mijn viaductraining werkt denk ik nog na en ik heb lekker gelopen. Het was wel oppassen met al die boomstronken. Aan het eind had ik nog over en werd opgewacht door trouwe LB´ers. Een mooie finish!!
Mijn tijd 3 minuten sneller als vorig jaar.
Als herinnering kregen we een functioneel t shirt. Daar heb je nog es wat aan.
Trouwens, Yolande was niet in Norg.
Verslagje van Edward en Tineke
Edward:
Vandaag mijn voorlopig laatste wedstrijd. Dan rusten tot volgend jaar.
Omdat de berenloop me toch wel meer moeite heeft gekost dan ik had gewild, ben ik Vanessa, die duidelijk minder last had van de
berenloop, maar gaan hazen en zal iemand anders Bekele maar moeten verslaan. 1:15 is het doel.
De donkere wolken beloven niet veel goeds. Met het fototoestel in de hand starten we in het laatste vak.
Die drukte ben ik niet meer gewend. Zigzaggend probeerden we 5 min/km aan te houden. Met de heuvels werd het in het begin iets moeilijker. Maar die laatste kilometers die gaan naar beneden en daar moet het toch mogelijk zijn om die tijd terug te pakken. De donkere wolken trekken weg en het is heerlijk loopweer 1:15 op de klok maar we zijn er nog niet. Ik probeer vanessa de laatste meters mee te sleuren en in 1:15:53 komen we over de streep! Vanessa zet geen stap meer en hangt in mijn armen. Meteen komen er EHBO-ers op ons af en voor ik het door heb tilt een dame Vanessa op en legt haar op een brancard. Heerlijk laat ze zich naar de EHBO tent rijden.
Ze begint er een gewoonte van te maken om de EHBO-ers van werk te voorzien. Al snel knapt ze op en even later joggen we alweer naar de auto.
Zo nu rust. Volgend jaar weer genoeg te doen met de zestig van Texel in het vooruitzicht
iPhone meeltje van Edward
Tineke
Zevenheuvelenloop
Zeven heuvels op en af lopen. Het lijkt heel zwaar, maar het viel reuze mee. Of was ik zo goed voorbereid???? en had ik mijn viaducttraining zo goed gedaan????
In elk geval was het heerlijk om daar te lopen.
En wat een mensen, overal mensen, maakte niet uit welke kant je ook op keek, overal mensen en ieder ging zijn eigen gang. En dan loop je gewoon met de massa mee.
Samen met Yolande, met de trein, naar Nijmegen getogen. In de trein allemaal lopers en er kwamen steeds meer lopers bij en het werd heel gezellig.
Dan sta je in het startvak te wachten. Even begint het wat te spetteren, maar gelukkig zet het niet door. En we kunnen van start. En dan met de massa meelopen.
Hier en daar ga je wat mensen voorbij en je wordt zelf ingehaald, maar de stroom mensen rent gestadig door. En je bedenkt, ik ben één van de velen!!
Ik geniet ervan, let goed op mijn hartslag en de kilometers vliegen voorbij. De laatste kilometers gaan alleen maar naar beneden. Mijn hartslag gaat ook op hol en is veel te hoog. Nou ja, nog 1 km, dat moet vol te houden zijn. Bij de finish staat Yolande mij op te wachten en we rennen in elkaars armen en we maken nog een vreugdedansje.
We hebben genoten, allebei een PR gelopen……och, wat kan de wereld soms mooi zijn!!!
En dan terug met de trein, weer allemaal lopers. Sta ik in de parkeergarage nog in mijn onderbroek, zegt Yolande ‘als we de volgende trein willen halen, hebben we nog 10 minuten. Snel, snel……..alles in de tas gepropt en door de massa mensen rennen naar het station….he he, nog net op tijd.
Al met al was het …weer… een geslaagde dag!! En we hebben ervan genoten!! Toch??
Whats next???? Norg?? Assen?? Blijham??
En wat gaan we het volgend jaar doen??????
Verslagjes van Peter, Tineke, Edward, Sabina, Janny en Rieka
Peter:
Even 'n verslagje vanaf Eldorado. Dat lukt met 'n geritselde WiFi verbinding...
Ja soms moet je toch gewoon je werk doen als webmaster?
Ook hier nu (dinsdag) wat mistig op 't eiland.
Gisteren veel wind, dus door de duinen richting Hoorn gefietst. De beentjes moeten toch bewegen niet waar.
Wat 'n topweekend altijd, heel veel LB-ers in 'n rijtje chaletjes.
En volgend jaar weer, de chaletjes zijn al weer vastgelegd.
En de LB-ers die op vrijdag komen kunnen het niet laten om dan al vast los te gaan in de Braskoer.
Dit jaar met de knotsgekke Loco-Loco disco
Wie er toen allemaal op het podium stonden vertel ik niet, daar moet je volgende keer zelf bij zijn!
Natuurlijk op zaterdag de trainingsloop, met voor mij veel intervalwerk i.v.m. de LB-filmpjes.
De traditionele training van Jan natuurlijk, en dan op weg naar het strand voor de groepsfoto en handstand van Sabina.
Dat alles straks te bewonderen op deze website.
En ja, zondag, natuurlijk is Marian jarig (49!) en de kriebels wat aan te trekken. Voor mij de keuze op 'n korte tight.
Dit jaar 'n rustige marathon???? Na ja rustig: 100 foto's onderweg, 38 km met fototoestel in de hand gelopen, 'n negatieve split, met 'n zwager die steeds harder ging.
Op het laatst moest ik toch vol aan de riemen!
Gelukkig had Janny 'n prima haas aan Nico. En Elly had haar Harry als begeleider.
Buschauffeur Bert verbeterde vor de tweede keer dit jaar zijn pr op de marathon. Klasse hoor.
En Edward had net 'n plasje te veel gedaan voor 'n pr.....
Meer details ongetwijfeld in de komende clubkrant, waar 'n verslagje van Janny natuurlijk niet mag ontbreken.
De redactie staat er klaar voor!
En........ de pizzeria had de zaakjes nu wel prima voor elkaar! Tot op het laatst bananasplit mogelijk.
Groetjes vanaf Eldorado van ons allen.
Tineke:
Vrijdagmorgen……. op naar Terschelling!!
Van alle verhalen die ik heb gehoord, moet het een geweldig weekend worden en dat ga ik nu zelf es ff ontdekken. Samen met Sabina, Rieka en Geert in een chaletje, wordt vast gezellig!!
Opgehaald door Nico, Greetje en Sabina op naar de boot. Vrijdagmiddag aangekomen, gelijk sjoppen en later met Rieka en Geert boodschappen gedaan.
’s Avonds naar de Braskoer en alvast de beentjes een beetje losmaken, met de knettergekke band Loco-Loco.
Zaterdagmorgen maar eerst even uitslapen, Sabina en ik krijgen van Rieka een glaasje jus op bed, super Rieka en na het ontbijt de gezamenlijke trainingsloop naar het strand voor de groepsfoto.
Af en toe bedenk ik mij dat het de bedoeling is dat ik hier ook nog een halve marathon ga lopen. Maar het is zo gezellig dat je dat bijna zou vergeten.
Zaterdagavond samen een pan pasta gekookt en na het ontbijt zondagmorgen zijn we er klaar voor. Het weer lijkt goed, maar wat doen we eigenlijk aan??? Uiteindelijk wordt het een korte tight en een shirt met lange mouwen.
Veel mist/zeedampen bij de start, dus dat is wel even bibberen. Staan we in het wedstrijdvak, blijkt dat de beide Greetjes zich opgegeven hebben voor de recreatieloop. We weten een aardige meneer te overtuigen dat we toch echt niet zonder elkaar kunnen en ze mogen blijven. Maar dan komt er een potige tante aan en zij is onverbiddelijk. Moeten ze alsnog in het andere vak. Nog even twijfel, gaan wij ook in het andere vak??? Maar al snel volgt het startschot en gaan we op weg.
Goed op mijn hartslag letten, niet te snel van stapel en het gaat lekker.
Rieka en ik lopen gelijk op……..gaat het nog?…….en als je harder wilt lopen….. let dan niet op mij. Maar we blijven steeds bij elkaar. Ik geniet van alle aanmoedigingen. Op het strand pak ik even de arm van Rieka en zeg tegen haar ‘kijk nu eens, hier lopen wij op het strand, geweldig’. Maar dat leuke strand hakt er toch wel in. Blijkt het ook nog een makkie te zijn vergeleken met het vorig jaar, heb ik mij laten vertellen.
Na 16 km krijg ik even een dipje en loop een poosje achter Rieka, loopt dan toch even wat makkelijker. En Rieka maar aanmoedigen. Nog bijna twee kilometer te gaan en we komen Evelien tegen. Zij loopt verder met ons mee. Aangemoedigd door Rieka en Evelien wil ik het tempo vasthouden, ook al gaat het niet meer zo makkelijk, maar ik zet door. Nabij de finish weer mist door zeedampen en ik krijg het koud. De kou slaat mij op de spieren, maar………..doorzetten.
En dan de rode loper.
Ik pak de hand van Rieka en Evelien en met z’n drieen gaan we over de finish. Snel omgekleed en onze marathonlopers nog even aangemoedigd, alle marathonlopers natuurlijk. Maar onze marathonlopers toch op een speciale manier. Het was een geweldig weekend, ik heb er van genoten.
En het ging veel te snel voorbij. Het was beregezellig met Sabina, Rieka en Geert in ons hutje, toch??? Volgend jaar weer?????
Alle kanjers gefeliciteerd met of zonder PR of debuut. Het is toch heel speciaal om daar te lopen.
Alle LB’ers, met en zonder aanhang’ bedankt voor jullie aanmoedigingen, ik had er heel veel steun aan en bedankt voor het gezellig weekend!!
Edward:
Vandaag naar het werk gestrompeld. Best wel zwaar die berenloop gisteren terwijl het weer toch echt meezat. Sinds ik lid ben van LB hoor ik de verhalen over de Berenloop. Omdat ik voor de marathon van Berlijn had gekozen in September heb ik me maar voor de halve ingeschreven. Maar overtuigd door Harry´s opmerking dat als je de halve loopt je het mooiste stuk mist en omdat ik niet heel erg kapot ben gegaan in Berlijn, toch maar overgezet naar de hele. Ook Vanessa die eigenlijk door de week helemaal niet traint en alleen zo nu en dan in het weekend een wedstrijdje loopt gaat voor de hele. Vrijdag en zaterdag al een beetje aan het eiland gewend. Klaar voor zondag?
De misthorn klinkt en weg zijn we. Hier genoeg publiek. Na de eerste bocht een grote groep LB-ers. Het begint goed. Mijn taktiek was 1:30 op de halve en dan maar zien waar het schip strand. Door een plaspauze werd het 1:31 op de halve, en was ik ook mijn groepje kwijt. Had ik toch op Menno's aanbod moeten ingaan. Hij was op de fiets en zei: "ga maar ff pissen dan breng ik je wel weer naar de groep". De tweede helft alleen door het mistige duinlandschap. Het is prachtig alleen jammer dat ik ontzettende pijn in mijn benen heb. Als ik over de 2de helft 1:40 doe heb ik nog steeds een pr. blijf ik tegen mezelf zeggen. 4:44 min/km. dat moet toch een makkie zijn?
Wanneer komt het strand nou? Hoe ver moet ik nog. Hier geen LB-ers die me aanmoedigen. Slechts een toevallige passant die je bemoedigend toespreekt. Dan hoor ik voetstappen dichterbij komen. Het zal Harry toch niet zijn? Nee geen Harry maar het is zover ik word ingehaald. Niet 1 keer maar meerdere keren. Probeer aan te haken maar dat lukt maar voor heel even, dan moet ik ze laten gaan en zie ze verdwijnen in de mist. Ik haal de bezemwagen van de halve in en kom dan eindelijk bij het strand. De opgang is behoorlijk steil. Weer word ik voorbijgelopen alsof ik stilsta. Het strand is niet mijn ding. Mijn enkels zijn niet sterk genoeg om lekker te rennen. Mijn tempo zakt tot ruim boven de 5 min/km.
Ik had mij voorgenomen dat als ik mocht wandelen ik dat bij de strandafgang zou doen. Daar zou ik toch niet zoveel tijd verliezen. Maar juist daar staat er weer enthousiaste groep mensen te juichen. Ik kan moeilijk gaan wandelen met al deze toejuichingen en ren zo goed als het gaat de strandafgang op. BIj de drinkpost neem ik toch ff de tijd om rustig te drinken. Dan de longway. Zaterdag hebben we die in donker gefiets en ik vond het toen al een roteind. Nu is het niet anders. Mijn benen doen ongelooflijk pijn. Die 4:44 lukte niet echt meer. Eindelijk hoor ik Jan Kooiman (Kooistra, red) in de verte, dat betekent dat ik er echt bijna ben. Ik zie hem staan bij de bocht met de grote beer. Hoor hem nog iets zeggen over de grote loopgroep bedum maar de muziek overstemt hem al snel. Het ziet er daar gezellig uit..kon ik maar alvast stoppen. Ik krijg een korte opleving. Heel even maar. Eindelijk het centrum. Een collega van me komt me al tegemoet rennen en rent een stukkie mee. Je kan je pr halen roept hij maar daar geloof ik niet meer in. Toch kan ik een klein beetje tempo maken. Dan de kleine straatjes/steegjes, langs de chinees en de bocht naar de finish. Ik hoorde veel LB-ers maar zie ze nauwelijks. 3:13:21. 30 seconden boven mijn pr........:(
Lopen na afloop is moeilijk, maar het lukt me om naar de snackbar te strompelen. Patat is toch wel heel erg lekker, en het is een goede plek om Vanessa en de overige LB-ers aan te moedigen. Eerst Peter die met feesttoeter het dorpje binnenkomt. (heb ik Bert gemist of was ik nog niet helemaal helder?) Nico die er nog best fris uitziet maar veel te dik gekleed is. Janny die snakt naar het einde, Elly die het zwaar heeft en Harry die al zwaaiend naar een bekende achteruit de straat inloopt. Zal me niet vaak gebeuren dat ik een marthon loop en mijn friet al op heb voordat Harry finisht. Dan zie ik Vanessa die 2 mannen het dorp inleidt. Ze ziet er fris uit. Ik wil wel meerennen maar dat is ff niet mogelijk, ook de foto mislukt:(
Ik denk dat dit na New York mijn zwaarste marathon was. Op een vlakke marathon zonder een plaspauze moet mijn pr toch echt met minuten sneuvelen.
Terschelling 2008,
Mijn derde keer, en deze keer heb ik Geert en Rieka en Tineke de koppen gek gemaakt.
Zelf had ik vorig jaar direct een huisje vastgelegd met de gedachte dat ik wel mensen meekreeg.
Ja, de verhalen van Terschelling zijn altijd erg enthousiast, het is gewoon super..
Bij de inschrijving voor de Berenloop - we gaan ook voor de loop..dit even ter herinnering - is Tineke in andere oorden, vakantie.
Ik had al wel met haar over de loop gehad en meende dat ze het wel zag zitten.
En dus..om 00.00uur 's nachts achter de pc, ja Tineke..heb ik allemaal voor je over (rekening voor inspanning komt nog hoor)..
Ons beiden ingeschreven (beetje speurwerk voor geboortedatum/chipnummer enz ..enz..ze is nog piepjong hoor, weet ik nu).
En voor je het weet is het zover, grote tas op wielen mee, onze LB tas heeft helaas geen wielen.
Alle loopkleding mee en vooral veel snoep..beetje schoolreisje gevoel.
Ik geloof vanaf het moment dat we in de auto naar de boot gingen dat we al genoten,
En dit is nooit opgehouden.
Beregezellig, tijd tekort.
Vrijdagavond na de pizza op naar de Braskour.
Oef, heb er veel over verteld volgens mij, heb m'n huisgenoten proberen voor te bereiden..
Allemaal lopers, veel LBers..en veel bier..daar schijn je heel goed een marathon op te kunnen lopen..
En een pestherrie..carnaval, kerstmuziek..
Er worden vlaggetjes, roltongfluitjes en sambaballen uitgedeeld..of beter..rondgegooid.
Een grote gekkenboel, en iedereen stond volgens mij te dansen, springen, hossen of anders.
En sommigen gingen vanuit het publiek op het podium staan, helaas geen fototoestel mee..want anders had ik Peter en Heino..oh ja..geen namen..
Tja, een fotootje was leuk geweest!
Zo nu en dan keek ik toch even hoe het met Tineke ging, voelde me een beetje verantwoordelijk,
Maar die was ook niet moe te krijgen.
Zo rond kwart voor 3 in bed,
Het eerste wat Tineke de volgende morgen zei was "IK BEN KAPOT!"
Maar dat viel uiteindelijk reuze mee, en samen met Geert en Rieka was het heel gezellig in huize "TJIRIBON", volgend jaar weer!!??!!
Even borrelen bij Jeannet en Heino..dan weer bij Jan, Marjan, Harry, Elly,
Fietsen op het eiland, shoppen..wat een prachtig eiland,
En natuurlijk onze gezamelijke unieke trainingsloop die enorm veel bekijks had, en onder leiding van Jan Luursema en Bert Bolhuis..bedankt!!
Als je de foto's mag geloven hebben we de hele dag gelopen, we weten wel beter hè?
En wat een gezellige mensen al die LBers en aanhang en niet LBers,
Allemaal uitgelaten,
En dan ook nog even een loopje doen..(bijwijze van)..even een halve of hele..JANNY!!!
Zoveel leuke dingen in een veel te korte tijd,
En afsluiten met een prachtig bereloopshirt en een medaille met "ONZE" Harry erop,
Ja,ja..ik zal stoppen...stippeltje..stippeltje..toch Rieka???
Ik lul teveel hè Heino?
En Jeannet..jij snoept veeeeel te veel..dat wordt vasten.
Het verslagje moet geen boekwerk worden..
'T was leuk, dat snap je nu wel
Sabina
Janny:
Het is gelukt!
Eindelijk dan mijn eerste marathon gelopen en nog wel op terschelling ook.Een maand geleden had ik hier niet eens over durven dromen en nu heb ik me hulp van veel lieve mensen de 42 gedaan.
Tijdens een heuveltraining bleek dat Sief en een startnummer voor me had en een chaletje in de aanbieding.Ik besloot razendsnel hier gebruik van te maken en diezelfde dag nog wist ik......ik ga naar Terschelling.
Na het lopen van de Teutolauf wist ik ook dat een hele marathon een mogelijkheid voor mij was, dus..... ik zou de hele lopen.
Zonder de traditionele marathon voorbereiding{lange duurlopen enzo} maar wel met ijzer{ja,ja}sterke benen op naar dit geweldige loopgebeuren.
Het is gelukt... met hulp van Harry, Elly, Peter Nico en Jaap {op de fiets}en de aanmoedigingen van alle andere lopers aan de kant van de weg.
'"je kunt het Janny", "niet te hard Janny",�n de groep blijven Janny","uit de wind blijven Janny"
"kleine pasjes Janny","benen optillen Janny", diep ademen Janny","doorlopen Janny,"niet stoppen Janny," "onder de vier uur Janny", Nee, nu niet meer stoppen Janny",Geweldig en bedankt allemaal en met name Nico.... Doorlopen Janny.... Het lukte hem mij te laten lopen terwijl ik liever in een boom zou willen hangen zo rond de 39 km, maar ja, doorlopen.... met Nico als haas en met Jaap achter mij op de fiets , kon ik niet anders dan doorrennen en het resultaat is er naar.
Later in de pizzeria, leuk, lekker, maar ook enorm pijnlijk, want mijn benen wilden absoluut niet zitten, terwijl dit juist de bedoeling van deze avond was.
Op dit moment denk ik met enorm veel plezier aan dit geweldige weekend terug en mijn benen willen al wel weer een loopje doen..... mag dat? of moet ik nu "rust"
Janny kLARUS
Rieka:
Een geweldig leuk weekend op Terschelling, eenmaal aangekomen stond Sabina ons al op te wachten bij de bushalte en had ook al fietsen geregeld voor ons, geweldig, in de Tjiribon zat Tineke met een lekker bakje koffie klaar, wat hartverwarmend.
Vrijdagavond in de Braskoer was ook Beregezellig, de eerste halve marathon zat er al bijna op met kerstmuziek.Zaterdag gezellige training met mensen die ik jammer genoeg niet vaak meer tegen kom, Bert en Annemiek volgend jaar weer he!
Dit is mijn tweede halve van dit jaar, na Schoorl ging het weer mis met mijn voet, dus wel een beetje spannend maar ik heb heerlijk gelopen met Tineke en met mijn voeten gaat het prima, op naar de volgende loop: Schoorl 30km? en hardlopen is besmettelijk hè Johan, ben je al aan het trainen?
In korte tight aan de start, de eerste 10 km was dan ook erg koud en ik had het zwaar,mijn hardslag was aan de hoge kant, tja een diesel moet nu eenmaal rustig in de kou starten maar we liepen door, even bij Tineke checken hoe het ging, het andwoord was: goed, zo maar even door stampen en dat hebben wij gedaan.Nu kon ik mij daar druk over gaan maken of lekker genieten van de omgeving, dat laatste heb ik gedaan, geweldig, wat een sfeer op dat eiland en alle LB supporters bedankt voor het aanmoedigen dat geeft veel energie.
Bij 10 km ging ik lekkerder lopen en eenmaal op het strand attendeerde Tineke mij op dat prachtige omgeving, zon, zee en strand ( wat op het laatst zwaar was)maar eenmaal het asvalt weer onder de voeten en even uithijgen gingen we weer verder en ik kreeg steeds meer vleugels en genieten maar.Vlak bij West liepen wij Evelien achterop, het laatste stukje met z`n drieen gelopen en gefinist.De verzorging was goed op Terschelling, bouillon, fruit erg lekker.
Daarna omkleden, nog even over een muurtje klimmen en de marathon mensen aanmoedigen: Janny, petje af, gefeliciteerd, geweldig je eerste marathon! En alle andere mensen natuurlijk ook, Peter die ook nog energie heeft om fotos`s te maken (zijn erg mooi)Elly en Harry (op de medaille), Nico(haas), Edward en Vanessa, Bert B (zeer snel), Jos en Janneke.
Het was geweldig, volgend jaar weer, hè Sabina en Tineke.
Groetjes Rieka.
| Een late reactie, maar de foto's roepen alle herinneringen weer op, vandaar toch nog een verslag. Wat mij betreft is de Stadsloop van Appingedam de mooiste 10 kilometerloop die er is.(of die ik ken) Het is echt een feestje, zoveel enthousiast publiek, het leeft enorm. Alles erom heen zier er gezellig uit, en dan ieder jaar weer zo'n mooi T-shirt. Het weer was goed. |
Nico Vierkant:
Op een mooie zomeravond werd de Artemis Run in Winsum gelopen. Er waren ca 300 deelnemers maar de concurrentie was groot: Meul'n Loop Ten post (19 juni) Univé Run in Roden (21 juni) en de GasTerra Ladies Run (22 juni). En dan was er nog de EK voetbal met Nederland. Vanwege dat laatste werd de start een kwartier vervroegd. Het was voor mij redeijk zwaar: T-shirt aan i.p.v. een hemdje, hoge temperatuur, nauwelijks wind en een PR op de eerste kilometer, waardoor ik snel terugzakte. Als klap op de vuurpijl ging de wens van Jacob Stollenga in vervulling: Mijn PR met een seconde gebroken. Toch ging ik met een voldaan gevoel naar huis, want gezien de omstandigheden was 48:35 niet slecht.
Uitslag, Foto's
Eppe:
Voor het eerst hebben Jan-Hendrik en ik deelgenomen de 1e Run van Roden. De organisatie is in een nieuw jasje gestoken en de naam is nu geen Ot en Sien Loop meer, maar heet nu Run van Roden.
Het parcours was een verrassing voor ons. In de flyer werd gesproken van verharde zandpaden en asfalt. In de eerste ronde werd mij al snel duidelijk dat de mening over een verhard zandpad ver uit elkaar kan liggen. Mulle zandpaden die deels vol lagen met dennenappels. Dit cross werk was ongeveer 2 KM van het parcours. Aangezien het rondje 3,5 KM was moest dit dus 6 keer worden gelopen.
In het begin ging het voorspoedig. Maar per rondje deden de temperatuur en de zandpaden hun aanslag om mijn fysiek. Een negatieve split zat er niet in. Gezien de omstandigheden wel een mooie tijd. Ik kwam in 1:42:24 over de meet. Jan-Hendrik snelde 6 minuten voor mij uit. Dit leverde hem zelfs een 3e plaats bij de heren senioren op. Vol ongeloof nam Jan-Hendrik de prijs in ontvangst. Dat is nog eens een mooi begin van de zomervakantie voor Jan-Hendrik!
Behalve de gebroeders Wolfis werd ook Gerard Halsema gespot. Hij is sinds kort woonachtig in Roden. Gerard komt terug van een blessure maar wist toch in een knappe 1:39:32 te finishen.
Al met al een mooie loop!
Uitslag
Verslagjes van Piety, Tineke en Marjo
Piety:
Na maanden blessureleed weer een paar weken voorzichtig aan de gang in de herintredersgroep.
Ondanks dat alle leed nog niet helemaal geleden is vanavond samen naar Ten Post, een wedstrijdje lopen, 5km, maar toch.. weer eens aan een wedstrijd meedoen. Prachtig loopweer. Mooie route, dus wat wil je nog meer. Genieten, samen met de andere LB-ers. Allemaal tevreden over de eindstreep.
Dus wat mij betreft, zondag naar de ladiesrun in Groningen voor de volgende 5 km!
Tineke:
Hardlopen in Ten Post, gezellig blauw/geel. Snel parcours, ik ga ervoor en wil alles er uithalen m.a.w. op PR-jacht, dus bek op stuur, echt wel!!
Henk M. zal mij begeleiden.
Oei, de eerste kilometer gaat echt wel hard, maar... blijven volgen.
Hartslag te hoog, toch maar ff dimmen. Henk kletst af en toe wat, maar ik heb al mijn energie nodig en zeg alleen maar ja of nee.
Af en toe vraag ik even hoe het ervoor staat. In het begin lopen we nog onder het schema, maar later komt toch het dipje en zitten we boven het schema en we halen het niet meer in, ok�.
Maar met de finish in zicht wil ik toch nog even versnellen en kom helemaal kapot over de eindstreep. Blijft dit nog steeds leuk??!!
Aan de verzorging onderweg heeft het vast niet gelegen. Henk vraagt of ik water wil, hoe hoog de hartslag is, is windvanger en wijst mij erop om de bochten zo efficiënt mogelijk te nemen, kortom prima verzorging/begeleiding onderweg. Henk bedankt hiervoor.
Ik heb danwel geen PR gelopen (hoewel dat eigenlijk de insteek was), maar ben best tevreden met mijn tijd. En de volgende wedstrijd???? Dan gaan we er gewoon weer voor.
What's next??
Voorbereiden op een halve marathon en ...ik heb er al weer zin in!!
Marjo:
Een gezellige en gemoedelijke loop met mooi weer in ten Post.
Ik heb lekker gelopen, had nog wat over en volgens mijn kinderen (die aanwezig waren om mij aan te moedigen) was ik 3e van de vrouwen bij de 10 km. Nergens terug te vinden maar ik was er best wel trots op!
Uitslag, Foto's
Verslagjes van Sabina en Tineke
Sabina: 
Een 10 km loop, na Loppersum en Stedum was m'n snelste tijd op de"10" "53.33min"
In 2006 m'n pr 52.06 min in Onderdendam.
Toelichting van Jodi:
Heb Grolloo inderdaad met babyjogger gelopen. Organisatie vond wel dat ik dan achter de loop aan moest gaan, maar dat tempo lukte me niet Heb na mijn doorkomst op 5 km nog even lekker aangezet. Het parcours was met de jogger goed te doen en Joran heeft genoten. Heb mijn best gedaan om in de tweede ronde nog bij Lydia te komen, maar die liep daarvoor veel te snel.
Edward: Nadat we vanmorgen het slechte nieuws over Vincent hadden gelezen, en ons realiseerden dat je alles uit een dag moet halen omdat het zomaar voorbij kan zijn, zijn we vandaag naar Leeuwarden afgereisd. Nadat Vanessa vorige week 48 minuten op de Marikenloop had gelopen werd ze een beetje overmoedig en wilde wel 1:45 op de halve lopen. Ook mijn broer wilde wel voor die tijd gaan, dus was ik het haasje. Na een minuut stilte uit respect voor Vincent Hillebrand (RIP), startten we helemaal achter in het startvak. Na een paar honderd meter was er al een opstopping. Na 7 km schudde Vanessa haar hoofd: dit was niet de dag voor een pr. En ze rukte de sticker met ’t haasje 1:45 van mijn rug. Ietwat relaxter voltooiden we de halve in 1:52:25. We staan hopelijk wel mooi op de aktiefotos.
Zondag 18 mei, Rietplasloop Emmen.
Samen met m’n zwager Johan voor de 15km gaan.
Voor Johan een hele afstand, nog geen 2 maanden geleden was z’n langste loop 8km.
Johan:’Sabina, ik heb vandaag ook weer gelopen..8km..en jij?”
Nou ja, op zondag toch meestal bijna 2 uur.
Vanmorgen naar Emmen, geen lbers aldaar, wel onderweg bij Zuidwolde, ik zag de “zondagmorgengroep”op afstand al aankomen.
Snel auto aan de kant en als heuse supporter aan de kant in lbpak met oleoletoeter in de aanslag even aanmoedigen..ook zo leuk die zondagloop.
Maar ja alles kan niet..volgende week ben ik er ook weer hoor!
De Rietplasloop..15km..Samen lopen.
Een hele uitdaging voor Johan.
Nieuw Ascics pakje gekocht en gaan.
Mijn eerste keer als “HAAS”,het was leuk, prachtig parcours langs de Rietplas.
En heel bijzonder om zo te lopen, heb terloops iemand anders erbij meegenomen naar de finish.
Maar een hele prestatie voor m’n zwager..wel een bikkel hè?
Jammer genoeg woont hij te ver weg om lber te worden.
Oh ja, 1.29.58uur over de finish,
Op het laatst een flinke sprint..binnen de 1.30uur moest het worden.
Gelukt..super..wat een mooie sport.
Sabina
Edward: Vandaag heel ander weer dan vorige week. De hele tocht motregen gehad. Maar het was gelukkig geen harde regen, eigenlijk was het best lekker loopweer. Het inschrijven en omkleden was in een bejaardenhuis waar we werden vermaakt door een piratenzanger, en werden bekeken door de bewoners. Na afloop kwam ik erachter dat de eigenlijke kleedruimte een stukje verderop in een oude sporthal was. Eerste 25 km rond de 4:40 gelopen en de laatste 5 km samen met iemand nog kunnen versnellen naar 4:10 om in 2:17 over de streep te komen. Het is maar goed dat ik eigenlijk een fries ben, want zowel onderweg als in het bejaardenhuis spreekt men volgens mij alleen fries.
Tineke: Even geen onweersbuien, gewoon lekker loopweer. Rennen op je thuisbasis en dat is dubbel genieten van alle aanmoedigingen van je collega-LB’ers.
Bij het ingaan van de derde ronde wou ik eigenlijk even op de klok kijken, hoe het er voor stond. Ik had niet eens de tijd om op de klok te kijken, ik had het veel te druk om al die aanmoedigingen in ontvangst te nemen. En voor ik er op verdacht was, was ik de klok al weer voorbij (of ging ik nou zo hard???).
Verzorging onderweg was prima, vers water en sponzen.
Tja…… die sponzen……..
Je zou toch van je collega-lopers verwachten dat ze je alleen maar aanmoedigen, maar nee hoor………ze gaan gewoon met sponzen gooien, nou ja zeg, dat verwacht je toch niet van je collega’s!!
Tja, ik kon er niks aan doen, kwam steeds net zo uit. Als ik langs jullie kwam, moest ik mijn spons weer kwijt. Maar alla het is jullie vergeven!!
Bedankt LB’ers voor jullie aanmoedigingen, ik heb er van genoten!!
En de organisatie………was weer toppie!!!
Tineke: Marumer Omloop, warm, erg warm.
Even geen PR……..toch wel een verslagje………..dus even de warmte ventileren.
Sta je in het startvak en denk je bij jezelf, waarom lig ik niet onder de parasol in de tuin.
Het staat nu eenmaal in de agenda en dan ontkom je er niet meer aan. Of is het de drive, ik moet lopen????
Krijg nog even het advies van mijn trainer mee, ‘niet te snel van start’. Oké, ik knoop het in mijn oren en deze keer let ik vooral extra, extra goed op mijn hartslag, ook omdat het zo warm is. Dus gecontroleerd van start en het lukt aardig.
Puffen en zweten, maar eigenlijk is het ook nog wel te doen. Gelukkig veel bomen en die zorgen voor de broodnodige schaduw.
Onderweg nog even aangemoedigd door onze fietsende fotograaf/webmaster. Bedankt Peter voor je aanmoedigingen. Zegt nog even ‘dat het er nog steeds goed uitziet’, klinkt als muziek in mijn oren, hoewel het soms heel anders voelt.
De laatste paar kilometer zie ik veel mensen wandelen, nee, niet wandelen, rustig door rennen.
Zegt de laatste verkeersregelaar tegen mij, als je zo doorgaat, red je het net binnen het uur. Niet dus.
Even over het hek hangen en Sabina gooit wat water over mij heen en ik ben er weer en tevreden, nou ja, wat wil je dan nog meer?? Gewoon op naar de volgende wedstrijd.
Tineke
Edward: Vandaag hebben we een rondje Oranjewoud gedaan, of eigenlijk 2 rondjes. Twee keer 10 mijl. De start was om 11 uur vanaf sportstad Heerenveen. Een mooie accommodatie naast het Abe Lenstra stadion. Het was al lekker warm, en de opkomst was best redelijk. Toch veel slachtelopers die deze 32 km nog even meepakken. Er waren redelijk wat schaduwplekken en genoeg water/sponsposten in het Oranjewoud. Soms liep je echt helemaal alleen door het bos. De meeste mensen zullen het water wel opgezocht hebben ipv de bossen. Heb de eerste 10 mijl 5 minuten per km gelopen en wilde de tweede 10 mijl 4:30 proberen te lopen, maar dat was iets te optimistisch met het heerlijke zomerweer. In ongeveer 2:36 kwam ik over de finish en kon ik, terwijl ik op mijn vriendin wachtte, lekker op het terras van het loungecafé bijkomen.
Tineke: Bedankt LB-ers voor al jullie aanmoedigingen. Ik had die steun ook wel even nodig.
Henk M. je schemaatjes doen wonderen. Zelfs mijn vakantie wordt in het schema verwerkt. Bedankt hiervoor. Henk S. gefeliciteerd met je eerste plaats en Edward gefeliciteerd met je derde plaats. En de rest van het verslag……………dat is voor de clubkrant.
Henk: Lekker gelopen,de start was nog even in de regen maar daarna werd het droog en niet te warm.
Veel LB'ers als toeschouwer langs de kant,leuk om die weer eens te zien (vooral omdat ik (voorlopig) niet zoveel meer op de training kan zijn).
Maar uiteraard volg ik alles op de voet,via de digitale snelweg.
Edward:Mijn Garmin gaf 21,21 aan die van een collega 21,29 dus ik denk dat het met de afstand wel goed zat.
Wilde eigenlijk nog niet voluit gaan, ruim 2 en een halve week na de marathon, maar het was prachtig loopweer. De regen was net gestopt en er was geen wind. Behalve dat het soms wat glad was op de klinkers en de mooie gele tegels was het lekker rennen door Groningen. Je komt er ook achter dat Groningen niet helemaal vlak is. Redelijk wat ‘heuveltjes’. Heb het grootste deel alleen gelopen. De groep voor me was echt te snel. In de derde ronde kreeg ik gezelschap van een oude bekende. Deze kwam vorig jaar bij de il lago run, toen ik op de eerste plek liep, na enkele kilometers snel dichterbij om vervolgens met een ‘sprint’ afstand van me te nemen. Hij flikte me hier hetzelfde kunstje weer en pakte zo mijn tweede plek af. Maar met een mooie pr en een derde plek was ik heel tevreden. Dat ook mijn vriendin de derde plek wist te bemachtigen was natuurlijk helemaal mooi. Al blijft het wel raar dat de mannen meer prijzengeld krijgen dan de vrouwen, of ligt dat aan de categorieën?
O ja, bij de prijsuitreiking kreeg ik mijn bloemetje en werd me verteld dat ik in ieder geval de meeste fans hadJ
bedankt lb-ers.
Rieka: Sabina en ik hebben de nacht van groningen twee ronden gelopen maar die werden niet geregistreerd.
mijn tijd is: 1.15.59., wij zijn rustig begonnen en de tweede ronde iets meer gas, ik heb op den duur Sabina moeten laten lopen, tja, nog wat meer trainen maar het voelde weer erg goed en Sabina bedankt !!, wij hebben veel mensen ingehaald en dat was een heerlijk gevoel.
Henk S. en Edward en Vanessa gefeliciteerd.
Tineke, je hebt geweldig gelopen, gefeliciteerd!!!!!, klasse
Jan: ....Wij zijn vandaag naar Norg geweest voor de Univé Noord Drenthe Loop.
Geweldig weer gehad. In het begin een paar sputters regen, wat ook wel lekker fris was.
Een mooie loop om eens te doen. Andere omgeving stimuleert ook altijd weer.
Het grootste deel van de route gaat over verharde (fiets)paden langs of door de bossen.
Het waren in totaal 3 rondes voor de halve marathon, 1 grote en 2 kleinere (van ± 6 km).
Dus we zijn 3 keer gefinished.
De route was iets gewijzigd t.o.v. andere jaren i.v.m. wegwerkzaamheden
in het centrum. Dus maar een klein stukje door het centrum gelopen.
Het is een kleinschalig loopje, maar alles was prima georganiseerd.
Wiebo: Impressie Enschede 2008
Met een goed gevoel zondagmorgen, samen met Peter van der Hulst, in de auto gestapt om de marathon van Enschede te gaan lopen. De voorbereiding was goed verlopen, naar mijn idee heb ik het trainingsschema goed kunnen volgen en heb ik lekker getraind.
Het enige waar je geen invloed op hebt is het weer....................
................................................
........................................................
Ik was blij het gehaald te hebben, in een tijd van 4:01:17. Alhoewel ik me meer had voorgesteld van mijn tijd heb ik toch een hele mooie marathon kunnen lopen. Vooral in het centrum van Enschede,in Glanerbrug enin Gronau waren er erg veel toeschouwers, veel live muziek op straat en heel veel geklap en aanmoedigingen.
Ben benieuwd welke marathon mijn volgende gaat worden …….
Wiebo
Het hele verhaal zal te lezen zijn in de zomerclubkrant....
Jaap: Nu, een dag na Hamburg, weet ik nog steeds niet wat overheerst. Tevredenheid of verbazing. Het is een mix van beide zullen we maar zeggen. Altijd gehoopt dat ik eens onder de 3.30 zou kunnen duiken. En altijd geweten dat dan drie nodig zouden zijn: vorm, vorm van de dag, en goede omstandigheden.
Die laatste waren er niet. Volgens het Hamburger Abendblatt dat ik vandaag kocht is de temperatuur uiteindelijk opgelopen tot 21 graden. Volle zon. Tijdens mijn loop zal het nog iets minder warm geweest zijn, ik was om half een al klaar immers!
Hoe dan ook, met angst en beven van start gegaan. Angst voor de klap die Wiebo in Enschede kennelijk wel trof en mij niet. Liep 32 km nagenoeg exact op 3.30 schema en kon toen ook nog versnellen. De laatste 5km, tussen 35-40, was nota bene de snelste: 24.01 min. Ik ben mezelf ontstegen!
Sabina: Even verslag van Siddeburen..natuurloop,
Samen met Joop, Greetje en Nico op naar Siddeburen.
En daar aangekomen veel meer blauw/geel.
Nog wat bewolkt, en zelfs twijfel over wel of geen korte mouwen bij sommigen.
Voor mij een loop op veel lagere hartslag als wat ik gewend ben.
In overleg met "DE COACH"..Dirk Schipper.
Niet elke wedstrijd een wedstrijd lopen, dus beginnen met eerste 10 km op een hartslag van165, en dan over naar 6,1 km op 175.
Tja, volgens een enkele loper wel een hele hoge hartslag, maar voor mij is op een halve 170/175 normaal.( wat is eigenlijk normaal?)
Niet vooraan in het startvak, en een praatje met deze en gene..goh ben jij er ook?
Wat ga je doooeeeen?
Nix, nada..
Gewoon lopen, maar dat is voor mij wel bijzonder, ik ga altijd met b.. op stuur.
Nu niet, hoeft/mag niet van Dirk!
Nee hoor, vind het wel grappig, en ben van plan om te gaan voor "minder??"
Ik loop een aantal kilometers op met Tineke, ook heel gezellig,genieten van alles om ons heen.
Maar mijn "iets minder", is niet dat van Tineke, tja..ze komt net terug van Italië en gaat even een 16,1km lopen, bikkel hè?
Onze wegen scheiden, en ik ga verder op 165 toeren, makkie zeg.
Tot mijn verbazing loop ik helemaal niet langzaam..sommige mensen hebben er jaren voor nodig om de clou te begrijpen..ik dus.
Ole..verder en daar komt Rieka me tegemoet fietsen..
Zo super, wat is dat toch leuk.."wil je sportdrank, koek, brood..voor aan de finish heb ik minimarsjes..je moet het zien als een worst die je wordt voorgehouden..het werkt.
Heb de eerste 10 km genoeg tijd voor een grap en een grol onderweg..
En bij het bordje 10 km ga ik iets harder..vlgs Rieka een 11km/uur en met hartslag van 175.
Lekker mensen inhalen..normaal is het andersom..te snel weg, en op het laatst die mentale aanslag..joepie..nu andersom,
De laatste 3km laat Rieka me gaan en gaat Tineke achterop nemen, grapje toch, ik bedoel aanmoedigen.
Uiteindelijk met 130.03 over de finish, tijd was niet belangrijk, maar gekgenoeg niet verkeerd..
En dan hup T-shirt halen..en een magnum, want dat hadden Greetje en ik gisteren al afgesproken.
En bij de prijs uitreiking hebben we flink geschreeuwd als het om een lber ging, Henk schrok ervan,(wilde ons even niet meer kennen denk ik)
En toen alles achter de rug was zijn Greetje en ik even op de EERSTE plaats van het erepodium gaan staan..even voor het gevoel,
Sabina
Tineke: Oké, op verzoek van Nico 'het verslagje'
Ik was van plan om er een vlotte lange duurloop van te maken.
Meteen al veel te snel weg. Henk van Til liep eerst met mij op en adviseerde mij nog om het dan maar even rustiger aan te doen, maar het ging lekker en rustig door stampen natuurlijk (tegen beter weten in). Na 2 km toch maar ff flink op de rem en Henk ging verder in zijn eigen tempo. Na een aantal kilometers kwam Sabina mij achterop. Heeft een tijd met mij meegelopen. Mijn hartslagmeter maakte er op dat moment een zootje van en reageerde ook op de hartslagmeter van Sabina. Sabina vroeg af en toe of het nog wel goed ging en het voelde nog steeds goed, hoewel ik niet kon zien op welke hartslag ik liep. Sabina ging versnellen en ik ging in mijn eigen tempo verder en mijn hartslagmeter had de boel ook weer onder controle, gelukkig. Ik liep verder helemaal alleen. Niemand voor mij en niemand achter mij. Ik liep soms even met mijn ogen dicht en fantaseerde dat er allemaal mensen aan de kant stonden en mij aanmoedigden, je moet toch wat onderweg. Weer in de bebouwde kom kwam Rieka mij achterop op de fiets met een overlevingspakket. Zij heeft mij de laatste kilometers begeleid, zei dat ik nog steeds vlak liep en gaf nog advies over mijn ademhaling en fietste voor mij als windvanger. Kreeg onderweg het advies (van toeschouwers) om maar op de bagagedrager te gaan zitten. Hallo, daarvoor zijn wij niet in Siddeburen!
Nog ff een sprintje en dan over de matten. Tot mijn verbazing had ik een PR gelopen. Kon het nauwelijks geloven.
Hoezo vlotte lange duurloop??? Gewoon b..op stuur (Sabina niet, maar ik wel).
Een wedstrijd hoeft niet altijd een wed-strijd te zijn, maar aan de andere kant een wedstrijd is en blijft een wed-strijd, toch.
Rieka bedankt, voor die laatste kilometers en het liep lekker zo naast de fiets!! Als beloning kregen we van Rieka een marsje en van Sabina een ijsje. Lekker weer calorieën aanvullen.
(Maar Meeus waarom sta ik niet in de uitslagenlijst????? Ik liep toch echt een wedstrijd met chip, of was de stroom uitgevallen???!!!)
groet, Tineke
Edward: Vrijdagavond naar Friesland gegaan om mee te doen aan de katloop in Kollum. Deze keer stond de loop in het teken van Foekje Dillema (http://www.foekjedillema.nl/).
Zelf had ik nog nooit van haar/hem gehoord maar even googelen leverde genoeg leuke verhalen op.
Tijdens de loop werden tv-opnames gemaakt voor een documentaire over Foekje, een onderdeel van de reeks onder de naam “andere tijden sport”, in opdracht van de NPS / Studio Sport / VPRO. Deze reeks wordt uitgezonden in de aanloop naar de Olympische Spelen.
We kregen een t-shirt met daarop een foto van Foekje of was het nou FoekeJ, met het verzoek deze tijdens de loop aan te trekken, zodat de opnames nog indrukwekkender zouden zijn. Ik heb het maar bij mijn Rotterdam marathonshirt gehouden.
De afstand was 13,7 km. Samen met een collega, die ook Rotterdam had gelopen, afgesproken om het in 1 uur te volbrengen. 4:22 de km moet toch te doen zijn. De start was chaotisch maar wel heel gezellig dwars door de drukke winkelstraat van Kollum. Het was dan ook het begin van een feestweek in Kollum. We gingen langs de grote schotels richting Burum, waar we vlak langs het graf van Foekje liepen. De 4:22 was goed te doen. Toen 2 andere lopers zich bij ons hadden aangesloten kon ik het toch niet laten wat te versnellen. Mijn collega kon het bijbenen maar de andere 2 moesten toch afhaken. De laatste meters weer door de winkelstraat waar de mensen nu gewoon aan het winkelen waren, kwamen we slingerend tussen de mensen en fietsers door, in ruim 58 minuten over de finish. Dit soort loopjes zijn toch wel heel mooi om te doen. In het mooie weer de ondergaande zon tegemoet te lopen over verlaten plattelandswegen waar zo nu en dan een tractor of een oude mercedes voorbij komt blijft prachtig.
Nico: Het is net iets verder dan een marathon namelijk 45 km dat moet te doen zijn. 2000 stijgmeters ach je daalt ze ook weer. Dit moet dus door iemand van het platte land te doen zijn. Dat klopt, het is te doen. Maar de race heeft eigenlijk niets met hardlopen te maken, meer iets met klimmen, klauteren, baggeren, waden, wandelen en af en toe rennen. Eerst was de natuur nog mooi, later heb ik er niets meer van in mij opgenomen, want het was zwaar heel zwaar. Daarom de geweldige eindtijd van ongeveer 6:25 uur
Jodi: Na een half jaar eindelijk weer eens een marathon gelopen en gewonnen. Een heerlijke dag beleefd in bossen bij Spier. Ik liep al na 1 km alleen en kon in de eerste 34 steeds mijn voorsprong rustig uitbouwen. Daarna zakte het in doordat ik last kreeg van kramp. Gelukkig toch nog enkele minuten voorsprong op de nr twee weten te houden (maar dat viel echt niet mee.
Edward: Eindelijk is het dan bijna zover. Zaterdag op tijd richting Rotterdam gegaan. We zitten dit jaar in Hilton. Dus lekker dicht bij de start en vooral bij de finish. Leuke kamer op 9 hoog met uitzicht op de fontein bij de rotonde. Zaterdag startnummer opgehaald en nog wat geshopt in Rotterdam met Vanessa en haar zus, die als supporter mee was gereisd..........................met 2 dikke pr’s was het een geslaagd weekend. Marathon lopen blijft toch iets heel speciaals. Misschien toch maar de Slachtemarathon als training gaan lopen?
Edward.
Het hele verhaal zal te lezen zijn in de zomerclubkrant....
Bert: Zondag om 7.00 uur opgestaan. (we waren zaterdag al richting Rotterdam afgereisd ) Heb toch wel onrustig geslapen, maar dat schijnt er bij te horen. Men noemt dit ook wel wedstrijdspanning. Het zal wel zo zijn, maar ik slaap toch het best in mijn eigen bed..................................................Nu heb ik toch wel behoorlijke spierpijn maar een zeer voldaan gevoel. Geweldig dat er zoveel supporters zijn afgereisd naar Rotterdam. Ik denk dat ik kan spreken namens alle lopers van LB, welke mee hebben gedaan, dat jullie een geweldige steun zijn geweest voor ons.
Bedankt!
Bert.
Ook dit hele verslag zal te lezen zijn in de zomerclubkrant....
Jan: Allereerst: alle supporters heel erg bedankt voor jullie steun. Wanneer je -zoals ik- helemaal stuk zit is het fantastisch om bekende gezichten te zien, die je net dat duwtje in de rug geven dat je nodig hebt om nog even door te kunnen gaan!
Zwaar dus; zonder ambitie vertrokken (dacht ik), maar misschien zat er ergens in mijn hoofd toch wel een (stoer) mannetje dat stiekem dacht aan een p.r. Na 30 km. was het over. Toch nog een mooie tijd, maar wel helemaal 'verrot'. Op de terugreis probeerde ik Marike wijs te maken dat dit echt de laatste Marathon was; 's avonds nagenietend voor de buis (t.v. Rijnmond) was het leed geleden: op naar de Slachte!
Sabina: M''n eerste filmpje, Rotterdam
Een proef, terplekke bedacht,
valt niet mee om te filmen en door een microfoon toe te schreeuwen,
Nee henk,ik moet maar niet bij het nos,
Liever op een carnaval,
En heino..een stukje..
Er valt wel een boek over te schrijven ..
Wij als supporters met bakken vol chocola en sportdrank..en dat omdat we alleen gingen aanmoedigen,
als halve gekken door rotterdam op de fiets,
Ik achterop..oei dat paaltje
Dat past niet in een berichtje..clubkrant dan maar??
Rotterdam 2008..was weer genieten!!
En ik heb niet eens gelopen,
Maar ook niet met wc rollen gesmeten.
Jeannette: Vanaf zaterdag waren we al in Rotterdam. Na aankomst als eerste naar "de Beurs" om de startnummers op te halen. Daarna terrasje gepikt, waar ook veel andere - buitenlandse - deelnemers zaten. 's Avonds hebben we gezellig een pizzaatje gegeten.
Na een slechte nacht slapen is het de grote dag. Martin en ik staan bijna achterin het startvak. En ja, dan begint Lee Towers met zijn "you never walk alone" te zingen. Kippenvel!
En dan het startschot door middel van een kanon. Het is erg druk en daarom moeilijk om het tempo te vinden. Veel toeschouwers, wat een happening.
Bij het 34 kilometerpunt krijg ik erg veel last van mijn knie. Bovenbenen en kuiten beginnen zeer pijnlijk te worden. Dan is 8 kilometer nog erg ver. Maar door aanmoedigingen van onze supporters en fotografen kwam de Coolsingel in zicht. Met het lied van Marco Borsato kwam ik over de finish en was alle pijn (even) verdwenen. Super!
Graag wil ik iedereen bedanken die hebben aangemoedigd.
Mijn loopmaatje Heino was dit jaar weer op de fiets voor de begeleiding. Helemaal top, vooral de gels die ik zo nodig had. Verder natuurlijk Peter en Henri, Jan en Evelyn Schipper, Sabina en vele anderen die de moeite hebben genomen om naar Rotterdam te komen.
Henk Schuitema, bedankt voor de marathon gerichte training en steun in de afgelopen weken.
Peter, bedankt voor de mooie foto in de krant!
Harry: Zondag om 6.30 naar Rotterdam. Elly achter het stuur en ik onderweg wat broodjes en koffie naar binnen gewerkt. De auto bij Rotterdam Alexander geparkeerd (tip van Peter) en daarna met de trein het laatste stukje. In Rotterdam op zoek naar de nieuwe omkleed locatie van TNTpost (lang niet zo mooi als de vorige, waar veel lb-ers wel eens zijn geweest) Petra Bus was er ook al, ze twijfelde nog over haar kleding keuze. Na de groepsfoto op weg naar de start voor mijn 14e keer Rotterdam en bijna elk jaar is het parcours wel weer veranderd, ook dit jaar. Deze keer lopen we direct na de Erasmusbrug richting Feijenoord. 10km: 39.25 en de halve ging in 1.23.41 het liep lekker en nog steeds op schema van 2 uur 50. Bij het 27 km punt stonden Jan, Marian, Bert, Annemiek, Sabina en Elly mij aan te moedigen en een stukje verderop Jan en Evelien en dat doet je wel goed(hartstikke bedankt toppie). De 30km: 1.59.47 het ging al wel wat zwaarder, maar kon het tempo nog redelijk vast houden 40km: 2.42.48 maar daarna ging de lamp langzaam uit, kon met veel moeite net binnen de 5 min de km blijven om te finishen in 2.52.49 gesloopt, maar toch tevreden. Bij TNT wat opgefrist en op de prijs uitreiking gewacht. Petra was eerste vrouw (25 min voor nr. twee!!) zelf ben ik tweede geworden bij de 40+. Kan weer terug kijken op een geslaagde Marathon.(heb toch wel wat spierpijn)
Groeten, Harry Rutgers.
Nico: Het was vandaag heel blauw in Paddepoel. Ik was samen met Peter Mulder en Jacob Stollenga gestart. We fungeerden gedurende ca. 10 km als escort "van mooie mannen" (volgens de speaker) van een vrouw, die later toch afhaakte. Bij Km 15 was het verval mij te groot en liep ik iets uit op Jacob en Peter. Afgezien van een klein stukje modderpad was het een mooie route met weer boven verwachting.
Peter: Prachtig weer, dus géén reden om thuis te blijven. En eenmaal in Selwerd aangekomen waren er toch meer LB-ers op de been dan in de LB-kalender stonden....Tot mijn schande had ik nog nooit aan de Astrea Run deelgenomen, dus dat kon ik dit jaar in een keer goed maken. En ook nog lopen voor 't goede doel! Natuurlijk niet volle bak, want volgende week staat Rotterdam - weliswaar als pacer, maar toch - op het programma. Dat geldt voor nog drie LB-ers. Door het zonnetje kan de korte tight weer uit de kast. Heerlijk toch. En de Champion chip kan thuis blijven want hier lopen ze met het nieuwe systeem - niet helemaal feilloos want Jeannette staat niet in de uitslagen. Lekker snel parcour, goed op lengte. De modder langs het van Starkenborghkanaal viel reuze mee. En wat is het Zernicke terrein groot! Alle kanten hebben we gezien. Leuk dat Karel en Ger ons kwamen aanmoedigen! Met Karel zijn blessure wil het niet erg vlotten: sterkte met je herstel! Zelf liep ik erg lekker, lekker vlak en zeker niet total loss over de finish, dus ook "volgens opdracht". Edward liep erg soepel naar een prima tijd: volgende week komt de 3 uur toch echt wel in beeld.... (ff Edward op scherp zetten...). Luud moest naar eigen zeggen onderweg "grote boodschappen doen", en Jeannette was een beetje teleurgesteld dat de herinneringen door de 10km lopers waren meegenomen... Menno traint op dit ogenblik te weinig voor een halve en zocht na afloop een slachtoffer voor zijn beker. Goed dat Peter Berghuis (RIP) weer eens bij een wedstrijdje was!
Eddy: De Klap tot Klaploop blijft een supersnel parcours, mits de wind goed staat. Helaas stond de wind recht van voren en werd het toch wat meer ploeteren. Althans voor mij. Voor veel atleten blijkt het niks uit te maken. Zie Jan Leijendekker, gewoon onder de 40 minuten. Toch was het mooier weer dan het eerst leek. We liepen met een lekker zonnetje, dus ik heb geen enkel excuus voor mijn tijd.
Of het moet al zijn, dat ik geen haas kan vinden in tegenstelling tot Sabine. Hoewel alle bewondering van mijn kant voor het gebikkel van hen op de Leekster Lente Loop. Want dat was pas echt bikkelen. Hulde. (maar ik zag wel stiekum Nico Sabine en Greetje uit de wind houden!!!)
Eddy
Tiemen
Henk: M'n eerste loopje weer sinds vorig najaar.Samen met andere clubmaatjes er naar toe. Zonder chip (1.47.50),omdat ik zowiezo geen "toptijd"neer zou zetten. t'Viel me niet tegen, lekker gelopen,vooral in de wind op vind ik lekker (wel frisjes).
Gelukkig geen last meer van de kuitblessure. Dit voorjaar proberen een paar keer een 10 km te lopen en dan de tijd steeds iets scherper te zetten,plus nog wat kilo's eraf fietsen en dan in het najaar maar kijken of ik ergens nog aan een exotisch loopje(Duitsland) mee kan doen.
Terschelling staat zowie zo op het programma.
Sabina: Leeksterlenteloop,
Na Haren besloten om “gewoon” verder te trainen.
D.w.z. geen schema,lekker duurloopje op zondag..alhoewel..
Afgelopen zondag 2,5uur met de groep gelopen, al babbelend gaat dat zo.
Geen plannen voor een wedstrijd.
Dinsdag met een grote groep trainen, groep 1 en 2 samen.
Gewoon doen, wel heel veel kilometers en veel op tempo.
De volgende dag, zeg maar gerust..tot aan vandaag spierpijn in de kuiten..
Maar..geen plannen.
22 maart ”Leeksterlenteloop”, ooit (2005) m’n eerste halve gelopen.. per ongeluk!
En vandaag was ik er weer, het was bitterkoud..wind,hagel.
En ..Tiemen liep z’n eerste halve..
Na wat telefoontjes ,over en weer, had Tiemen besloten mee te gaan.
In een enthousiaste bui heb ik hem overgehaald “de halve”te doen, een beetje verbazing van andere lbers.
Tja het was z’n eerste loop..
Maar hij loopt zo makkelijk, en na zo’n 12 km kon je met gemak uitstappen.
Toch kreeg ik een beetje de kriebels, wat had ik gedaan..even overleggen met Tiemen..
Hij ging er voor en zou goed op de signalen van z’n lijf letten.
Ik wilde niet gehaasd worden, niet voor een tijd lopen..en vooral achter in het startvak beginnen.
Had in tegenstelling tot Haren me niet super voorbereid wat pasta, eierkoeken, bananen en andere drugs betreft.
Geen gezeur…??!
Met Nico, Greetje en Tiemen de weg vervolgd, en ja hoor, gewoon gaan, weer of geen weer,doorhollen..
Waar liepen we naartoe, waarom eigenlijk..en… loopt Eddy Buisman vrolijk te gillen dat Sabina weer zo nodig gehaasd moet worden.
NEE DUS, ik moest zo hard om Tiemen moed in te praten.
Grapje natuurlijk, hij heeft z’n eerste gelopen, het zag er uit als een makkie..proficiat!!
En ik..na vele hersenspinsels..uitstappen bij de 12..en daardoor het hele weekend balen?..gewoon doorlopen..ik had tenslotte geen pijntjes..
Gewoon uitgelopen..door weer en wind en ruim 10 minuten sneller dan m’n eerste halve.
En weer 1,5 minuut sneller dan in Haren.
En Tineke, je hebt gelijk..we zijn bikkels.
Maar een antwoord op jouw vraag “what’s next?”
Jij bent de grootste bikkel, ik heb eerst gewoon even spierpijn..even “nix next!”
Sabina
Tineke: Leeksterlenteloop in de winter of was het nu Leeksterwinterloop in de lente?????
Het is ijskoud, het sneeuwt en er waait een harde wind. Toch naar Leek voor de halve marathon. Ik had er de hele week al naar toegeleefd en wat extra koolhydraten naar binnen gewerkt.
Vantevoren nog even het advies voor Haren doorgenomen (zal ook wel voor Leek gelden). Let op je hartslag en vooral niet hoger. Oké, ik probeer het steeds, kijk dan weer op mijn hartslagmeter en……oei toch weer te hoog, stapje terug. Ben blij dat ik het 12 km punt heb bereikt, dan kan ik los. Af en toe flink wind tegen en dan weer zijwind en dan lekker de wind in de rug. De tweede ronde bij Lettelbert begon het te sneeuwen, hele fijne sneeuw en ik had het recht tegen de wind in, dat was dus even flink doorbikkelen. Toen ik bij de finish kwam, begonnen de mensen van de organisatie allemaal te roepen (waren allang blij dat er weer iemand binnen kwam), maar het gaf toch opeens nog een beetje extra. Ik heb eigenlijk best wel lekker gelopen en wie stond mij weer op te wachten bij de finish…Henk S. What’s next???? Gewoon even rustig aan doen en op naar de volgende wedstrijd. Henk gefeliciteerd met je eerste plek.
Iedereen die in Leek heeft gelopen is een bikkel…… nee een superbikkel!! (en daar hoor ik ook bij!).
Tineke
:: Mijn eerste loop. Via de website las ik dat Sabina naar de LLL ging. Contact met haar gezocht en met Nico en Greetje meegereden naar Leek. In de auto voorzichtig geïnformeerd naar de afstand. Ze gingen voor de 1/2. Ik was van plan om 12.8 km te lopen. Sabina ging ook de 1/2 lopen en zei dat ik dat ook wel kon. Mocht het tegenvallen dan was uitstappen bij de 12.8 km een mogelijkheid. Ik twijfelde erg want mijn langste afstand was 10 km. Was ik al die tijd te lui geweest? Toch voor de 1/2 gekozen en ondanks de stevige, koude wind lekker gelopen samen met Sabina, Nico en Greetje. Hiervoor mijn dank. Sabina, ik heb er geen spijt dat je mij overgehaald hebt. Ik ben weer een mooie ervaring rijker. Op naar de volgende loop, ondanks de spierpijn.
Edward: De flyer van de merenloop was prachtig. Mooi landschap, vogels in het water...zonnetje erbij. De werkelijkheid was ietsie pietsie anders. Motregen en hele drassige weilanden.
Toch maar op tempo gelopen, in de weilanden was dit niet vol te houden. Soms weer even op een pad...met je schoenen vol blubber, om vervolgens weer een weiland in te gaan.
Ik zag Martin voor me lopen in een groepje maar kon de afstand niet meer overbruggen en moest helaas alleen lopen.
Maar ondanks de regen toch een leuke loop.
Martin: Met broer naar Grou getogen, onwetend wat ons te wachten stond. Er stond redelijk wat wind, regen en er zou door een weiland gelopen moeten worden. Het was een van mijn meest memorabele loopjes ooit. Het weilandje was een aaneenschakeling van weilanden van maar liefst 5 km lang en zeer slecht. Wat ook lekker voor het ritme was waren de hekken tussen de weilanden. Deze hekken waren net iets te hoog waardoor je er niet zo overheen kon maar je moest ze echt beklimmen. Op de terugweg onder het aquaduct door en langs het pr. Margrietkanaal was het weer lekker tempo maken en kon ik zelfs weer onder de 4 min. lopen. Edward was constant binnen oogafstand. Broer Peter met 20 kilo meer bagage liep na een goede trainingsperiode de 14 km prima uit. De tijden waren niet om over naar huis te schrijven maar dat gold voor iedereen en was eigenlijk ook niet belangrijk. Echt een bijzonder loopje.
Ik heb lekker gelopen en ik heb mij aardig aan het advies van Henk gehouden, betreffende mijn hartslag. Af en toe wel even op de rem, want in het begin ging het natuurlijk weer veel te snel, dan ben je nog fris en fruitig en denkt dat je alles aan kunt. Halverwege kwam mij een man achterop en vroeg of hij wel met mij mee mocht lopen. Oké, prima, zo ben ik ook wel weer. Hij zat duidelijk in een dipje, maar toen het dipje over was, ging hij steeds sneller en zei nog tegen mij ‘wel blijven aansluiten’. Ik dacht ‘doeie’, mijn hartslag was al aan de hoge kant en dacht ‘jij loopt maar een eind weg’. Na het beklimmen van het viaduct, dacht ik dat het verder wel vanzelf ging en sukkelde een beetje in. Mijn hartslag was opeens lager en ik zei tegen mezelf ‘kom op wakker worden en nog even er flink tegen aan’. Bij de finish stond Henk S. mij al op te wachten. Even over het hek hangen en je bent er weer. Mijn uitgangspunt was om gewoon lekker te lopen en geen PR. En wat zie ik tot mijn stomme verbazing...... alweer een PR gelopen heb en dat op internationale vrouwendag!! Het is toch niet te geloven. Waar haalt ze de energie vandaan? Uit die kleine bidonnetjes die ik meezeul.
Henk bedankt voor het schema, ik heb er baat bij gehad. Even rust en dan op naar Leek.
Sorry Peter, moet je weer het smoelenboek aanpassen.
Tineke
Nico: op de enige mooie dag in een lange periode van slecht weer, als we Piet Paulusma mogen geloven, gingen we naar Haren voor de halve Marathon, de eerste loop van het loopcircuit.
Van de Loopgroep Bedum waren er wel 30 lopers. Vanaf de Carpool Plaats vertrokken we al met 9 mensen (plus 1 uit Zuidwolde).
Het weer was vergelijkbaar met vorig jaar, veel zon, maar ook een frisse, harde wind. Er waren nogal wat optimisten in de korte broek en shirt met korte mouw.
Met een goede kilometeraanduiding weet je waar je aan toe bent. Jacob Stollenga en ik gingen achter Bert Bolhuis aan die voor haas speelde (twee weken voor Pasen!) op een schema iets onder onze begroting. Bij de zesde kilometer waren we hem toch voorbij en de rest hebben we samen gedaan, beurtelings aan elkaar optrekkend.
Resultaat was dat we samen over de finish liepen in een tijd net iets onder de 1 uur 50.
Nadat we onze buit binnen hadden (flesje wijn, koek, thee, T-shirt) konden we nog even zwemmen, een prachtige cooling down. Een mooi begin van het jaar.
Peter: ik was oorspronkelijk van plan naar Diever te gaan, maar vlak voor Schoorl kreeg ik al wat last van 'm lies. En dat is nu nog niet helemaal over vandaar dat Diever afgeblazen werd - wel jammer als ik de foto's van Diever zie. Voorlopig niet te veel tempo-duur werk dus, en dus zeker géén volle-bak halve marathon, waarbij ik de verleiding om met Ger c.s. mee te gaan VEEL te groot is. Daarom hetzelfde recept als vorig jaar: eerst 6km inlopen, en daarna de halve als tempomaker om groepje met Sabina onder de 2 uur te hazen. Ja Eddy ik weet het: dat hazen moest eens afgelopen wezen, maar soms kun je niet anders. Fototoestel mee, dus soms moest ik toch nog een stuk stevig aan de riemen om het groepje, wat soms meer aan een theekransje deed denken te achterhalen. Tjonge tjonge wat kan die Pino kletsen! En iedereen kent hem. Of we ook een keer met de hele loopgroep bij hem kwamen eten, op een maandagavond?? En of ik dat dan ff zou regelen via de website?? Bij deze dus een eerste balletje opgeworpen. Wie weet??? De wind was niets vergeleken met een week geleden, het parcours is toch erg mooi, zeker als je niet een keer met snot voor de ogen probeert al je wintertrainingen om te zetten in mogelijk een PR!
Maar liefst 7 LB's liepen een PR, waarvan die van Greetje met 6min de dikste was. En ze wou 't rustig aan doen?? Ik wou dat ik eens RUSTIG een PR zou lopen! Gebeurt mij dus nooit zo maar per ongeluk..... En dat zit er voorlopig niet meer in, rustig of niet, of het zou op een incourante afstand moeten zijn. Maar ook Olaf en Jacob liepen er 5min af, waarbij Olaf keurig uit ons groepje door Dirk gelanceerd werd na 15km. Kortom het was weer een leuk en gezellig middagje rennen en daar doe je het toch voor. En soms moest ik toch even 'n echte tempomaker spelen om te proberen de vaart er in te houden anders was 2 u niet gelukt.
De mooie foto's van Martin, Artemis en ondergetekende laten volgens mij prima zien hoe leuk het was en hoe in de voorste regio alle trainingsarbeid werd omgezet in prima tijden! En de supporters (o.a. Rolf, Siep, Eppe, Martin) bedankt; prima bandje ook trouwens!
O ja, mijn footpodje wees dit keer 20,89 km aan (vorig jaar: 21,26km, dus gemiddeld over 2 edities: 21,08km, wat minder dan 18m afwijkt van de werkelijk afstand van een halve 21.0975m).
Edward: Na zaterdag 30 km met Road to Rotterdam te hebben gelopen, wilde ik zondag nog even genieten van die heerlijke wind.
Mijn broer ging ook lopen in Leeuwarden, dus dat was een goede optie. Na eerst rustig samen te hebben gelopen, heb ik er een interval training van gemaakt, met sprintjes tegen de wind in. Alsof je heuveltraining doet. Maar wat een lekker gevoel: beuken tegen de wind in. Nou maar hopen dat het in Rotterdam lekker windstil is. Want voor een training is het heerlijk, maar na die hete marathon vorig jaar, hoop ik dat het dit keer heerlijk rustig koel loopweer wordt.
Mijn voorbereiding is er op gericht om de Buis te verslaan op de langste afstand. Eddy die al dat “gehaas” maar niets vindt, had ik na Blijham beloofd in Schoorl “met de bek op het stuur” te gaan en Eddy de hakken te laten zien. Maar daarvoor moest wel wat gebeuren, want snelheidstrainingen waren er het laatste jaar toch wat bij ingeschoten. Na de Berenloop ging het herstel gelukkig redelijk goed en in januari begon ik op de trainingen toch wel weer het lekkere gevoel terug te krijgen. Voor 30km hoef je gelukkig nog géén duurlopen boven de 3 uur te gaan doen, dat scheelt tijd, en je kan meer snelheidstraining inbouwen. Een enkele keer met de gezellige zondaggroep mee als herstelloop na een tempotraining over 18km op zaterdag. Een gezelliger herstel is er niet (en soms ook wat nat trouwens).
De laatste week weinig training en met Greetje en Sabina zaterdag de supermarkt in voor de catering Als Cathy ons bij de Aldi ziet lopen, begint ’t haar echt te kriebelen en zij neemt de laatste plaats in de bus over als supporter!
De zondag begint vroeg, om 5.30u de wekker; kwas al wakker van een buurjongen die ’n kwartiertje eerder uit de stad thuis kwam (!) - deed ik ook toen ik die leeftijd had. Iedereen was keurig op tijd en om 7uur op weg via Kardinge naar Schoorl. Natuurlijk de bekende LB-prijsvraag, waarbij iedereen zijn tijd moet voorspellen. Ik zet in op 2.22.22 d.i. ca 4.44/km. In mijn beste dagen liep in dat eenvoudig. De parkeerkaart doet wonderen en achter de sporthal vinden we een pracht illegale plek. Onfortuinlijke Ineke verstapt zich en verzwikt haar enkel. Wat ’n pech! Onder ’n zonnetje op weg naar ’t startvak. De Buis staat in het recreantenvak (zoals Bert ’t noemde), wij in vak 2. Over de 30km kan ik kort zijn: puur genieten, pracht omgeving, heerlijk glooiend, mooie paden, uitzichten, en door de startvakken kom je snel in de goede cadans. Mijn tempo is direct keurig; met Geert Wierth loop ik zo’n 25 km. Tempo t/m 20 km is prima; hierna begin ik wat last van de bovenbenen te krijgen en moet dan aanzienlijk gaan toegeven en Geert laten lopen. Even later komt ook Koos Durenkamp me voorbij. De adem van Jan Wedema en Petra voel ik in de nek, ik zie ze nog niet, maar ver kunnen ze niet zijn. De laatste km’s zijn ’n eitje: lekker dalen en veel publiek. Met mij 2.27 ben ik dik tevreden. Voordeel van ’t warme weer is dat je na de finish niet afkoelt en de clubgenoten kunt opwachten. En inderdaad: Jan en Petra zaten vlak achter me. De herinnering is perfect, de douche niet erg warm, de vette patat heerlijk, de NK10km met Martin enerverend, de terugreis stipt op tijd, Sabina en Siep bedienen alle dorstige en hongerige lopers, Martin en Sief winnen de prijsvraag, Ineke krijgt ’n pechprijs, Rieka legt me ’t zwijgen op en verrast me volledig met Merci en ’n boekenbon (bedankt!) en om 7uur zijn we weer in Bedum.
’n Bijzonder geslaagd LB-uitje, weer eens wat anders dan Apeldoorn, pracht foto’s van o.a. de hardlopende fotograaf Jan Schipper – ’t weer werkte ook wel mee - en wat mij betreft voor herhaling vatbaar!
Greetje: Gisteren was geen super-tuesday,maar een super-sunday. Groet uit Schoorl is een mooie loop, alleen de laatste kilometers heb ik wat minder op de omgeving gelet behalve in het dorp toen ik de finish in het oog kreeg.
Bij de start vroeg ik me wel weer af waarom ik het ook al weer zou willen doen 30 kilometer lopen, 21 kilometer klinkt ook best al wel goed tijdens de verjaardagen. Maar goed, volgens mijn collega's heb ik altijd weer een nieuwe uitdaging nodig: dus op naar de 30. Mede dankzij Nico (sexy kousen hoor!) heb ik de loop goed volgehouden. Volgens Bert zag ik er na afloop nog fit uit! In de bus terug was daar weinig meer van over, maar lekker laten slapen daar hebben
Dirk en Siep niet van gehoord!
Al kwam ik er wel achter dat ik toch iets meer kilometers moet maken voor de volgende lange loop. Tja, dat had Peter ook wel tegen mij gezegd, maar ja...
Ik kan zowaar nog lopen, maar de trap af is iets minder vandaag. Ben benieuwd hoe het morgen is. En nu trainen voor de ...???
Verslagje van Kees Bijmolt
Bedum - Schoorl - vroeger.
Zondag mocht ik met jullie bus mee naar Schoorl. Niet als deelnemer. Die tijd hebben we gehad. Oorzaak: al jaren rugklachten. In het zonovergoten Schoorl klets je bij met oa Erica Terpstra, Pieter Langerhorst en zijn vrouw Lornah Kiplagat. Presentatie van haar boek. Een gesigneerd exemplaar meegekregen en samen op de foto. Je hoopt nog altijd dat ze weer aan de start zal staan van de (Univé) Stadsloop in Appingedam. In 2000 was dat namelijk al het geval. (Met dank aan Artemisser Peter de Vries) Overnachting bij ons thuis. Al die tijd een heel goed privé contact gehouden. Je neemt een doos met overgebleven Stadsloop T shirts voor Kenia mee. Hier krijgen ze nog een prima bestemming. Vorige maand bij de halve van Egmond praat je bij met Hugo van de Broek. Met hem gesproken over de Stadsloop op 28 juni. Zijn vriendin Hilde Kibet mag ook meekomen en zij weet de weg naar Appingedam nog wel te vinden. Tweede plaats Stadsloop 2003. Ook zondag in hotel Jan van Scorel samen nog een kop koffie/thee gedronken. Kamiel Maase loopt in Beijing de marathon. Met Kamiel en bondstrainer Bram Wassenaar de planning besproken. In de eerste week van juli wordt er een trainingskamp belegd. De datum van ons evenement staat in ieder geval in hun agenda. Het zou dus kunnen, maar het gaat om meer factoren. In 2006 was Kamiel ook vastgelegd, maar door een blessure moest hij op het allerlaatste moment afzeggen. Ook financieel en dit gebeurt dan weer door zijn management Global Sports van Jos Hermens, moeten de partijen er uit zien te komen. Door regelmatig je gezicht bij de diverse wedstrijden te laten zien om dan (verstandig) bij te praten, kom je er doorgaans wel uit. Contacten. Netwerk. Heel belangrijk, maar met veel plezier doe je dit dus. Louter hobby. Op deze manier krijgen jullie enig inzicht wat mijn doel naar Schoorl is geweest.
Dan de terugweg. Er is in veertig jaar tijd niets veranderd. Toen ging ik als atleet van GVAV Rapiditas naar (baan) wedstrijden en liep tegen eerder genoemde Bram Wassenaar. Johnny Visser ging nog mee als masseur. Wel meegemaakt dat we in een verkeerde bus zijn gestapt. Hier kwamen we achter toen de chauffeur op de voor ons verkeerde route zat. Of bij wedstrijden over de grens. Paspoort vergeten. Er was ook altijd wel iemand die een grote tas met al dan niet gesponsorde proviand bij zich had. Herman Haan is maar al te trots op zijn blote (in Schoorl) gebruinde benen. Toen ging het van: als jij de blousje uittrekt, dan doe ik mijn broek uit. (Even voor de goede orde, dat was ik dus niet!) De gezelligheid in de bus. Er is in al die veertig jaar niets veranderd. Dank en met vriendelijke groeten, Kees Bijmolt. PS: Graag wil ik jullie verwijzen naar de flyer van de Stadsloop die binnenkort van de persen rolt.
Tineke: Prachtig weer om te lopen, zonnetje erbij en weinig wind en ik heb er zin in. Ik heb er zo'n zin in dat ik op de ringweg al 90 km per uur rijd. En oei, daar staat wel heel verdacht een auto in de middenberm en dat op zondagochtend om 9.30 uur. Zou eigenlijk niet mogen. Ik hoop dat ik nog op tijd op de rem getrapt heb, anders wordt het wel een heel duur loopje, nou ja, het beste maar hopen. Ik sta om 11.00 uur aan de start en wens, in gedachten, alle Schoorl-gangers nog even alle succes toe en mijzelf natuurlijk ook. Start en finish waren op de atletiekbaan. Had toch wel iets aparts zo op de baan lopen. Ik waande mij hééééél even een echte topsporter, heel even maar, maar het was wel een fijn gevoel. Eerst een rondje op de baan en toen Wildervank in en door Wildervanksterdallen. Ik hoor in gedachten Henk zeggen, 'denk om je hartslag, ook tegen de wind in'. Túúúrlijk Henk, denk ik aan mijn hartslag en ik zie dat 't ie wel ietsje (wat heet) aan de hoge kant is, maar het voelt nog goed, dus ik stap zo door. We kwamen langs het kerkhof waar mijn opa en oma begraven liggen, dag opa en oma, hier loopt je kleindochter. Onderweg mis ik toch die vier blauwe beentjes, waar ik in Blijham achteraan liep. Oké, ik zal het nu alleen moeten doen. Kan ik dat??, túúúúúrlijk kan ik dat. Bij 10 km stond mijn horloge op 1.00 uur. Ik dacht dat gaat lekker, en dan begint het rekenwerk opeens, voor zover dat dan nog mogelijk is. Ik dacht alweer een PR?? Het zal toch niet waar zijn. Waar haalt ze de energie vandaan???? De laatste kilometer even hééééél ver weg halen en eenmaal weer terug op de atletiekbaan, nog even een sprintje en total loss over de streep komen. Moet dit nu leuk zijn?? Ja, het is hartstikke leuk!! What's next?????
Edward: Omdat ik toch in Leeuwarden moest zijn eerst maar een 10 km lopen in Tzum. Een 200 man hadden zich verzameld in het dorpje voor afstanden van 2,5 tot de halve marathon. Het waaide behoorlijk hard. Het was de bedoeling om zo ontspannen mogelijk deze 10 km af te leggen. Samen met een collega al pratend rustig begonnen. Toen rond de 5 km de halve marathonners rechtdoor gingen en wij links afsloegen, zag ik voor me een loper, daarvoor een groepje van 3 en daar weer voor nog een eenzame loper. De eerste loper bijgehaald vertelde deze me dat die eenzame loper daar ruim een km verder op, op kop lag. Dat motiveerde me om toch nog wat te versnellen. Na een km had ik het groepje met 3 lopers bijgehaald. En weer moesten we pal tegen de keiharde wind in. Kop naar voren en wat kleinere pasjes. Langzaam liepen we in op de koploper. Met nog 3 km te gaan hadden we hem bijgehaald. Het tempo zakte. Ik probeerde een paar kleine versnellingen maar ze bleven in mijn nek hangen. Met nog 1,8 km te gaan en pal tegen e wind in, weer versneld en dit keer werd het gehijg in mijn nek steeds zachter. Weer in Tzum aangekomen hoopte ik dat ik niet de verkeerde route zou kiezen. Publiek om je de weg te wijzen was er niet. Alleen wat gele pijlen op de weg. Na wat bochten eindelijk de finish. In de overtuiging dat ik eerste was geworden kwam ik met een voorsprong van een meter of 100 , in een tijd van 41:37(zelf geklokt) over de finish. Daar zag ik een jonge jongen van nog geen 18 met een bos bloemen staan. Hij was al 2 minuten eerder gefinisht. Ondanks deze tegenvaller was het een heerlijk loopje. Mooie blauwe lucht, harde wind en toch onverwacht nog een leuke wedstrijd.
Jacob:
Samen met mijn Janny en Corry Bijmolt naar Ekenstein gereden. Het weer was goed en de uitstekende organisatie leek volledig in handen van de Loopgroep Bedum. Ik had mij voorgenomen rustig te lopen omdat ik de afgelopen weken door een griepje oid nauwelijks heb kunnen trainen. Bij de inschrijving trof ik mijn loopmaatje Nico Vierkant aan die om geheel andere reden ook rustig wilde lopen. Het besluit was snel genomen samen te gaan lopen en te koersen op een 50 minuten. We zijn helemaal achteraan gestart hetgeen in het begin veel slalom werk vereiste. Vanaf de start hadden we gezelschap van de wereldberoemde Henk de Haan (een pr op de 10 km van ca. 1 uur). De route was fantastisch en met ons drieen was het genieten. In het bos was het oppassen, sommige stukken glibberig evenals sommige bruggetjes. We zijn uiteindelijk gefinished op 49 min. en 27 seconden ongeveer in lijn met onze doelstelling. Henk de Haan haakte na ruim 7 kilometer af maar wist zijn PR ruim te verbeteren, hij eindigde iets na ons. Ook mijn reisgenoten Janny en Corry waren tevreden over de loop en hun eigen prestatie.
Jacon Stollenga
Uitslag
Teutolauf 18 oktober 2008
Verslagjes van Tineke, Sabina, Yolande en Bertje
Tineke:
Waaraan begin ik eigenlijk???.. 13 km omhoog en naar beneden lopen. Maar hoe hoog is hoog??? Maar dat wordt al gauw duidelijk en het wordt een prachtige loop.
Yolande wijst mij onderweg op de fraaie uitzichten. Meestal loop ik met oogkleppen op, zie niks en hoor niks, alleen lopen.
En als Yolande een eind voor mij is, schreeuwt ze even, ik schreeuw terug en ze weet dat ik er nog ben.
We starten rustig en al snel komt de eerste klim. Proberen met dezelfde hartslag omhoog te lopen, maar oei dat valt niet mee. In mijn viaducttraining had ik dit toch redelijk onder controle. Hartslag goed in de gaten houden en niet te ver laten oplopen. En dan heerlijk loeihard naar beneden.
Opletten.. boomwortels, losse stenen, glibberige paadjes.
In het bos is het prachtig met al die herfstkleuren en een tapijt van bladeren. Trappetje op en nog een flinke klim. Even wandelen (iedereen wandelt) gaat net zo snel als lopen en dan, tot de finish, alleen maar naar beneden.
Bordje 11 km.....nee hé..... nu al, nog maar 2 km en het gaat nog zo lekker en ik heb er nog zo'n plezier in.
Had zelfs bij de finish nog iets over en kon nog makkelijk een sprintje trekken.
Was het nu eigenlijk zo zwaar??? ..het was anders..het was geweldig..om daar te lopen en ik heb genoten.
Vierde plaats in 'mijn' categorie!!...toch jammer... net geen cyclaam.
En de volgende dag ff een herstelloopje en om nog even in sfeer te blijven nemen we in de loop nog even een viaduct mee.
Yo bedankt, het was leuk en gezellig.
En de catering in bus was prima. Sabina en Jeanet bedankt.
Sabina:
Een poging weer te geven hoe het was,
Een poging..want hoe moet je nu iets weer geven wat niet in een berichtje past en al helemaal niet op een foto is vast te leggen????
Hoe moet ik kort vertellen over iets waar ik wel een boek over kan schrijven, over iets wat je verstand ver te boven gaat??
Nog maar heel kort geleden was ik vast besloten voor de kortere en ook zeer respectabele loop te gaan,
Maar een aantal mensen zagen het anders, en hebben mij "om" gekregen.
Maar heus..ik was niet vol overtuiging, zelfs gisteren gedurende de heenreis naar de loop niet.
Ik heb dit ook naar buiten gebracht naar een ieder die het maar wilde horen,
Ik was serieus even angstig dat de terugreis voor mij veel minder fijn zou zijn .
Want ondanks de beslissing om in een groep te gaan, en de overtuiging dat ze mij niet achter zouden laten in het grote woud..groot en imposant is die wel.. deed ik het wel een beetje in m'n broek.
Want bijna 30km is geen kattepis, en mijn eigen benen moesten het wel doen..want daar hoog in niemandsland waren geen hulptroepen.
Sief zei in de bus dat hij gezien mijn trainingen er volle vertrouwen in had,dat geeft je steun, en daar houd je je aan vast.
Het gekke is, dat op de terugreis deze zelfde persoon vertelde dat hij er serieus over heeft gedacht om na 10 kilometer er uit te stappen.
Heeft Sief natuurlijk niet gedaan, maar het geeft wel aan dat het een "heel enorm" iets was.
Het weer was helemaal goed, de omgeving prachtig.
Na zo'n kilometer of 10 hadden we al een flinke klim gehad, geeft niet..alleen die volgende 20km?
Door het bos, glibberpaadjes..allemaal boomstronken..
En maar naar de grond kijken..moest wel..en dan ineens zien dat je op ongekende hoogten bent, een enorme vallei..oei..en zo dichtbij.
Even schiet er ook een gevoel van angst door me heen, niet alleen voor mezelf..maar al die lopers..geen EHBO..hoeft ook niet daarboven natuurlijk als je een vrije val maakt..kunnen ze je beter beneden opvangen..grapje.
Maar zo mooi, zo zwaar en daarom een enorme kick.
Krijg het zo rond de 20km even zwaar, ben inmiddels ook bijna onderuit gegaan en een pang gevoel in m'n bil en raar gevoel daardoor in m'n rechterbeen helpt dan ook even niet.
Maar toch, het lukt om door te gaan totdat een ander persoon even hevig op z'n kiezen moet bijten..geeft mij een hyper gevoel..zo van..
ZOVER GEKOMEN..WE MAKEN HET SAMEN AF!!
En zo komen we over de finish..
De foto spreekt boekdelen, samen met Bert, Elly, Marieke,Vanessa, Jeannet,Heino gillend over de finish,
Een enorme overwinning.
Nou ja, en terug in de bus..kon weer m'n stoel niet vinden, verhalen aanhoren..van Tineke en Yolande..ook die glunderden van oor tot oor, Greetje met haar derde plaats op de 13km, Janny..die helemaal terug is
Harry..die helemaal genoot van z'n bierje, en de cyclaam in Duitsland heeft gelaten,
Peter die te vernikkelen stond bij de finish om de lbers binnen te zien komen,Edward die ons de laatste 100meter heeft gade geslagen, een stel dolle mina's die ook even gelopen hadden,
Evelyn die alleen heeft gebikkeld en tot een goed einde heeft gebracht..en ook Jan natuurlijk.
En nu..
Als ik het van te voren had geweten..ik was niet gegaan..omdat ik overtuigd zou zijn dat dit mijn petje (rood petje uit Duitsland???) te boven zou gaan,
En anderen met mij denk ik.
En toch..ik had het voor geen goud willen missen..nooit geweten dat je zo sterk kon zijn omdat het gewoon even moet.
Oh ja..en weet je..in Duitsland krijg je bij de pitstop zelfs bier!!!!!!!!
En met dank aan Dirk zijn speciale heuveltraining natuurlijk..Dirk bedankt..jij had vertrouwen in ons..dus hebben we het ook gewoon maar even gedaan,
Teuto 2008..onuitwisbaar..geweldig,
Ik vind dat we allemaal trots op onszelf mogen zijn,
Sabina
Yolande:
Jongens en Meisjes,
Onder het genot van wat glaasje rode port schrijf ik dit berichtje.Wat een geweldige loop wat een geweldige dag! Hier moet je nog werken voor een t-shirt.
Die Teutolauf mogen ze wel 2x per jaar doen in het voor- en najaar.Wat een euforisch gevoel krijg je hiervan. Heel bijzonder hoe mensen reageren op deze loop.
Greetje zag ik al gaan niks van aan trekken dacht ik je loopt op je eigen kunnen.
Genieten hoorde ik om me heen en dat heb ik geweten!
Oei die eerste klim was heel zwaar ik zag iedereen wandelen. Nee dacht ik, Yootje blijf nou lopen anders kak je straks in.
Oké rustig lopen denk aan je hartslag rustig omhoog, kreeg ik ook nog en opvlieger kon ik even niet gebruiken maar goed... En dat dalen hé hartstikke eng ging veel te hard het was glad modderig soms diepe kuilen met water ook een enkele afgrond.
Je stort naar beneden echt stoppen wil bijna niet en omdat ik zo hard ging moest ik ook heel hard lachen je vliegt naar beneden en dat geeft een euforische gevoel, bevrijdend gewoon.
Volgens mij is dit hetzelfde gevoel als dat je een XTC pilletje neemt, nou geef mij dan maar de Teutolauf!
Ik ging er ook bij gillen omdat ik niet meer stoppen kon maar het ook eng vond want al die rotsen en boomstronken bladeren plassen als je je voet maar even verkeerd zet is het gedaan dan kun je je toekomst wel vergeten.
Bij de 11km had ik zoiets van oh jammer ben ik er nu alweer?
Ik heb een hele leuke dag gehad één om niet te vergeten.
En bedankt iedereen die hier aan meegeholpen heeft.
"Een zeer blije en voldane meid"
Bertje
Bij het afhalen van mijn startnummer werd ik al meteen geconfronteerd met een dilemma.
Waarom is mijn naam met miniletters geschreven terwijl iedereen zijn naam met koeienletters op het startnummer heeft staan. Dan maar ‘JE’ er achter gezet.
Je begrijpt natuurlijk wel dat dit de nodige hilariteit teweeg bracht bij de groep. Toch maar het feit vastgelegd op de gevoelige plaat. ( zie onze fotoreportages )
Ik heb mij voorgenomen om deze dag als voorbereiding te gebruiken voor de marathon van Terschelling. Heino tipte mij dat zij als groep de teutolauf gingen lopen, dus leek het mij wel leuk om met hun mee te gaan.
Natuurlijk werd ik meteen als de benjamin van de groep uitgeroepen. Gewapend met fototoestel gingen we de strijd aan.
Als jullie het verhaal van Sabina hebben gelezen dan weet je hoe onze beleving was, want daar heb ik niets meer aan toe te voegen.
Ik heb steeds geprobeerd om iets eerder dan onze groep boven te zijn, zodat ik de nodige foto’s kon maken. Maar soms was ik toch behoorlijk buiten adem om een foto te maken.
Toch zijn ze erg leuk geworden. Halverwege het parcours ook nog even genoten van de dobbelstenen en het bier, wat een verwennerij!
Ook wil ik Heino ( veel te hoge hartslag ) en Sabina ( verstapt en spierverrekking ) een pluim geven voor hun doorzettingsvermogen, want steeds kwamen ze weer bij de groep terug.
Wat ook bijzonder was is dat iedereen bij de finish op ons stonden te wachten. ( sommigen waren al aardig onderkoelt )
Het samen reizen met loopgroep Artemis was ook erg gezellig. Al met al kunnen we stellen dat het een erg leuke dag is geweest, zeker voor herhaling vatbaar.
Bertje
uitslag, foto's, Noorderkrant 22 oktober
{backbutton}
Jacob: Het is 13 januari ’08.
Voor mij de 8e Halve Marathon van Egmond aan Zee. Het leek voor mij iets te vroeg daar de trainingen en de wedstrijden in het Meeusloop-circuit niet altijd even makkelijk verliepen en ik in 2007 geen enkele andere halve marathon had gelopen. Dus zaterdagmiddag naar Egmond getogen om de sfeer al een beetje te proeven.
Na een kop thee en een meegenomen “Bedumer rol” te hebben genuttigd bij familie (tevens logeeradres) was een strandwandeling met elkaar een goede voorbereiding voor de wedstrijd. Hierna een heerlijke koolhydraatrijke maaltijd gegeten om genoeg energie voor de volgende dag aan boord te hebben. De zondag begon met een beetje motregen en bijna windstil maar al snel brak het wolkendek en liet de wind iets meer van zich horen.
Om 12.40 uur klonk voor mij het startschot. Ik ben de wedstrijd rustig begonnen en op het strand kwam ik heerlijk in mijn ritme. Het strand was breed genoeg om mensen te passeren maar de harde tegenwind maakte het er niet gemakkelijker op. Bij de strandopgang van Bakkum zag het zwart van de mensen. Het mulle zand en de klim veroorzaakten een enorme ophoping van lopers waardoor mijn snelheid drastisch daalde. Met de wind in de rug gingen we de duinen in waar de smalle paden niet waren berekend op zo veel lopers tegelijk. Na het bereiken van het bredere klinkerpad kon je weer lekker proberen om in je ritme te komen wat ook wel enigszins lukte. Dan eindelijk komt Egmond in zicht, maar o wee dan komt nog de verraderlijke bloedweg. Bij deze klim kreeg ik enige kramp verschijnselen waardoor ik niet meer voluit kon gaan. Ik herstelde op het vals plat hiervan en kon tot de vuurtoren mijn snelheid vasthouden om bij de slotklim mijn laatste energie te verbruiken. Eindelijk de finish in zicht en met mijn eindtijd van 1.43.45 ben ik dan ook zeer tevreden.
Op naar de 9e Halve van Egmond !
Jakob Woldhuis.
Martin: Om maar eens aan te geven dat de loopgroep Bedum niet alleen een praatclub is waren er maar liefst 4 loopgroepleden present in Stadskanaal. Onder ideale omstandigheden kon het nieuwe seizoen in korte broek en shirt, op een geheel vernieuwd parcours, worden ingeluid. Mijn goede tijd had ik niet in de laatste plaats aan de overige LB'ers te danken. Jan Leijendekker startte goed en kon het 2 ronden volhouden, na enig blessureleed zit de vorm er bij hem dan ook weer aan te komen. In Menno had ik een prachtig richtpunt, vanaf de eerste meters had ik hem in het vizier. Met zijn 2de plek mannen 55 + bewees hij weer zo goed als terug te zijn. Marcel Dijkstra had door de nodige loop-, zwem- en fietstrainingen ook een betere vorm als hij wellicht vooraf dacht en zat kort achter ons. Leuk begin van het jaar en ik hoop dat er veel leden mee doen komend jaar met de verschillende circuitwedstrijden en de marathon niet alleen zien als het ultieme doel.
Eppe:
Het was een ware afmatting in de loop naar Ulrum. De tijden geven een aardig beeld van de situatie. Voor een aantal lopers werd de hitte zelfs teveel. Sommige stapten uit, anderen vielen letterlijk om. Dit gebeurde ook voor mij met een hardloper. Omdat veel LG'ers mij zagen zitten bij de gestrande hardloper wil ik toch maar even melden dat de bewuste loper na een half uur(via 112 !!!) door een ambulance is opgehaald. Hij maakte het op dat moment redelijk goed. Bij de finish nog even de ambulance ingekeken en daar constateerde ik dat dit alles waarschijnlijk met een sisser af is gelopen. (Voor wat het waard is... het heeft mij 32 minuten gekost).
Tineke:
Het was afzien op de weg van Lauwersoog naar Ulrum. Hartslag goed in de gaten houden. De eerste 10 km ging lekker en eigenlijk liep ik toch weer te snel, maar het voelde 'nog' zo goed. Maar na 12 km kwam toch die man met de hamer langs en hij had er ook nog een paar achter de hand, een paar??? zeg maar gerust een heel stel.
Bij het 19 km punt zie je opeens iemand aan de kant van de weg liggen en word je erop gewezen om het vooral toch rustig aan te doen. Ik had allang een stapje terug gedaan. Tijd was op dat moment niet meer belangrijk. Heel rustig aan, af en toe nog even gewandeld, en zorgen dat je heelhuids over de eindstreep komt. Ik heb hem uitgelopen en dat is voor mij het allerbelangrijkste.
Ff het lijf rust geven en ff 4 dagen wandelen en dan pakken we de hardloopdraad gewoon weer op.
Henk D:
Lauwersoog-Ulrum zoas (bijna)altijd warm,
eerste 11 km op tempo gelopen (net beneden de 5 min/km),maar de laatste 2 km hiervan ging m'n hartslag veel te snel en te veel omhoog,dit was te verwachten,maar zo extreem ,had ik het nog niet meegemaakt.Zoekend naar verkoeling (dank je Arend,sorry voor de spons,maar er lagen nog een paar op de grond)besloten om te gaan wandelen en m'n hartslag naar de 110 te brengen en er daarna een duurloop van te maken,moest daarna nog wel 2 x vaker wandelen vanwege oplopende hartslag.
Ulrum-Lauwersoog..... I'l be back
Jacob S:
In de uitslagenlijst is terecht voor DNF opgenomen. Omdat onze vakantie dit jaar laat is was dit voor mij de uitgelezen kans eens Lauwersoog-Ulrum te lopen. Volgens velen een mooie route maar altijd "heet". Dit laatste klopte. Ik ben vol goede moed gestart, conditie op peil, en vanwege het warme weer toch maar rustig. Binnen de kilometer kreeg ik gezelschap van Fre Brontsema en vervolgens liepen we gezamenlijk op met een ruime 5 minuten per kilometer. Plotseling bij de 5 a 6 kilometer kreeg ik last van de achillespees maar ook zodanig dat ik (helaas) heb besloten te stoppen. Gelijktijdig stopte er op dat punt ook een politiewagen. Op mijn vraag of de agenten "toevallig" onderweg waren naar Ulrum en of ik een lift kon krijgen werden beide bevestigend beantwoord. Het resultaat was dat ik ruim voor de winnaar binnen was maar het voelde naast de teleurstelling van het niet kunnen uitlopen als een op doping betrapte wielrenner die is gearresteerd. Overigens met de achillespees lijkt goed te gaan oftewel uitstappen is daarom verstandig geweest.
Uitslag, foto's
Drie Dorpenloop Loppersum
Mooie loop door drie dorpen en Garrelsweer ging helemaal uit z’n dak. Heerlijk al die aanmoedigingen en daar moet je dus van genieten.
Het ging lekker, het voelde goed en ik kon het tempo goed vast houden.
Oei, de laatste 2 kilometers worden wel zwaar, hartslag nog hoger, maar ik zet door.
Maakt ook niet uit, we hadden gewoon veel steun aan elkaar.
Het ging zo lekker en het voelde zo goed, maar helaas loopt het niet altijd zoals je graag wilt, maar ik wil zo graag!!
Heino: SNS Regiobank Triathlon 2008.
Het eerste sportevenement georganiseerd door de Sportrecreade Ten Boer zit erop. Er volgen de komende weken nog 16 sportactiviteiten.
Zaterdagmorgen ging om 06.15 uur de wekker, afgesproken om samen met een aantal bestuursleden en vrijwilligers het parcours uit te zetten, de waterposten te voorzien van materiaal, en de finishstraat op te bouwen. Wanneer dit allemaal klaar is, heb je het idee al een Triahlon achter de rug te hebben, maar deze moet dan nog beginnen. Om 8.15 uur naar huis gelopen en omgekleed, terug in het zwembad de armen en benen laten tatoeëren voor een startnummer. Vervolgens de fiets en de helm laten keuren door officials van de Nederlandse Triathlon Bond. Ik was ingedeeld in de eerste groep voor de ¼ triathlon, de start was om 9.00 uur precies. De start voor één kilometer zwemmen, dit heb ik volbracht in 22 minuten. Vervolgens moest er 44 kilometer gefietst worden (4 ronden van 11 km), dit ging de eerste twee ronden goed totdat het begon te regenen. De buitentemperatuur zakte snel naar beneden, wardoor ik in de laatste ronde last kreeg van een koud bovenlichaam. Deze fietsafstand gereden in ± 1.26 uur. Van de fiets af en de loopschoenen aan. Doordat ik het koud had deden mijn vingers ook niet wat ik graag wilde, daarom kon ik mijn veters niet vast krijgen en drie minuten tijd heb verspeeld. Vervolgen het loopparcours op (10 km), er moesten vijf ronden door het centrum en een gedeelte door het bos worden gelopen. De eerste meters gingen wat moeizaam (oorzaak overgang van sport), daarna ging het goed. Uiteindelijk gefinisht met een eindtijd van 2.42.18 uur, 38 seconden langzamer dan vorig jaar, maar ook weer een jaar ouder geworden, dus toch zeer tevreden.
Leuk dat er ook leden van “onze” loopgroep hebben deelgenomen aan dit evenement.
Aan de Triathlon van Ten Boer deden 131 personen mee, dit zijn er 40 personen meer dan in 2007, wij van de organisatie kunnen dan ook spreken van een groot succes.
Maandag 1 september organiseert de Sportrecrade de Minimarathon en zaterdag 6 september een Nordic Walking tocht. Graag tot ziens in Ten Boer.
Sportieve groet, Heino Pot
21.1 km of niet??? Niet dus !! 300 à 350m te kort!
Verslagen:
Peter:
Nico Vierkant:
Edward:
De avond voor de happiest race on earth zitten we in een voor ons doen veel te chique restaurant in één van de vele stadjes die samen Los Angeles vormen. Vanes met haar pet en slippers en ik met mijn nieuwe fel gele pipo-race-schoenen die ik net op de expo heb gekocht. Het zijn spira schoenen met "illegale" veren.
Deze heb ik aangeschaft ter compensatie van onze slechte voorbereiding: nauwelij ks trainen (véél te warm en te heuvelachtig), slechte voeding (starbucks coffee en bagels en andere zoete troep) en overmatig alcohol gebruik.
Terwijl de bijna onverstaanbare en aan één stuk door ratelende chinese ober ons het menu probeert uit te leggen moeten wij ons bedwingen om niet in lachen uit te barsten. Het is niet aan ons besteed. De vegetarische gerechten die wij op de site hadden gezien zijn nergens te bekennen, maar de fles wijn is al half leeg. Gelukkig weet de ober ons te vertellen dat ze wel een vegetarische pasta kunnen maken.
Gisteren toch nog 11 km uit onze te logge lichamen weten te persen op de bike-trail langs het Baywatchstrand van Sante Monica. 30 graden is iets aangenamer dan de 45 in Vegas en omgeving. Tegen beter weten in, weten we ons zelf nog op te peppen en voor te houden dat een redelijke eindtijd nog tot de mogelijkheden behoort.
Hopelijk werken de spiraveren. De wijn werkt in ieder geval goed.
4 uur 's morgens gaat de wekker. Het is nog donker en we hebben geen zin om op te staan. Toch maar snel onder de douche en de renkleren aantrekken. De muffins die we gisteren nog hebben gekocht laten we in de zak zitten. 5 uur lopen we richting disney. Het is nog steeds donker maar toch al ruim 20 graden. Op de Magic Way aangekomen zien we dat er toch wel heel veel mensen zijn. We zitten in coral G wave 3. Dat is de laatste groep die vertrekt. We vermaken ons met mensen kijken. Zoveel mensen voor ons waarvan we toch niet de indruk hebben dat die erg snel zullen gaan gezien hun Amerikaanse lichaamsomvang.
Het volkslied wordt gezongen en het wordt doodstil om ons heen, de petjes gaan af en met een hand op het hart en een serieuze blik luisteren ze aandachtig. Een half uur nadat de eersten zijn vertrokken mogen wij. De eerste 4 mijl gaan door Disney. Het is er smal en heel erg druk. Veel mensen wandelen hier al. Al slingerend en over bankjes lopend lukt het me nog om net onder de 5 min/km te blijven. Een pr zit er niet in. Dan maar een goede training in soeplesse. Mijn steunkousen en fel gele spira schoenen vallen op en ik hoor vaak: great shoes Edward en love your shoes (naam staat op
startnr).
Na het park de brede wegen. Hier is het ook vol maar lukt het iets beter wat ruimte te vinden. Het publiek is heerlijk Amerikaans: enthousiast schreeuwen ze je toe. Ook de vele cheerleaders doen hun ding. Niet te dicht langsrennen. Voor je het weet zwaaien ze hun been omhoog. De schoenen die ik gisteren heb gekocht voelen lekker.
Rond 8 uur finish ik: 1:34:21 klok ik zelf. Valt nog mee het is ondertussen behoorlijk warm geworden. Ik krijg een supersize medaille omgehangen, bagels, repen, water, sportdrank, fruit en een handdoek in mijn handen gedrukt door enthousiaste disneymedewerkers die allemaal iets roepen in de trant van: great job, you made it!!
Ik wacht op Vanessa en probeer tussen de duizenden een roze petje te ontdekken. Na ongeveer 2:15 finisht ze. De wijn heeft haar werk goed gedaan. De slowest race ever maar wel een hele happy race!
Op naar Santa Barbara waar we een iets te duur hotel hebben geboekt en waar we een paar dagen lekker niks gaan doen.
iPhone meeltje
Martin Eggens:
Na de marathon van Rotterdam had ik nog niet weer een wedstrijdje gedaan, en ik moest het maar eens weer proberen. Natuurlijk had ik me voorgenomen om het rustig aan te doen. Maar in een thuiswedstrijd is zoiets toch wel moeilijk te realiseren. Het begon echter al goed. De batterij van mijn Garmin was niet goed opgeladen zodat deze totaal geen reaktie gaf toen ik het aanzette. Dan maar mijn oude hartslagmeter snel opgezocht. Shit, batterij van de borstband leeg. Dan maar alleen de stopwatch gebruiken. Geen snelheidsmeting en geen hartslagmeting. Jammer.
Tijdens het warmlopen begon ik mijn achillespees al weer te voelen. Ik heb het daarna maar zo veel mogelijk gerekt. Dat ging goed. En tijdens de eerste kilometers ging dat zo goed dat ik daarom waarschijnlijk wat te snel van start ben gegaan. Na ongeveer 3 km begon de pees toch enigszins te zeuren waarna ik het wel rustiger aan moest doen. In het dorp ging het natuurlijk wel even weer wat harder. Gaat trouwens automatisch omdat je zo wordt afgeleid door alle aanmoedigingen dat je vanzelf sneller gaat lopen. Tijdens het stukje in het veld tegen de wind in heb ik aardig kunnen schuilen achter een brede rug van één van mijn voorgangers, dus daar kon ik nog wat snelheid maken. Maar daarna was het toch wel afgelopen. Geen toptijd, maar ik ben wel tevreden.
Voor geen goud had ik dit echter willen missen. Het parcours is leuk, hoewel ik het natuurlijk wel vaker heb gelopen. Daarbij was het goed georganiseerd en het verbaast me ook altijd weer hoeveel mensen er achter de schermen aan meewerken. Petje af. Maar het leukst zijn toch wel al die bekenden die je langs de kant staan aan te moedigen. Afgezien nog van de vele LBers die aanwezig waren. Toch wel het voordeel van een thuiswedstijd.